Στη σημερινή εποχή ης ψηφιακής επανάστασης, οι πρωτόγνωρες τεχνολογικές δυνατότητες και εφαρμογές, δεν προκαλούν μόνον το θαυμασμό, αλλά αποτελούν και το αδιαμφισβήτητο καύχημα ‘όλων σχεδόν των ανθρώπων στα πέρατα της οικουμένης. Και πώς να μην είναι!
Οποιαδήποτε ώρα και στιγμή μπορείς μ΄ένα κλικ, με το πάτημα ενός κουμπιού μιας ηλεκτρονικής συσκευής, να επικοινωνήσεις με όποιον θέλεις, σε όποιο μέρος της υφηλίου κι αν βρίσκεται. Δεν χρειάζεται να κάνεις το παραμικρό βήμα έξω από το σπίτι σου, ούτε καν να ανασηκωθείς από το κρεβάτι ή τον καναπέ σου, αφού με το πληκτρολόγιο στο χέρι έχεις πρόσβαση παντού. Λίγοι είναι – κι όσο εξελίσσεται η τεχνολογία λιγοστεύουν ακόμη περισσότερο – αυτοί, που σε τούτη την παραζάλη της ηλεκτρονικής επικοινωνίας αφιερώνουν έστω και λίγα δευτερόλεπτα απ΄το χρόνο τους για να προβληματιστούν, να σκεφτούν ή να συλλογιστούν.
Είναι ισχνή μειοψηφία μέσα στην κοινωνική μάζα όσοι σχηματίζουν συνειδητοποιημένη άποψη, πως τα σημεία και τα ίχνη πάνω στις ηλεκτρονικές οθόνες μπορούν να καταφέρουν ακόμα και να υποκαταστήσουν τους ανθρώπους και τα ταξίδια τους στον κόσμο, και τελικά να τους στομώσουν με τις ψευδαισθήσεις της εικονικής πραγματικότητας.
Οι σύγχρονοι άνθρωποι είναι αιχμάλωτοι της ηλεκτρονικής τεχνολογίας και οι αγώνες τους περιορίζονται στην εξαντλητική χρήση και εκμετάλλευση των πολλαπλών δυνατοτήτων που τους παρέχει. Ειδικά οι νέοι σήμερα δεν κινούνται, δεν ψυχαγωγούνται και διασκεδάζουν τη μοναξιά τους μέσα από τη μικρή οθόνη του κινητού τους, Μέσω της μικρής ή της μεγαλύτερης οθόνης δήθεν ερωτεύονται, δήθεν συζητούν και επικοινωνούν, ενώ παραμένουν ακίνητοι, αμίλητοι και απομονωμένοι. Σκαλίζουν καμιά δεκαριά λέξεις, όλες κι όλες, κι αυτές ανορθόγραφες.
Η νεολαία σήμερα ζει στον δικό της κόσμο της απάθειας και της συναισθηματικής ανομβρίας. Δεν υπάρχει ούτε ο ελάχιστος χώρος στο μυαλό της για να σκάψει τα δικά της θεμέλια για να χτίσει τα δικά της οράματα και όνειρα, γι΄ αυτό και κάνουν ό, τι θέλουν τα ρυτιδωμένα και πλαδαρά μυαλά, σκορπίζοντας παντού την αβεβαιότητα. Κι αν σε άλλες περιπτώσεις συνηθίζεται να λέγεται «πως έχουν γνώση οι φύλακες», στην προκειμένη περίπτωση της εικονικής πραγματικότητας, όχι μόνον δεν έχουν γνώση, αλλά δεν υπάρχουν καν φύλακες!!!
Ηλίας Κ Μάρκου