Κατ’ αρχήν, επικροτώ την πρόταση του νέου φορέα, που έρχεται να αγκαλιάσει όλους εκείνους τους Έλληνες πολίτες, που δεν γνωρίζουν προς τα που να κινηθούν, προκειμένου να βρουν πολιτικό καταφύγιο. Αυτή η μερίδα των πολιτών, νομίζω ότι ανήκει στην κατηγορία εκείνων, που τάσσονται με την άποψη ότι «όλοι το ίδιο είναι», αλλά είναι άνθρωποι που θέλουν το καλό της χώρας.
Στη διεκδίκηση για την προεδρία της δημοκρατικής συμπαράταξης, παρουσιάστηκαν εννέα υποψήφιοι. Στο 2ο κανάλι της ΕΡΤ, παρουσιάστηκαν δύο φορές και έδωσαν συνέντευξη τύπου ενώπιον δημοσιογράφων, παρουσιάζοντας ο καθένας τις πολιτικές του θέσεις και το πρόγραμμά τους, όσον αφορά τη διακυβέρνηση της χώρας και για το καλό των πολιτών της.
Η διεκδίκηση της προεδρίας της εν λόγω πολιτικής παράταξης, από πολλούς υποψήφιους, έχει τις καλές της πλευρές, μπορεί όμως να προκαλέσει και κάποιες δυσάρεστες παρενέργειες. Το φαινόμενο αυτό το βλέπουμε στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ με τις διάφορες συνιστώσες, που κάθε μία απ’ αυτές, έχει τη δική της ιδεολογία, που κάποτε συμβαίνει να είναι αντίθετη με το πολιτικό πρόγραμμα του ενιαίου φορέα. Από την άλλη μεριά, έχουμε την κυβερνητική συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με το κόμμα των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», που όταν σε κάποια ζητήματα διαφωνούν με τους συγκυβερνήτες τους, τους απειλούν ότι θα ρίξουν την κυβέρνηση, μέσω του Αρχιεπισκόπου!!!
Αν μέσα στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, κάθε κομματάρχης θέλει να δημιουργήσει το δικό του «μπαϊράκι», τότε το κόμμα αυτό δεν θα έχει μεγάλη διάρκεια ζωής, και σύντομα θα διαλυθεί. Ο νέος υπό ίδρυση κομματικός σχηματισμός, θέλω να έχει σωστή πορεία και μεγάλη διάρκεια ζωής. Αν στην πορεία παρατηρηθούν φαινόμενα διάσπασης, θα είμαι τρομερός πολέμιος, με όποια ψυχικά αποθέματα διαθέτω. Το κόμμα του «Λεβέντη» που φέρνει την ονομασία «Ένωση Κεντρώων», είναι φρόνιμο να συμπαραταχθεί με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, γιατί δεν υπάρχουν περιθώρια για πειραματισμούς. Σε όσους Έλληνες πολίτες έχουν τη διάθεση και την επιθυμία να συμμετάσχουν στο Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, λέω τούτο: Ρώτησαν κάποτε την καμήλα: «τι προτιμάς, τον ανήφορο ή τον κατήφορο;». Εκείνη, χωρίς καθυστέρηση, απάντησε: «Για μένα είναι το ίδιο, τόσο ο ανήφορος, όσο και ο κατήφορος». Ένας δημοκράτης, δεν έχει να επιλέξει, ούτε αριστερά (ανήφορος), ούτε και δεξιά (κατήφορος). Η Δημοκρατία είναι σαν την κολυμβήθρα του Σιλωάμ, τους δέχεται όλους, με την εξής προϋπόθεση: «θέλεις υγιής γενέσθαι;», που μεταφορικά μεταφράζεται: «θέλεις να είσαι δημοκράτης;». Πίστευε στην αρχή της πλειοψηφίας. Διαφορετικά, θα ισχύει η Ευαγγελική ρήση: «Ύπαγε οπίσω μου Σατανά».
Αυτά τα λόγια για σήμερα και εύχομαι να μη χρειαστεί να επανέλθω, όχι την επομένη του συνεδρίου της Δ.Σ., ούτε ασφαλώς και στο Α’ εξάμηνο, αλλά εσαεί.
Πιστεύω ότι η ψηφοφορία για την ανάδειξη του Προέδρου της Δ.Σ. πρέπει να γίνει με την παρουσία στην κάλπη, και όχι μέσω Η .Υ.
ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΓΡ. ΚΟΝΤΟΣ