Κατάσταση πολιορκίας!
Είχε πει ο Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν, πως οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες είτε είναι αντιδραστικές. Η ιστορία μάλλον τον δικαιώνει!
Πέρασαν οχτώ χρόνια με μνημόνια, τελούμε ως χώρα υπό «ειδικές συνθήκες» σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται, το πολιτικό σύστημα «μένουμε ευρώ» δεν θέλει να κατανοήσει την πραγματικότητα. Συνεχίζει, με τον τρόπο που λειτουργεί και σκέφτεται, να θυμίζει τον κόκορα που πίστευε πως ο ήλιος ανέτειλλε να ακούσει το λάλημά του!
Ακούμε σε ένα τραγούδι του Πάνου Τζαβέλα «και αν φύγανε οι Γερμανοί, καινούρια πάλι κατοχή…». Μόνο που οι Γερμανοί ξανάρθαν, θυμίζοντας εκείνο το εφιαλτικό «θα ξαναγυρίσουμε και τότε η γη θα τρέμει»!
Τεμπέληδες και κλέφτες οι Έλληνες κατά τους Γερμανούς και εγχώριους συνεργάτες τους με τα «χρυσαφικά» να τα θέλουν όλα δικά τους, όταν στο Ηνωμένο Βασίλειο κυκλοφορεί το σατιρικό σλόγκαν «η μισή Ελλάδα ανήκει στους Γερμανούς»! Εκεί που μας χρωστάνε ακόμα το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, τις πολεμικές αποζημιώσεις και τις χιλιάδες κλεμμένες αρχαιότητες, με το ΤΑΙΠΕΔ «κατοχύρωσαν» για πάρτη τους και για 99 χρόνια, όλη τη δημόσια περιουσία!
Μια Ελλάδα που χάνεται λόγω μνημονίου, τους μισούς Έλληνες να επιθυμούν να μεταναστεύσουν αν μπορούσαν, τα νιάτα να φεύγουν στα ξένα, την φτωχοποίηση να δημιουργεί άσχημες καταστάσεις και την μεσαία τάξη να διαλύεται, το 2018 κάνει ποδαρικό γεμάτο πίκρα.
Το παραμύθι της ανάπτυξης τελικά το πιστεύουν μόνον οι πάσχοντες από αλτσχάιμερ, όσο κι αν κοπιάζουν να πείσουν για το αντίθετο τα συστημικά ΜΜΕ και κάτι «ειδικοί» αναλυτές.
Ειδικού βάρους είναι τα λόγια του Γκαλμπρέιθ, «η λιτότητα οδηγεί την Ευρώπη στην καταστροφή». Όπως κατά τον μεσοπόλεμο οι επικυρίαρχοι, με τη συνθήκη των Βερσαλλιών το 1919, έκαναν το παν για να δημιουργήσουν συνθήκες πανικού που έφεραν στην εξουσία εθνικιστικά κόμματα φασισμού και ναζισμού, έτσι και τώρα, δημιουργούν συνθήκες που ευνοούν ανάλογες καταστάσεις!
Δεν θέλουν μια «κοινωνική-δημοκρατική Ευρώπη των λαών», αλλά μια Ευρώπη φοβική και ταπεινή, παραδομένη στις ορέξεις των τραπεζιτών. Έτσι, που η σύγχυση και η οργή των πολιτών θα οδηγήσει στην εγκατάλειψη του ευρώ και στην επιβολή ακραίων καταστάσεων. Αν πρότυπό τους είναι η «Δημοκρατία της Βαϊμάρης» και οι συνθήκες του μεσοπολέμου, βρίσκονται στο… «σωστό δρόμο»!
Ξηλώνοντας τις ελευθερίες των πολιτών, διαλύοντας τη μεσαία τάξη και επιβάλλοντας το νόμο των τραπεζιτών εξαθλιώνοντας τις μάζες, δημιουργούν εκρηκτικές συνθήκες, διότι δεν μπορούν να συνυπάρξουν τα ακραία φαινόμενα του κεφαλαίου με τις ελευθερίες των λαών!
Το ευρωβαρόμετρο αποτυπώνει τα αισθήματα των πολιτών απέναντι σε όλα αυτά. Χαμηλά ποσοστά εμπιστοσύνης των πολιτών στο «διευθυντήριο» της ΕΕ, με την λιγότερη εμπιστοσύνη στις «εθνικές αρχές» (κοινοβούλια – κυβερνήσεις – δικαιοσύνη).
Οι λαοί αντιλαμβάνονται πως είναι θύματα του «διευθυντηρίου» της Ευρωένωσης και πως έχουν δύο μόνον επιλογές. Η πρώτη, να παραδοθούν αμαχητί στις επιταγές του «διευθυντηρίου» και η δεύτερη, να υπάρξει μια οργανωμένη κοινωνική-λαϊκή εξέγερση, η οποία θα αναγκάσει τους «ηγήτορες» της ΕΕ να αλλάξουν ρότα. Να ξαναβρεί η ΕΕ το δρόμο της με επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι τα κέρδη των τραπεζιτών. Μια Ευρώπη εθνικών κρατών και όχι ομοσπονδία γερμανική υπό την επίβλεψη και καθοδήγηση του υπερατλαντικού προστάτη.
Εδώ μπαίνει επιτακτικά και το ερώτημα, τι Ευρώπη θέλουμε. Μια Ευρώπη των μονοπωλίων ή των λαών; Θα λέγαμε ναι σε μια Ευρώπη, όπου η φωνή των λαών θα ακούγεται και οι λαοί δεν θα είναι ξεκομμένοι από τα κέντρα αποφάσεων. Μια Ευρώπη που θα γεφυρώσει την οικονομική διαφορά Βορρά-Νότου με το χάος πλουσίων και φτωχών και η απελπισία, η εξαθλίωση και η ανεργία, θα φαντάζουν ως μια κακή ανάμνηση του χθες.
Όσον αφορά την Ελλάδα, «ευρωπαϊκό διευθυντήριο» και εγχώριο πολιτικό υπηρετικό προσωπικό, πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως πολλές νίκες είναι χειρότερες από τις ήττες. Να καταλάβουν όλοι αυτοί πως οι φιλοδοξίες του «δημοκρατικού τόξου» που λειτουργούν ως προσωπικό υποτέλειας, σε συνδυασμό με τα ιδιοτελή τους συμφέροντα, δεν αποτελούν καμία λύση στο πρόβλημα.
Στην μεθοδευμένη «κρίση χρέους» που την μετέτρεψαν σε εθνική κρίση, είχε επισημάνει από την αρχή της ο Μίκης Θεοδωράκης: «Η μόνη λύση είναι η κατάκτηση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας».
Όταν η χώρα ερημώνει με τρελή ταχύτητα, τι κάνουμε εμείς; Τι κάναμε ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί; Απλά παρακολουθούμε;
Η νέα γενιά δεν μπορεί να θυσιαστεί. Ούτε αποτελεί λύση η φυγή στα ξένα. Όλα αυτά δεν είναι δυνατόν να περάσουν απαρατήρητα και να παρακαλάμε στο «διευθυντήριο» για «δόσεις»!
Οι δοσατζήδες-τοκογλύφοι είναι αρπακτικά αιμοβόρα και σε καμία περίπτωση δεν θα αισθανθούν τύψεις για το αίμα που χύνουν. Μην περιμένουμε λύπηση από τους δανειστές και μην πιστέψουμε πως με τα δάνεια θέλουν τη σωτηρία μας. Όπως δεν μπορεί να γυρίσουν ως σωτήρες αυτοί που μας οδήγησαν σ’ αυτή την κόλαση!
Είχε πει ο γνωστός ηθοποιός από την τηλεοπτική σειρά «Εκείνος κι Εκείνος» Γιώργος Μιχαλακόπουλος: «Σήμερα δεν ξέρω πού είναι ο εχθρός μου. Τότε τον ήξερα, τον είχα απέναντι, είχα συγκρουστεί μαζί του. Τώρα δεν ξέρω πού είναι. Πίσω μου, πάνω μου, στην Ευρώπη, εδώ; Το κυρίως σώμα του πληθυσμού υποφέρει και σέρνεται. Βέβαια, από κάτω υπάρχει ένα ποτάμι που κοχλάζει και δεν ξέρουμε πότε θα σκάσει. Και αυτό θα είναι πολύ άγριο, όταν θα γίνει».
Καταντήσαμε σε λίγα χρόνια να χάσουμε όσα κερδήθηκαν όλα τα προηγούμενα, ξεκινώντας από τα βασικά. Όπως η δουλειά, η κοινωνική ασφάλιση, το δημόσιο νοσοκομείο, η δημόσια παιδεία και άλλα πολλά. Τσαλάκωσαν την αξιοπρέπεια και σκότωσαν και αυτά τα όνειρά της νέας γενιάς!
Μήπως όμως πρέπει να μας προβληματίσει αυτό που κάποτε ακούστηκε στην «Ελληνοφρένεια», πως «η λύση θα έρθει έξω από το κοινοβούλιο; Το μέσα δεν έχει νόημα»;
Όπως λέει και ένα τραγούδι της Μάνης: «Εγώ θα κάνω όνειρα κι αληθινά ας μη γίνουν, αρκεί που επροσπάθησα, όνειρα να μη μείνουν».
Προβληματισμοί
Έχουμε αναρωτηθεί αν οι Έλληνες έχουν αληθινά κατανοήσει την κατάσταση της Ελληνικής κοινωνίας, καθώς η κρίση λίγο πολύ έχει αγγίξει όλους μας; Θα λέγαμε, πως τελικά αυτός ο κόσμος που έχασε τη δουλειά του, που έκλεισε την επιχείρησή του, η νεολαία μας που έχασε ακόμα και τα όνειρά της και τις ελπίδες της για μια θέση με αξιοπρέπεια στην κοινωνία όπου ανήκει και φεύγει στο εξωτερικό, αφήνοντας πίσω αυτό τον υπέροχο τόπο στα χέρια κάποιων επιτήδειων που μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση… ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΠΩΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΤΟΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΙΚΟΣ ΤΟΥΣ;
ΟΤΙ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΥΝΑΣΤΗ ΞΕΝΟ Ή ΝΤΟΠΙΟ. ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΞΑΝΑ!
Για να αρχίσουμε πάλι να ονειρευόμαστε, πρέπει να ξαναγεννηθεί η Ελπίδα. Και για να γίνει αυτό πρέπει να αλλάξουμε εμείς. Και επειδή τίποτα δεν χαρίζεται, πρέπει να βγούμε στους δρόμους για να διεκδικήσουμε αυτά που θεωρούμε αυτονόητα. Δεν μπορεί να συνεχίζεις να χειροκροτείς αυτούς που σε έστειλαν στην κόλαση, και να θέλεις να σωθείς.
Όλοι φέρουν ευθύνη για ό,τι συμβαίνει, ακόμη κι αυτοί που δεν είναι σύμφωνοι, επειδή παραμένουν αδρανείς και με τα χέρια σταυρωμένα.
Το παιχνίδι πολιτικού συστήματος και ευρωπαϊκού διευθυντηρίου για την πτώχευση της Ελλάδας θυμίζει την «συνουσία» με τον διάβολο. Εάν αυτό το έλεγαν σε άλλες εποχές, πριν γίνουμε μέλος της ΕΟΚ, θα θεωρούνταν προβοκάτσια για τα εθνικά μας συμφέροντα. Όποιος το έλεγε, θα κινδύνευε να βρεθεί στην πυρά. Και όμως, όπως η γη γυρίζει, έτσι και η ΕΕ αποδείχτηκε η κόρη του διαβόλου. Μόνον που έχει αρσενικό μόριο αυτή η «κόρη» και το μόριό της πονάει πολύ άσχημα. Για να σε βάλει χέρι όμως, πρέπει να τα θέλεις και το εγχώριο πολιτικό σύστημα φαίνεται πως αυτό το ήθελε. Όπως όμως δείχνουν τα πράγματα, πληρώθηκε πολύ καλά για τις υπηρεσίες του. Αυτός που τραβάει το βαρύ φορτίο και μάλιστα τζάμπα, είναι ο λαός. Αυτός ο λαός ας καταλάβει επιτέλους πως πρέπει να πάψει να παριστάνει τον «παθητικό» και ας αντιδράσει. Διαφορετικά, θα συνεχίσει να πονά και να υπομένει! Η ευθύνη είναι δική του και ο Θεός… αναίτιος!
Αλέξης Ζορμπάς… Ο Έλληνας που λείπει σήμερα
“ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΓΕΝΗ”