Κυβερνήσεις πιόνια του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου
Ένα παιχνίδι εις βάρος της Ελλάδας τόσα χρόνια, η οποία είναι και ο μεγάλος χαμένος. Όταν φυσικά κάποιος χάνει, κάποιος άλλος κερδίζει.
Κερδισμένη κυρίως η Γερμανία που πήρε ό,τι εμείς χάσαμε, με πολιορκητικό κριό το ενισχυμένο μάρκο που το «βάπτισαν» ευρώ. Ένα «διευθυντήριο» η ΕΕ, που ο Ανδρέας Παπανδρέου από το 1995 έλεγε «τι είναι η Ευρώπη; Ποιος την κυβερνά; Τι ρόλο παίζουν οι εθνικές κυβερνήσεις;…».
Έπρεπε να φτάσουν τα καταραμένα χρόνια των μνημονίων για να κατανοήσουμε, πως Ευρώπη με τη σημερινή της μορφή είναι πολύ απλά τα γερμανικά συμφέροντα. Πως οι εθνικές κυβερνήσεις είναι πιόνια του «διευθυντηρίου» που εντέλλονται να εκτελούν τις εντολές του και το ευρώ είναι το μέσον για την εκποίηση της εθνικής περιουσίας και άλλων συμφερόντων.
Μπορεί η Ελλάδα να ανακάμψει με αυτές τις συνθήκες; Αφού οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο, δημεύουν και τον αέρα που αναπνέει ο Έλληνας. Όταν κατάντησαν τη χώρα να μην παράγει σχεδόν τίποτα, υπάρχει περίπτωση να ανακάμψει; Αφού οι κυβερνήσεις απλά εκτελούν τις εντολές τους, μπορεί η Ελλάδα να δει άσπρη μέρα;
«… Σας λέγω πως εδώ υπάρχει σαφές σχέδιο για τη μηδενοποίηση των εθνικών κυβερνήσεων, οι οποίες δεν θα μπορούν να παίξουν δημοκρατικά αποτελεσματικό ρόλο…». Το είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου «φύγετε για να γλυτώσετε την κόλαση»!!! Τι δεν καταλαβαίνουμε;
Όταν οι συντάξεις γίνονται επίδομα και ο συνταξιούχος θεωρείται βάρος για τις κυβερνήσεις
Οι συντάξεις είναι ο «γόρδιος δεσμός» και σηματοδοτεί την πορεία προς τις κάλπες. Η συμφωνία για περικοπή των συντάξεων ήταν προγραμματισμένη για τον Ιανουάριο του 2019, αλλά η κυβέρνηση επιδιώκει να αποσπάσει τη συναίνεση των δανειστών-τοκογλύφων για ακύρωση ή παράταση προς τα πίσω. Κάποιοι μιλάνε και για μονομερή κίνηση του Μαξίμου, για κατάργηση του μέτρου. Όπως και να έχει όμως, οι συντάξεις θα κρίνουν το χρόνο των εκλογών. Για το Μάιο αν δεν εφαρμοστεί η συμφωνία ή νωρίτερα αν πάμε για την εφαρμογή της.
Επειδή η Έκθεση Θεσσαλονίκης είναι πασαρέλα για προεκλογικές εξαγγελίες, ακούσαμε διάφορα περί μειώσεων φόρων και εισφορών. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση καταργούν με τα λόγια όλα όσα ενοχλούν τους πολίτες και μάλιστα δεσμεύονται πως θα το κάνουν εάν γίνουν κυβέρνηση. Όταν όμως αυτοί που αποφασίζουν είναι οι Βρυξέλλες, γιατί φωνασκούν; Μήπως έχουν κάθε λόγο να τάζουν, αφού υπάρχουν αυτιά που ακόμα πιστεύουν; Γνωστός Γάλλος πολιτικός είπε πως σε προεκλογική περίοδο αυτά που λένε οι πολιτικοί, είναι κυρίως ψεύτικα. Μένει στο λαό να αποφασίσει και να κοσκινίσει αυτά που ακούει.
Τα πράγματα, ειδικά με τις συντάξεις, είναι πολύ σοβαρά. Οι συντάξεις θα συνεχίσουν να κόβονται ώσπου να γίνουν «αντίδωρο». Έτσι δεν θα μπορούμε να μιλάμε για αποδοχές που θα εξασφαλίζουν αξιοπρεπή διαβίωση.
Αφού οι πρώτες μνημονιακές κυβερνήσεις πριόνισαν τους πυλώνες του ασφαλιστικού, τα αποθεματικά κουρεύτηκαν με το PSI του Βενιζέλου, το ασφαλιστικό θα είναι βιώσιμο, μόνο αν γίνονται συνεχείς μειώσεις. Αυτή τη «φροντίδα» νοικοκύρεψαν οι μνημονιακοί υπηρέτες. Άρα «αντίδωρο» οι συντάξεις, όπως λέει ο καθηγητής Αλέξης Μητρόπουλος.
Με κουρεμένους μισθούς, μεγάλη ανεργία και ασήκωτες μετα-μνημονιακές υποχρεώσεις, μοιραία οι συντάξεις καταντούν επιδόματα.
Ένα κυρίως ζήτημα που επισημαίνει ο Αλέξης Μητρόπουλος, είναι η ενοποίηση όλων των ταμείων κύριας ασφάλισης στον νέο ΕΦΚΑ. Είναι – λέει ο καθηγητής – κάτι πρωτοφανές στην ιστορία του πολιτισμένου κόσμου. Αυτό συμβαίνει επειδή καταργεί την ιδιαιτερότητα και τη φύση της εργασίας κάθε κλάδου, τη λειτουργία των εργαζομένων στο οικονομικό γίγνεσθαι, τη συνεισφορά της παραγωγικότητας της εργασίας, αλλά και το επιτυχημένο ή όχι της διαχείρισης των εισπράξεων και των αποθεματικών κατά το μέρος που αφορά τους εργαζόμενους κλπ.
Και ο Σάββας Ρομπόλης του ΙΝΕ/ΓΣΣΕ επισημαίνει την καταστροφική λογική όσων σκέφτονται να εφαρμόσουν ασφαλιστικούς νόμους εποχής Πινοσέτ στη Χιλή, με αρχιτέκτονες τη νεοφιλελεύθερη «Σχολή του Σικάγου». Αυτές οι πολιτικές δυστυχώς ακούγονται τελευταία επίσημα από συγκεκριμένο πολιτικό φορέα. Πολιτικές που ανέβασαν το ποσοστό ανεργίας στη Χιλή στο 30% και τη σύνταξη 450 δολάρια με 35ετία!!
Ο νόμος Κατρούγκαλου, η ανυπαρξία κοινωνικού κράτους και οι συνέπειες όλων αυτών στους συνταξιούχους
Όλο το πολιτικό σύστημα που έχει θητεύσει σε κυβερνητικά θεωρεία (δηλαδή κυβέρνηση και αντιπολίτευση) συμφωνεί με τον σκληρό πυρήνα του νόμου Κατρούγκαλου, ο οποίος ως κοινή συνισταμένη έχει τη δραστική μείωση των συντάξεων. Σε αυτή τη μείωση διαφωνούν μόνον το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή!
Όσο κι αν τα συστημικά κόμματα θέλουν να δείξουν πως κάπου διαφωνούν, στην ουσία δεν αγγίζουν τον σκληρό πυρήνα του νόμου αυτού. Από τη στιγμή που με το PSI του Βενιζέλου γκρέμισαν τις κολόνες που στήριζαν τον συνταξιοδοτικό φορέα, τώρα το πρόβλημα είναι σοβαρό και ορατό.
Από τη μια βλέπουν τους χαμηλούς μισθούς που δεν συνάδουν με τις υψηλές συντάξεις του παρελθόντος και από την άλλη η συνταξιοδοτική δαπάνη επί του ΑΕΠ είναι υψηλή (16,5%). Όταν ισχύουν αυτοί οι λόγοι, όταν υπονόμευσαν και τη συνέχεια των συντάξεων με το PSI, δεν υπάρχουν και οι δυνατότητες άσκησης κοινωνικής πολιτικής.
Άρα με το νόμο Κατρούγκαλου μειώνουν τις δαπάνες για τις συντάξεις επί του ΑΕΠ, τόσο στις νέες όσο και στις παλιές. Με τον τρόπο αυτό όμως, οι συντάξεις καταντούν επιδόματα φτώχειας και οι συνταξιούχοι οδηγούνται στα χειρότερα. Αν δούμε πως οι συνταξιούχοι με τις πενιχρές συντάξεις τους συντηρούν τα άνεργα παιδιά και εγγόνια τους και την ανυπαρξία κοινωνικού κράτους, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο τραγικά.
Ενώ στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τις όποιες συντάξεις συμπληρώνει ένα κοινωνικό κράτος που φροντίζει για τις ανάγκες της τρίτης ηλικίας, στην Ελλάδα αυτό το κοινωνικό κράτος είναι ανύπαρκτο. Με αυτό ως δεδομένο, μια περαιτέρω περικοπή των συντάξεων θα οδηγήσει τα άλλοτε περήφανα γηρατειά… στη ζωή εν τάφω.
Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια περικοπών τύπου Κατρούγκαλου ή Βενιζέλου και δυστυχώς, οι νεοφιλελεύθερες λογικές τύπου Χιλής-Πινοσέτ δεν βοηθούν. Πρέπει παράλληλα να λειτουργήσει και η λογική της πραγματικής δωρεάν υγείας, η σημαντική μείωση της συμμετοχής των συνταξιούχων στο φάρμακο, η συμπερίληψη της οδοντοθεραπείας στις παρεχόμενες υπηρεσίες και γενικά να γίνει κανόνας εφαρμογής το κοινωνικό κράτος.
Πρέπει να κατανοήσουν οι εγκέφαλοι του Eurogroup και οι εδώ εντολοδόχοι τους πως δεν σκοτώνουμε τα άλογα όταν γεράσουν. Να καταλάβουν επίσης όλοι τους, πως με τα επιδόματα δεν λύνονται προβλήματα. Δεν λύθηκαν τα προβλήματα της γεωργίας-κτηνοτροφίας με τις επιδοτήσεις, ούτε αυξήθηκε η παραγωγή. Ούτε είναι ορθολογική προτεραιότητα το επίδομα ενοικίου. Είναι προτιμότερο τα λεφτά αυτά να δώσουν τη δυνατότητα στους νέους να βρουν δουλειά και να πληρώνουν με τις αποδοχές της εργασίας τους το ενοίκιο. Η εργασία είναι η λύση, παρά να είναι άνεργοι και με το επίδομα που τους δίνει το κράτος για να πληρώνουν το ενοίκιο!
Μια πολιτική χρειάζεται που θα φέρει ανάπτυξη και χρήματα στην αγορά. Μια πολιτική που θα κρατήσει τους νέους στον τόπο τους. Να αλλάξουμε αυτή την Ευρώπη. Αυτή η πολιτική ήταν λεκές στην ηθική των Βρυξελλών και να ξέρουμε πως όλα αυτά, με το χρέος του 2010 στο 120% του ΑΕΠ, το 2060 θα βρίσκεται στο 180%. Αν τότε δεν ήταν βιώσιμο, το 2060 θα είναι;
Όλοι γνωρίζουν ποιο είναι το πρόβλημα και πως αυτό οφείλεται στον εκάστοτε συσχετισμό δυνάμεων και συμφερόντων από το εξωτερικό, με δεκανίκια τους εδώ συνεργάτες τους.
Μια άλλη Ευρώπη λοιπόν και μια άλλη πολιτική… και ξέρουν όλοι πολύ καλά τι είναι αυτό.
Να κατανοήσουμε πως ο στείρος εθνικισμός στην Ευρώπη δεν έπεσε από τον ουρανό, αλλά γεννήθηκε και γιγαντώθηκε μέσα από την ιδεολογία του άκρατου νεοφιλελευθερισμού και της χρηματοπιστωτικής εξουσίας.
Υ.Γ.: Οι πολιτικές αυτές έχουν οξύνει και το δημογραφικό πρόβλημα, που ίσως είναι χειρότερο όλων. Ένα ζήτημα που θα μας απασχολήσει ξανά αυτοτελώς.