Πώς η Ελλάδα έχασε τη Βόρεια Ήπειρο
Η Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Β’ Π. Πολέμου ήταν με το μέρος των συμμάχων, αλλά οι σύμμαχοι την χρησιμοποίησαν μόνον για ίδιο όφελος. Όταν ήρθε η ώρα της μοιρασιάς, την ξέχασαν.
Η Ιταλία ως γνωστόν ήταν με τη μεριά του «άξονα» έως το 1943 που έφυγε και πήγε με τους Δυτικούς συμμάχους. Από εκείνη τη στιγμή είχε την αμέριστη στήριξή τους. Στα χρόνια του «ψυχρού πολέμου» οι Δυτικοί θα βοηθήσουν με κάθε τρόπο την Ιταλία. Θα τη δεχτούν στο ΝΑΤΟ μόλις ιδρυθεί (4 Απριλίου 1949), ενώ την Ελλάδα που έχει υπογράψει από την 1 Ιανουαρίου 1942 τον «χάρτη του Ατλαντικού» θα αρνούνται να εντάξουν στη συμμαχία μέχρι τον Φεβρουάριο του 1952.
Τυχαίο αυτό; Όχι φυσικά και θα δούμε γιατί και ποιο ρόλο θα παίξει η Τεργέστη, στο να μην ενωθεί η Βόρειος Ήπειρος με την Ελλάδα.
Η Τεργέστη αποτέλεσε ένα σοβαρό ζήτημα στις διαπραγματεύσεις για την ειρήνη, διότι την διεκδικεί η Γιουγκοσλαβία του Τίτο. Ο Τίτο απειλεί με πόλεμο εάν η Τεργέστη επιστραφεί στην Ιταλία.
Στο ζήτημα αυτό παρεμβαίνει οργισμένος ο Τίτο, ο οποίος με επιστολή του στον Στάλιν (14 Ιουνίου 1948) θα γράψει: «Η Τεργέστη δεν πρόκειται να γίνει και πάλι ιταλική, έστω και αν αυτό θα ευχαριστούσε τον φίλο μας Τολιάττι».
Η Τεργέστη, παρ’ όλες τις απειλές του Τίτο, θα παραμείνει τελικά ιταλική. Η δυτική διπλωματία έχει εξασφαλίσει το «πράσινο φως» από τον ίδιο τον Στάλιν. Άλλωστε η συνεργασία Τίτο-Στάλιν βρίσκεται στα τελευταία της. (Ο Τίτο σε δύο εβδομάδες καταδικάζεται από την Κομινφόρμ).
Ο Στάλιν λοιπόν εδώ θα αποφύγει να δυσαρεστήσει τα εκατομμύρια των Ιταλών κομμουνιστών και προσωπικά τον ηγέτη του ΚΚΙ Παλμίρο Τολιάττι. Έτσι, θα συγκατατεθεί στην απόδοση της Τεργέστης στην Ιταλία, κάνοντας μια μεγάλη υποχώρηση προς τους Δυτικούς.
Εδώ τώρα εμπλέκεται και το ζήτημα της Βορείου Ηπείρου. Οι μεν Δυτικοί θα βρεθούν σε δυσχερή θέση, όταν η Ελλάδα θα ζητήσει να της αποδοθεί η Βόρειος Ήπειρος και ο Στάλιν έχοντας υποχωρήσει στο θέμα της Τεργέστης, δεν είναι διατεθειμένος να υποχωρήσει ξανά. Θα υποστηρίξει τις διεκδικήσεις της Αλβανίας του Εμβέρ Χότζα, η οποία, άλλωστε, κατέχει τη νήσο Σάσωνα, το «Γιβραλτάρ της Αδριατικής».
Αποκαλυπτικό το δημοσίευμα της παρισινής εφημερίδας «Ετουάλ ντυ Σουάρ» (11 Οκτωβρίου 1946): «… Το Λονδίνο και η Ουάσιγκτον εθυσίασαν την Ελλάδα, για να εξευμενίσουν την Μόσχα και να εξασφαλίσουν την συγκατάθεσή της στην παραχώρηση της Τεργέστης στην Ιταλία».
Βιβλιογραφία: – Ραιημόν Καρτιέ «Ιστορία Β’ΠΠ, τόμος 6
– Τσώρτσιλ «Β’ΠΠ», τόμος 5
– Ιω. Λ. Μπακούρος (υποστράτηγος ε.α.) «Ιχνηλατώντας το χθες»
«Καλήν τύχην με τους ληστάς Αλβανούς» (Γεώργιος Κλεμανσώ)
Η Ελλάδα διαθέτει «ιστορικούς και νομικούς τίτλους επί της Βορείου Ηπείρου», αλλά την Βόρεια Ήπειρο κατέχουν οι Αλβανοί. Αν η Ελλάδα συνεχίσει να ανέχεται τις ανιστόρητες διεκδικήσεις των Αλβανών και δεν αντιδράσει δυναμικά στην κατάργηση των σχολικών τους βιβλίων, όπου η «μεγάλη Αλβανία» είναι…μέχρι την Άρτα, σε λίγο οι διεκδικήσεις τους ίσως γίνουν πραγματικότητα! Ίσως κι εμείς ξεχάσουμε τι είναι το πρωτόκολλο της Κέρκυρας, η επίσημη αυτή διπλωματική πράξη, που καταργεί το αμαρτωλό πρωτόκολλο της Φλωρεντίας και αναγνωρίζει την Ελληνικότητα και την αυτονομία της Β. Ηπείρου.
Για την ιστορία να αναφέρουμε πως μέχρι τους Βαλκανικούς πολέμους, η Αλβανία δεν είναι παρά μια γεωγραφική περιοχή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Στον Α’ΠΠ με τις νίκες Ελλήνων και Σέρβων, τα συμφέροντα των Ιταλών κινδυνεύουν. Ειδικά όταν οι Ελληνικές δυνάμεις πλησιάζουν στον Αυλώνα, οι Ιταλοί απειλούν με πόλεμο την Ελλάδα για να γυρίσουν πίσω. Το στενό του Ότραντο, μαζί με τη νήσο Σάσωνα, το «Γιβραλτάρ της Αδριατικής», πρέπει να ελέγχονται από την Ιταλία. Προκειμένου να εξασφαλίσει τον έλεγχο αυτό η Ρώμη, θα προχωρήσει – 30 χρόνια πριν τον Τίτο – σε μια «εθνοπλασία».
Έτσι, η Ιταλία θα «κατασκευάσει» και θα θέσει υπό την προστασία της ένα τεχνητό κράτος, την Αλβανία. Η «στημένη» Διεθνής Επιτροπή Ελέγχου των «συμμάχων» θα υπογράψει το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (17 Δεκ. 1913), όπου ολόκληρη η Β. Ήπειρος χαρίζεται στην Αλβανία. Η Ελληνική κυβέρνηση εκβιάζεται να δεχθεί, αλλιώς δεν της παραχωρούν τα νησιά του Αιγαίου και έτσι υποχωρεί.
Την υποχώρηση δεν θα τη δεχθούν οι Βορειοηπειρώτες. Με αρχηγό τον Γ. Χρηστάκη-Ζωγράφο στο Αργυρόκαστρο και τον Σπύρο Σπυρομήλιο στην Χειμάρρα θα επαναστατήσουν απαιτώντας αυτονομία. Ο αγώνας τους θα αναγκάσει την Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου να ζητήσει από τον Ζωγράφο ανακωχή. Έτσι, στις 17 Μαϊου 1914 θα υπογραφεί το πρωτόκολλο της Κέρκυρας, με το οποίο αναγνωρίζεται ο Ελληνικός χαρακτήρας της Β. Ηπείρου και κηρύσσεται αυτόνομος.
Στις 23 Ιουνίου 1914 ορίζεται πρόεδρος της προσωρινής κυβέρνησης της Β. Ηπείρου ο Ζωγράφος και αποδέχεται η αλβανική κυβέρνηση «εξ ολοκλήρου και άνευ όρων» τη συμφωνία της Κέρκυρας.
Επίσης, στη 1 Ιουλίου 1914 οι αντιπρόσωποι των έξι δυνάμεων θα ανακοινώσουν στην Αθήνα ότι εγκρίνουν τη συμφωνία της Κέρκυρας.
Τα γεγονότα που ακολουθούν (δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, ψυχρός πόλεμος κλπ.) δεν επιτρέπουν την εφαρμογή του πρωτοκόλλου της Κέρκυρας. ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΝΑΜΕ!
Μια χαρακτηριστική δήλωση Ιταλού για το γεγονός: Ο Ιταλός πρωθυπουργός Τζιοβάνι Τζιολίττι είχε δηλώσει στον Έλληνα πρέσβη Δ. Κακλαμάνο «αναγνωρίζω ότι η Β. Ήπειρος είναι Ελληνική, τα δικαιώματα όμως ενός μικρού λαού, όπως της Ελλάδος, δεν είναι δυνατόν να υπερισχύσουν των συμφερόντων μιας μεγάλης δυνάμεως, όπως η Ιταλία»!
Ένα ακόμη έγκλημα σε βάρος της Ελλάδας. Το «δίκαιο του ισχυρότερου» πάντα υπεράνω όλων. Θα γράψει ο Γεώργιος Κλεμανσώ, ο περίφημος τίγρης, που δεν συνήθιζε να μασάει τα λόγια του, στις 3 Μαρτίου 1914 στη γαλλική εφημερίδα «Ελεύθερος Άνθρωπος»:
«Αρχικά το θέμα της κυβέρνησης των Αθηνών και της διπλωματίας της εις το εξωτερικόν ήτο η επιστροφή ολοκλήρου της Ηπείρου εις την Ελλάδα. Και ξαφνικά, άνευ οιασδήποτε προπαρασκευής, δεν έλαβαν δια τους δυστυχείς αυτούς πληθυσμούς ουδεμίαν εγγύησιν… Καληνύχτα σας, αγαπητοί συμπατριώται και καλή τύχη με τους ληστάς Αλβανούς».
29 Ιουλίου 1946, η Αμερικανική γερουσία αποφασίζει, ομοφώνως, ότι η Βόρειος Ήπειρος πρέπει να αποδοθεί στην Ελλάδα!
Τι κάνει η Ελλάδα; Έχει απαγορεύσει και επισήμως ακόμη και το τραγούδι για την Β. Ήπειρο και η πολιτική ηγεσία της μεταπολίτευσης λέει πως «δεν διεκδικούμε τίποτα»!!!
Το δυστύχημα είναι πως η Ελλάδα έχει περιπέσει στην κατάντια να δέχεται απειλές ακόμα και από την Αλβανία!
Οι προκλήσεις της Αλβανίας και όχι μόνον
Λειτουργούν σαν τους Τσάμηδες στην κατοχική Ελλάδα και νομίζουν πως μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Ή μήπως το κάνουν;
Τα θέματα είναι πολλά και ανοιχτά, με μείζον θέμα τις κατεδαφίσεις σπιτιών Βορειοηπειρωτών στη Χειμάρρα. Οι προκλήσεις χωρίς σταματημό. Η Ελλάδα πρέπει άμεσα να διεκδικήσει ΑΟΖ, σχολικά βιβλία πρόκληση, άταφοι πεσόντες, διωγμοί Ελλήνων της μεινότητας, εκμουσουλμανισμός πληθυσμών, εκχέρσωση ακινήτων περιουσιών παρανόμως, παραχώρηση γης σε ημετέρους, καταπάτηση μειονοτικών δικαιωμάτων, αλβανικός εθνικισμός, αλυτρωτικοί συμβολισμοί σε βάρος της Ελλάδας, αλλαγή συνόρων στα Βαλκάνια, «Τσαμουριά», μεγάλη Αλβανία μέχρι την Άρτα κλπ.
Όσο και να μετράς, άκρη δεν βρίσκεις στις προκλήσεις Ράμα. Γίνεται τελευταία όμως ένα πανδαιμόνιο με τον αλυτρωτισμό των Αλβανών, μέσα από τα σχολικά βιβλία. Τα ελληνικά ΜΜΕ παρουσιάζουν το θέμα σαν κάτι καινούργιο, ενώ είναι πολύ παλιό. Για του λόγου το αληθές, το θέμα αυτό, την προπαγάνδα μέσω των σχολικών βιβλίων, την έχει αναδείξει ο στρατηγός Νικ. Καρατουλιώτης, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του «Γεωπολιτική Σκακιέρα»
Στη σελίδα 257 διαβάζουμε: «Την ίδια χρονιά (2010), στην τρίτη λυκείου του αλβανικού κράτους, στο μάθημα της γεωγραφίας, κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο στο οποίο οι μαθητές, ακόμη και τα Ελληνόπουλα της Βορείου Ηπείρου, διδάσκονται πως «το συμβούλιο των πρεσβευτών του 1913 άφησε εκτός των ορίων του κράτους αλβανικές περιοχές (Treva Shqiptare). Στις περιοχές αυτές περιλαμβάνονται τρεις νομοί του Μαυροβουνίου, όλο το Κόσσοβο και άλλες τρεις περιοχές της Σερβίας, το μεγαλύτερο τμήμα του κράτους των Σκοπίων και οκτώ νομοί της Ελλάδας.
Και ναι μεν το Μαυροβούνιο, η Σερβία αλλά ακόμα και το Κόσσοβο προέβησαν σε έντονες διπλωματικές διαμαρτυρίες, η Ελληνική κυβέρνηση όμως για μια ακόμη φορά… ουδέν έπραξε».
Να μιλήσουμε για τη FYROM; Τα σχολικά της βιβλία προπαγανδίζουν τον αλυτρωτισμό, ενώ ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης Μπουτάρης την αποκαλεί «Μακεδονία»!!!
Το «δεν διεκδικούμε τίποτα, δεν παραχωρούμε τίποτα» είναι άνευ αντικρίσματος, όταν δεν συνοδεύεται από κινήσεις κατοχύρωσης των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας.
Αναφέρει ο στρατηγός Ν. Καρατουλιώτης στο ίδιο βιβλίο, σελίδα 256: «Ο συνεχής ενδοτισμός άνοιξε την όρεξη και στις υπόλοιπες όμορες χώρες. Σε χάρτη του τουρκικού υπουργείου Παιδείας παρουσιάζεται η Τουρκία να κατέχει ολόκληρη την Κύπρο, τα νησιά Σάμο, Ρόδο, Κρήτη, ολόκληρη τη Θράκη και μέρος της Αν. Μακεδονίας μέχρι την Καβάλα»!!!
Να σημειωθεί ότι οι χάρτες αυτοί μοιράστηκαν σε CD σε όλα τα σχολεία της Τουρκίας και στις τουρκικές εφημερίδες από την Άνοιξη του 2013. Η Ελληνική κυβέρνηση δεν προέβη ούτε σε μία τυπική διπλωματική διαμαρτυρία!
Τονίζει ιδιαίτερα ο στρατηγός Ν. Καρατουλιώτης πως «ένα κράτος κερδίζει σεβασμό και σοβαρότητα μέσα σε μια συμμαχία ανάλογα με τον αυτοσεβασμό του. Μια χώρα η οποία αρνείται τα κυριαρχικά της δικαιώματα δεν μπορεί να έχει την απαίτηση να την αντιμετωπίζουν οι σύμμαχοί της ως ισότιμο μέλος».
Σημειώνει επίσης τις μοναδικές ευκαιρίες για Ελλάδα και Κύπρο (σελίδα 261): «Η Ελλάδα και η Κύπρος λειτουργώντας ως ενιαίος γεωγραφικός χώρος και αξιοποιώντας την γεωστρατηγική του χώρου είναι ικανές να επανέλθουν στο γεωπολιτικό γίγνεσθαι ως υπολογίσιμη δύναμη και όχι μόνο, να επιλύσουν τα χρονίζοντα προβλήματά τους (Ελληνοτουρκικές διαφορές, ΔΝΤ, κατεχόμενα), αλλά και να καταστούν υπολογίσιμοι παράγοντες στην περιοχή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, καθώς και της Ευρώπης».
Όλα μπορούν να γίνουν, εφόσον υπάρξουν Ελληνόψυχοι πολιτικοί που θα πιστέψουν στην Ελλάδα και στους Έλληνες.
Κρίνοντας την πολιτική του ενδοτισμού ο φίλος κ. Καρατουλιώτης (σελίδα 260) γράφει: «Μήπως αυτός που υπέγραψε τη συμφωνία της Ζυρίχης, δεν είπε το 1974 πως «η Κύπρος είναι μακριά»;
Ποιοι ήταν οι πρωταγωνιστές στο «σχέδιο Ανάν» τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο; Γιατί επί των ημερών των ίδιων ανθρώπων ήλθε στην Ελλάδα το ΔΝΤ; Γιατί στην Κύπρο επιχειρείται η διακοινοτική λύση; Γιατί επιχειρείται ενδεχόμενη συνεκμετάλλευση ή διαμοιρασμός των εσόδων από τους υδρογονάνθρακες με τα κατεχόμενα; (αναφέρομαι στις πολιτικές ηγεσίες όσο και στα ΜΜΕ, μαζί με την οικονομική ολιγαρχία)».
Σε αυτά τα «γιατί» εάν απαντήσουμε, θα βρούμε και την απάντηση σε όλο αυτό «το κακό το ριζικό μας», όπως θα έλεγε και ο Κώστας Βάρναλης!