Η Ελλάδα στο λαβύρινθο του χρέους
Ένας μεθοδικός παίχτης γνωρίζει πως για να κερδίσεις την παρτίδα, πρώτα πρέπει να τη σώσεις. Στη μεταπολιτευτική Ελλάδα όμως ούτε η παρτίδα σώθηκε, ούτε το παιχνίδι κερδήθηκε και η απόδειξη βρίσκεται στην κατάληξη των μνημονίων!
Ας βάλουμε όμως τις σκέψεις μας σε μια σειρά. Η χώρα μας τα τελευταία 7 χρόνια βρίσκεται μπροστά στο αδιέξοδο του δημοσίου χρέους και βέβαια δεν θα αναλωθούμε στην εξιστόρησή του, αλλά το ζητούμενο είναι να εξευρεθεί λύση στο πρόβλημα αυτό.
Να επισημάνουμε πως στα χρόνια της κρίσης οι ελληνικές κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τον όρο ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ και όχι ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Αν μελετούσαν όμως τους οικονομολόγους ADAM SMITH και DAVID RICARDO θα μάθαιναν πως είναι αδύνατο να κατανοηθεί η οικονομία χωρίς την πολιτική και η πολιτική χωρίς την οικονομία!
Άρα το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι καθαρά οικονομικό, αλλά σαφώς ΠΟΛΙΤΙΚΟ. Η οικονομική πραγματικότητα σε κάθε εποχή είναι συνδεδεμένη με την πολιτική πραγματικότητα και θα επισημάνουμε δύο περιπτώσεις. Στο «Σχέδιο Μάρσαλ» αφενός, που μεταπολεμικά δημιούργησε νέα «τζάκια» και αφετέρου στην τοποθέτηση πολιτικού αρχηγού της Χώρας μας τη δεκαετία του 1980, που αναφερόταν στη δημιουργία νέων «τζακιών»!
Στην κατάσταση που έχει περιέλθει σήμερα η Ελλάδα, πρέπει οι αρμόδιοι να λάβουν υπόψη τους τις ιδιαίτερες συνθήκες της Ελληνικής οικονομίας και τα διδάγματα της Οικονομικής Επιστήμης, τα οποία σαφώς αναφέρουν ότι η Οικονομική αλλά και η Δημοσιονομική Πολιτική πρέπει να έχουν Εθνικό χαρακτήρα και να χαράσσονται σύμφωνα με τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν στη χώρα όπου εφαρμόζονται. Άλλως γίνονται εκδικητικοί για τις κυβερνήσεις που αγνοούν τα προστάγματά της.
Στα χρόνια των μνημονίων όμως οι κυβερνήσεις απλά εκτελούν εντολές του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ, οι οποίες έχουν αρνητικό αποτέλεσμα. Σκληρά μέτρα λιτότητας και νέοι φόροι, χωρίς να φέρουν ανάπτυξη και επενδύσεις.
Στα χρόνια των μνημονίων με αυτές τις πολιτικές, απλά μεγεθύναμε το πρόβλημα. Είχαμε όμως αύξηση φόρων, μείωση μισθών και συντάξεων. Είχαμε εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου και έρπουσες συνεχείς φήμες για «κούρεμα» καταθέσεων ή πτώχευση της χώρας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται!
Η εκτίμηση μετά όλα αυτά είναι ότι το ήδη υπερχρεωμένο τραπεζικό σύστημα θα αδυνατεί στο μέλλον να εισπράξει φόρους, με πιθανή συνέπεια να προκληθεί μία εκ νέου ανάγκη για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών!
Με δεδομένο ότι οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ είναι για παρατεταμένη ύφεση και το 2016, αυτό αποδεικνύει πως το «χρέος» είναι αδύνατον να αποπληρωθεί.
Υπάρχει λύση, όταν όλα κινούνται γύρω από αυτά τα αδιέξοδα και η μόνη χαμένη είναι η Ελλάδα;
Λύση στο πρόβλημα του χρέους… η ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ!
Πρόταση για λύση του προβλήματος μας δίνει ο Δημήτρης Αργυρίου Ζακοντίνος, οικονομολόγος και π. ανώτατο τραπεζικό στέλεχος.
Παρατηρώντας, λέει ο Δημ. Ζακοντίνος:
Α. Την αποτελεσματικότητα και τις επιπτώσεις της εφαρμοσθείσης μέχρι σήμερα ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
Β. Τις ατέρμονες διαχρονικά συζητήσεις και διαπραγματεύσεις της Ελληνικής πλευράς με τους «θεσμούς» να μην οδηγούν προς το παρόν τουλάχιστον στον εξορθολογισμό του προβλήματος και στην επίλυσή του, σχηματίζεται πλέον η πεποίθηση ότι η ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ για την αντιμετώπισή του είναι πλέον ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ και η προκρινόμενη λύση του κατά την άποψή μας δεν είναι άλλη από την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ στην κατεύθυνση δημιουργίας σοβαρών παραγωγικών επενδύσεων (ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ) μέσα από την εκπόνηση μεσοπροθέσμων αναπτυξιακών προγραμμάτων σε συνδυασμό με την αναδιάρθρωση του κρατικού μηχανισμού αλλά και την προσαρμογή της νομοθεσίας.
Αν εφαρμοσθεί σωστά, μοιραίως θα προκύψει αύξηση στην παραγωγή προϊόντων που θα συνοδεύεται και από αύξηση των εισοδημάτων των πολιτών και κατ’ επέκταση, θα ανατείλουν προοπτικές για την ευημερία της κοινωνίας, την εξυγίανση των δημοσιονομικών, αλλά και δυνατότητα ομαλής εκπλήρωσης των υποχρεώσεων της πολιτείας.
Για να προχωρήσει όμως η χώρα προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει προηγουμένως να γίνουν τα κάτωθι «βήματα».
Η Ελληνική κυβέρνηση, να αξιολογήσει πλήρως την πολιτική που συνετέλεσε για να περιέλθει η χώρα σε αυτήν την κατάσταση και να λάβει τα απαραίτητα μέτρα ώστε να μην επαναληφθεί.
Να τεκμηριώσει στους δανειστές με διακριτικότητα και σύνεση χωρίς προσωπικούς ακτιβισμούς την αναγκαιότητα για την ύπαρξη αναπτυξιακού προγράμματος προκειμένου να υλοποιηθεί η εκτέλεση μεγάλων έργων υποδομής καθώς και ο εκσυγχρονισμός του παραγωγικού δυναμικού της χώρας, η χρηματοδότηση του οποίου μπορεί να επιτευχθεί με την αναστολή της πληρωμής των χρεολυσίων, για χρονικό διάστημα (τουλάχιστον 8ετίας), ώστε να εξευρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια χωρίς η χώρα να προστρέξει σε νέο δανεισμό.
Τα πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα της πολιτικής αυτής θα είχαν ευνοϊκές επιπτώσεις όχι μόνο στη μείωση του αριθμού ανέργων, αλλά και σε μεγάλο αριθμό μικρομεσαίων επιχειρήσεων που πλήττονται σήμερα από την κρίση ενώ παράλληλα θα σταματήσουν οι εδώ και 7ετία αιωρούμενες και αναπαραγόμενες φήμες για αναδιάρθρωση (κούρεμα) του χρέους ή πτώχευση της χώρας ή έξοδο από το ΕΥΡΩ που καμιάς εφαρμογής δεν μπορούν να τύχουν για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία και τυγχάνουν σε κάθε περίπτωση αρνητικός παράγοντας για την εξομάλυνση της κατάστασης.
Στο χρονικό αυτό διάστημα θα καταβάλλονται οι τόκοι ή μέρος των ώστε αφ’ ενός να μην αυξάνεται το χρέος αφ’ ετέρου να μην ζημιώνονται οι πιστωτές, κρατώντας το επιτόκιο στο χαμηλότερο δυνατό σημείο.
Η αποληρωμή του χρέους να αρχίσει από την λήξη της χρονικής περιόδου που θα συμφωνηθεί και θα παραταθεί ο χρόνος αποπληρωμής του σε τέτοιο χρονικό βάθος ώστε η τοκοχρεολυτική δόση να είναι ίση προς ποσοστό του ΑΕΠ, που θα επιτρέπει την άνετη καταβολή της.
Παράλληλα η κυβέρνηση θα αναλάβει την υποχρέωση:
– Να προχωρήσει αφ’ ενός σε χάραξη Εθνικής Στρατηγικής, στην κατεύθυνση προσέλκυσης παραγωγικών κυρίως επενδύσεων, καθιερώνοντας ένα πετυχημένο φορολογικό σύστημα που μπορεί να αντληθεί από την διεθνή εμπειρία προσαρμοσμένο στα ελληνικά δεδομένα, διάφορα άλλα κίνητρα π.χ. VISA σε αλλοδαπούς εφόσον στη χώρα επενδύσουν ποσά άνω των 500.000 δολαρίων κλπ, αφ’ ετέρου, να γίνει ειλικρινής προσπάθεια ώστε να ισοσκελίζεται ο προϋπολογισμός χωρίς ωστόσο να τίθενται θέματα παράβλεψης της άμυνας και ασφάλειας της χώρας που αποτελούν και βασική προϋπόθεση ελκυσμού των επενδύσεων (ελληνικών αλλά και ξένων).
Επίσης θα ήταν ευχής έργο αν λόγω των ειδικών συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί στη χώρα μας και με δεδομένο ότι πολλές οδηγίες της ΕΕ έχουν παραβιασθεί ή δεν εφαρμόζονται, η Ελληνική κυβέρνηση να επετύγχανε την προστασία των Ελληνικών προϊόντων από προϊόντα άλλων χωρών.
Τέλος θα ήθελα να τονίσω ότι δεν είμαστε αιθεροβάμονες και δεν παραβλέπουμε καμία από τις δυσκολίες που θα είχε η προσπάθεια εφαρμογής μιας τέτοιας πρότασης. Ωστόσο πιστεύουμε ότι οι δυσκολίες είναι μόνο ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ και όχι ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ αλλά όπως και να το δούμε, αν δεν δοθεί πολιτική λύση στο πρόβλημα του χρέους, αυτό θα είναι πάντα εδώ!
Ανάπτυξη με τοπικό ενδιαφέρον και το ξεχασμένο Βόιο
Πολιτισμός, λαογραφία, τουρισμός, εμποροπανηγύρεις, είναι ζητήματα που μπορούν να δώσουν το «φιλί της ζωής» σε μία ξεχασμένη περιοχή. Να φανούν σημάδια ανάπτυξης σε έναν τόπο που για χρόνια έμεινε ξεχασμένος από όλους. Ακόμη και απ’ αυτούς που ζουν μόνιμα εκεί και θα είχαν κάθε συμφέρον για κάτι καλύτερο
Είναι θέμα συλλογικής σκέψης και άρα οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να ξυπνήσουν και να μην περιμένουν τίποτα από το κράτος. Η ευθύνη είναι συλλογική αλλά και ατομική. Τη χρωστάμε στις επόμενες γενιές και αν συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνει τοπική ιστορία, πολιτισμός, λαογραφία και ό,τι υπάρχει και κινείται γύρω από αυτά, θα διαπιστώσουμε πως όλα αυτά μπορούν να γίνουν μοχλός ανάπτυξης.
Ας κάνουμε όμως μια στάση στο ξεχασμένο Βόιο και ας βάλουμε έναν προβληματισμό. Τι μπορεί να αλλάξει στην περιοχή αυτή, δημιουργώντας συνθήκες ανάτασης; Τι είναι αυτό που ενώ υπάρχει εν υπνώσει, μένει κρυμμένο στο σκοτάδι; Αυτό που εάν φωτίσουμε θα αλλάξει κάποια πράγματα;
Άρα, εάν στον προβληματισμό μας προσθέσουμε τον τίτλο «τοπικότητα» και τον γεμίσουμε με τοπική ιστορία, πολιτισμό και τουριστικό ενδιαφέρον, θα δούμε πως εκεί μέσα χωράνε πολλά.
Ίσως η κρίση των τελευταίων χρόνων μας κάνει να σκεφτούμε διαφορετικά και η «τοπικότητα» να αποτελέσει το ερέθισμα για διαφορετική σκέψη και δράση στη νέα δημοτική αρχή. Το έδαφος είναι ακαλλιέργητο, αλλά με διάθεση για όργωμα και σπορά, ο δρόμος είναι ανοιχτός για να φέρει θερισμό με πολλά γεννήματα!
Θρησκευτική κληρονομιά (μοναστήρια), τοπικά προϊόντα ΠΟΠ, τοπική ιστορία και λαογραφία, αλλά και τα πανηγύρια ακόμη είναι μέρος της ιστορίας μας, που εάν τα αναδείξουμε, θα θερίσουμε καρπούς!
Εάν όλα αυτά τα εντάξουμε σε ένα κεφάλαιο «τοπική ιστορία – λαογραφία – πολιτισμός» και βάλουμε στόχους, θα μετρήσουμε αποτελέσματα.
Αν η Ελλάδα έχει θάλασσα, μνημεία, ιστορία και καλό φαγητό, τι είναι αυτό που λείπει από το Βόιο; Μόνον η θάλασσα. Έχει όμως όλα τα άλλα. Ο κατάλογος σ’ αυτά που έχει το Βόιο είναι μεγάλος και γεμάτος κι αν γίνει η σωστή αξιολόγηση και προβολή, θεωρούμε πως μέσα από την κρίση τη γενική θα υπάρξει φως που θα σκορπίσει την τοπική ομίχλη.
Ας μη περιμένουμε από το κράτος. Τοπική ευαισθησία και μεράκι, με μόνη βοήθεια – αρωγή τη δημοτική αρχή, ανθρώπους που κατέχουν θέσεις και γνωρίζουν, αλλά και απλούς ανθρώπους που μόνον αγάπη έχουν μέσα τους για τον τόπο τους.
Ας αναζητήσουμε τον χαμένο χρόνο με πιο γρήγορο βηματισμό.
Να ξανα-φτιάξουμε την Άνοιξη
Ένα αλληγορικό κείμενο για τις τέσσερις εποχές εμπνεύσθηκε ο Μ. Δαρνάκης στην εφημερίδα των Συντακτών και το μεταφέρουμε εδώ:
Ξέρετε ποιος οργάνωσε τα πρώτα καλλιστεία; Ο Ζευς! Βάζει λοιπόν κριτές τους παρατρεχάμενούς του και κάθεται πρόεδρος ο ίδιος. Η πρώτη που ήρθε, ήταν από την Ασία. Μια κοπέλα ντροπαλή, αρκετά χλωμή και σαν μην ήξερε τι ήθελε από τη ζωή της. Μπερδεύτηκε πολύ ο Ζευς κι έτσι την ονόμασε Φθινόπωρο. Η δεύτερη ήρθε από τα Βόρεια. Ήταν μεγάλη σε ηλικία, χοντρούλα, με κάτι ροδαλά μάγουλα. Ο Ζευς την ονόμασε Χειμώνα. Η τρίτη, από την καυτή Αφρική ερχόταν και κουβαλούσε αέρα εξωτικό. Καλοκαίρι την ονόμασε και έφυγε ευτυχισμένη. Η τέταρτη άργησε να φανεί. Στέλνει αμέσως τον Ερμή να την ψάξει! Δρόμο έπαιρνε, σύννεφα άφηνε, μα πουθενά αυτή. Μέχρι που έφτασε σε μια χώρα μακρινή, Ε
λλάδα την έλεγαν. Βρέθηκε μπροστά σε έναν όμορφο κήπο με τριανταφυλλιές, γεμάτο μυρωδιές και κάτι αγκάθια τεράστια. Βλέπει κρυμμένη την πιο όμορφη από όλες τις κοπέλες. Γεμάτος χαρά τρέχει και την πάει στο Δία. Μόλις την είδε, Άνοιξη την ονόμασε. Μαζί της όλη η πλάση θα χαιρόταν. Έτσι την έστειλε να μείνει στη χώρα που τη βρήκε. Σε μια Ελλάδα, που ο κόσμος της είναι ξεχασμένος στο καλοκαίρι, η μνήμη του στο βαθύ χειμώνα, η συνείδησή του στο παράξενο φθινόπωρο και με μια ελπίδα χαμένη, σαν την άνοιξη. Μα, όπως είπε και ο ποιητής «Αν δε μπορείς να βρεις την Άνοιξη, τη φτιάχνεις».
Πράγματι υπάρχουν πολλά που μπορεί να γίνουν στο βόιο αλλά το περίεργο είναι γιατί δεν ασχολήθηκε κανένας απο τους τοπικούς άρχοντες μέχρι σήμερα
Εξαιρετική προσέγγιση.
Εξαιρετικήοικονομική προσέγγιση αλλά και επισημάνσεις.