Η Ελληνική σύγχρονη παρακμή
Δεν χρειάζονται ειδικοί αναλυτές για την σύγχρονη Ελληνική παρακμή και την κάθοδο της Ελλάδας στον Άδη. Όπως είπε ο Βούδας «η μακροημέρευση στην κόλαση δεν είναι ευχή, αλλά κατάρα». Αυτή την ευχή βιώνει ο Έλληνας στα πέτρινα χρόνια των μνημονίων. Όσο πιο βαθιά στην κόλαση, τόσο πιο πολλούς επαίνους εισπράττει η πολιτική ηγεσία.
Το «φωτάκι» της παρακμής για την Ελλάδα άρχισε με την είσοδο στην ΕΟΚ, φώτισε με το Μάαστριχτ και άστραψε με το ξεκίνημα των μνημονίων. Είναι η αρχή όπου η Ελλάδα παρέλυσε, για να γίνει ένα απολύτως ελεγχόμενο προτεκτοράτο των δάνειων δυνάμεων. Εκεί οδηγήθηκε η Ελλάδα από τις δυνάμεις του «δημοκρατικού τόξου» της μεταπολίτευσης.
Η αιτία της ελληνικής κακοδαιμονίας είναι το πολιτικό της δυναμικό. Η Ελλάδα ως γεωπολιτικό κέντρο ενδιαφέροντος έπρεπε να γονατίσει και να παραδοθεί αμαχητί. Τα χρόνια της μεταπολίτευσης δημιούργησαν το κατάλληλο σκηνικό.
Έως την παγκόσμια οικονομική κρίση του 1973, η Ελλάδα ήταν ανάμεσα στις πλέον αναπτυσσόμενες χώρες παγκοσμίως. Η δραχμή ήταν ένα ισχυρό νόμισμα, δεν υπήρχε ανεργία, το δημόσιο χρέος ήταν ελάχιστο, όπως και ο πληθωρισμός, οι γεννήσεις ήταν σε ικανοποιητικό ρυθμό και η Ελλάδα γενικά βρισκόταν στο δρόμο της ανάπτυξης, χωρίς να είναι μέλος της ΕΟΚ!
Το κακό ξεκίνησε με τη δημοκρατία της μεταπολίτευσης. Ο ιδιωτικός τομέας στοχοποιήθηκε και διογκώθηκε ο δημόσιος τομέας. Την πρώιμη «σοσιαλμανία» ακολούθησε – μετά το 1981 – η υπερδιόγκωση του δημόσιου τομέα, για να έρθει ο αυξανόμενος δανεισμός της χώρας. Δανείστηκε στα χρόνια αυτά η Ελλάδα όσα δεν δανείστηκε από το 1821 και έτσι κατάντησε δέσμια των δανειστών.
Κρατικοποιήσεις, προβληματικές επιχειρήσεις και εξωτερικός δανεισμός, κατάντησαν την Ελλάδα να μην παράγει σχεδόν τίποτα. Ο ιδιωτικός τομέας συρρικνώθηκε, ο δημόσιος τομέας γιγαντώθηκε και υπολειτουργούσε, τα συνδικάτα συνδιοικούσαν με το αζημίωτο φυσικά και η γενική κρίση ερχόταν. Για τα συνδικάτα μπορούμε να πούμε, πως αποτελούμενα από κοινωνικούς κηφήνες και αισχρά κομματόσκυλα, απομυζούσαν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, δημιουργώντας ένα τεράστιο και δυσκίνητο κράτος, ζημειώνοντας την οικονομική ανάπτυξη και δημιουργώντας άλυτα προβλήματα στους εργαζόμενους που υποτίθεται υπερασπιζόταν!
Πολιτικό σύστημα, ΜΜΕ και συνδικάτα κατάντησαν την Ελλάδα να μην παράγει, να εισάγει και τα πλέον απαραίτητα που πριν όχι μόνον παρήγαγε, αλλά έκανε και εξαγωγές. Μια Ελλάδα, χώρα παροχής υπηρεσιών, με αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση του εξωτερικού χρέους και ακολουθώντας το δρόμο των μνημονίων. Τονίζουμε ξανά το ρόλο των «εργατοπατέρων», που τελικά έπαιξαν τον προδοτικό ρόλο εξοντώνοντας την εργατική τάξη που υποτίθεται υπερασπιζόταν.
Καταλυτικής σημασίας για την κατάρρευση της οικονομίας της Ελλάδας ήταν η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση της περιόδου 2008-2009. Ήταν τότε που κατέρρευσε η Lehman Brothers στις ΗΠΑ (Σεπτ. 2008). Η Ελλάδα ανέτοιμη σ’ αυτή την τρικυμία κατέρρευσε. Τα μνημόνια ήταν θέμα χρόνου. Το πολιτικό προσωπικό που τόσα χρόνια έπαιξε τον καταχθόνιο ρόλο του σε βάρος της Ελλάδας και του Έλληνα «δικαιώθηκε» πλήρως.
Το περίεργο είναι πως την κρίση θέλουν να την διαχειρίζονται τα ίδια πρόσωπα, με τις ίδιες δομές και τις ίδιες λογικές, όταν όλοι αυτοί κουβαλάνε στην πλάτη τους το κακό παρελθόν και είναι δέσμιοι αυτού του παρελθόντος. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ και ως εκ τούτου, δεν μπορεί να δοθεί λύση απ’ αυτούς. Άλλωστε ο Ντάισελμπλουμ ήταν ξεκάθαρος λέγοντας πως «με τα μνημόνια βουλιάξαμε την Ελλάδα για να σωθούν οι γερμανο-γαλλικές τράπεζες»!!!
Λύση μπορεί να δοθεί μόνον από ανθρώπους με καθαρά χέρια, που δεν έχουν βουτηχτεί στη χαβούζα του χθές. Ανθρώπους που δεν θα εκβιάζονται για «χθεσινά ανομήματα» και θα λειτουργούν με βάση το εθνικό συμφέρον.
Η γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας
Η ιστορία διδάσκει πως οι πόλεμοι όλοι έγιναν για οικονομικά συμφέροντα και οι μεγάλες συγκρούσεις στην Ευρώπη έγιναν για την «ενέργεια». Όπως επισημαίνει ο στρατηγός ε.α. Ν. Καρατουλιώτης στο βιβλίο του «Γεωστρατηγική Σκακιέρα», ο πρώτος ενεργειακός πόλεμος ήταν ο Τρωικός πόλεμος. Η Τροία εκμεταλλευόμενη την στρατηγική της θέση, απομυζούσε πλούτο από τον Αίολο (θεός των ανέμων), δηλαδή από την κινητήριο δύναμη των πλοίων. Τα πλοία προκειμένου να διαχειριστούν την αιολική δύναμη, αναγκάζονταν να ελλιμενίζονται στην Τροία, μέχρι να κοπάσουν οι άνεμοι και να συνεχίσουν το ταξίδι για την ασφαλή διέλευση του Ελλησπόντου.
Η εκμετάλλευση αυτή από τους Τρώες δημιούργησε οικονομικά προβλήματα στην ανάπτυξη των άλλων ελληνικών πόλεων και ως εκ τούτου έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Έτσι, οι Αχαιοί με 1200 συμμαχικά πλοία έδωσαν λύση στην ελεύθερη διέλευση από τα στενά του Ελλησπόντου και η ιστορία της ωραίας Ελένης ήταν ένα ωραίο παραμύθι για τον κεραυνοβόλο έρωτα.
Το πόσο τα οικονομικά συμφέροντα είναι η κινητήριος δύναμη των πολέμων, καταγράφονται σε όλες τις περιπτώσεις. Ο εκατονταετής πόλεμος μεταξύ Αγγλίας-Γαλλίας είχε ως αιτία την αποψίλωση των ευρωπαϊκών δασών για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών τους. Οι ανθρακικοί πόλεμοι και οι Ναπολεόντειοι πόλεμοι είχαν σκοπό την ανεύρεση κάρβουνου για τις πρώτες βιοτεχνίες στην Ευρώπη. Ο Α’ΠΠ, όπως και ο Β’ΠΠ είχαν σχέση πάλι με την ενέργεια, αλλά αυτή τη φορά αιτία σύγκρουσης ήταν το πετρέλαιο.
Μετά τον Β’ΠΠ η Ευρώπη αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα και με το «σχέδιο Μάρσαλ» οι ΗΠΑ ανέλαβαν την επίλυση του ευρωπαϊκού ενεργειακού προβλήματος, εφοδιάζοντας με καύσιμα την γηραιά ήπειρο. Η Ευρώπη είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας πετρελαίου και ΦΑ και ο πόλεμος συμφερόντων γίνεται μεταξύ Ρωσίας (Γκάζπρομ) και ΗΠΑ. Με την μονομερή τροφοδοσία της, η Ευρώπη από τη Ρωσία, «δένεται» ενεργειακά.
Η ρωσική ενεργειακή προέλαση της Ευρώπης σχεδιάστηκε από το Russian Institute for Strategic Studies που λογοδοτεί απευθείας στον Πούτιν και είναι αρμόδιο για τη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής μέσω της ενέργειας.
Ουσιαστικά, η παρούσα ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική έχει δύο δρόμους. Τον βόρειο διάδρομο με τον Nord Stream και τον νότιο διάδρομο όπου επικρατεί αλαλούμ.
Καύκασος, Μεσόγειος, Κασπία και Μ. Ανατολή είναι χώροι σύγκρουσης των περιοχών εξόρυξης. Αμερικανικές, ρωσικές και ευρωπαϊκές εταιρείες διαγκωνίζονται για το ποιος θα τροφοδοτήσει με αέριο την Ευρώπη μέσω του νοτίου διαδρόμου. Νότιος διάδρομος της ΕΕ είναι όλοι οι διαμετακομιστικοί αγωγοί πετρελαίου και ΦΑ από την Ασία προς την Ευρώπη.
Η Ρωσία ευνοεί τον αγωγό South Stream (Βουλγαρία-Ελλάδα-Ιταλία ή Βουλγαρία-Ρουμανία-Σερβία-Ουγγαρία-Σλοβενία-Αυστρία). Στην περίπτωση αυτή, η Ευρώπη ενεργειακά ελέγχεται από τη Ρωσία.
Προκειμένου να ανακοπεί η ρωσική ενεργειακή προέλαση της Ευρώπης, οι ΗΠΑ σχεδιάζουν το Νότιο διάδρομο, με κυριότερο αγωγό τον Nabucco.
Ο αγωγός αυτός δεν περνάει από την Ελλάδα, αλλά έχει σαν βάση την Τουρκία. Ο αγωγός αυτός όμως για να είναι βιώσιμος, πρέπει καθημερινά να μεταφέρει ΦΑ περίπου ένα εκατομμύριο βαρέλια. Αυτό δεν έχει εξασφαλιστεί και με δεδομένα τα προβλήματα με την Τουρκία, φαίνεται σαν ένα σχέδιο στα χαρτιά.
Η ενεργειακή σύγκρουση ΗΠΑ – Ρωσίας θεωρείται δεδομένη. Αν η Ρωσία πετύχει με τους αγωγούς, δημιουργεί δυναμική με την Ευρασία, που σημαίνει πως οι ΗΠΑ οδηγούνται στον απομονωτισμό και χάνουν την πρωτοκαθεδρία στον παγκόσμιο έλεγχο. Άρα, πόλεμος μέχρις εσχάτων.
Μεσόγειος και Ελλάδα
Με δεδομένο πως η Μεσόγειος είναι το σημείο που ενώνει Ανατολή, Δύση, Βορρά και Νότο, η Ελλάδα ως κάτοχος του μεγαλύτερου τμήματος της Μεσογείου, παίζει τον σοβαρότερο ρόλο στη διακίνηση των αγωγών.
Με την «αλλαγή» στην πρώην ΕΣΣΔ και τα προβλήματα με την αναξιόπιστη Τουρκία, η Ελλάδα έχει την μέγιστη γεωστρατηγική αξία. Οι ανταγωνισμοί για τους ενεργειακούς διαδρόμους έχουν δημιουργήσει για την Ελλάδα συνθήκες ενεργειακού κόμβου.
Έτσι, η Ελλάδα αναδεικνύεται παίχτης με γεωστρατηγική αξία και αποκτά παγκόσμια γεωστρατηγική ισχύ. Η Νοτιοανατολική Μεσόγειος έχει την μέγιστη σημασία, αλλά καμία ελληνική κυβέρνηση – από συστάσεως Ελληνικού κράτους – δεν ασχολήθηκε σοβαρά με την γεωστρατηγική αξία της Ελλάδας και μέσα από κατάλληλους πολιτικούς χειρισμούς και συμμαχίες να προβάλλει την γεωπολιτική ισχύ της χώρας, όπως χαρακτηριστικά τονίζει ο στρατηγός ε.α. Ν. Καρατουλιώτης.
Η γεωστρατηγική αξία της Ελλάδας δημιούργησε το γεωπολιτικό πρόβλημα (της Ελλάδας), το οποίο στη συνέχεια εξελίχθηκε σε οικονομικό-κοινωνικό-εθνικό. Το παρόν πολιτικό σύστημα, αδυνατώντας να χειριστεί το ζήτημα, έριξε το σκάφος στα βράχια.
Η Ελλάδα στοχοποιήθηκε για την γεωστρατηγική της αξία, προκειμένου να εκποιηθεί αντί πινακίου φακής. Αυτό προϋποθέτει διαλυμένη μεσαία τάξη και έναν λαό φοβισμένο και λούμπεν προλεταριοποιημένο. Μέσα από την λογική αυτή μπήκαμε στην κόλαση των μνημονίων!
Η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου δεν είναι η λύση. Το πρόβλημα είναι η δομή του πολιτικού συστήματος και οι εξαρτήσεις του από τις δάνειες δυνάμεις. Συνεπώς, αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα, είναι αδύνατο να το λύσουν.
Η Ελλάδα πρέπει να βρει ξανά την ιστορική αποστολή της. Το πρόβλημα είναι καθαρά πολιτικό. Απαραίτητη η κατασκευή του αγωγού Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδας-Ευρώπης και απαραίτητες οι συμμαχίες και η επίθεση φιλίας προς τις Αραβικές χώρες.
Με τον συγκεκριμένο αγωγό η Ελλάδα αποκτά ισχύ και απαραίτητη προϋπόθεση η μη ιδιωτικοποίηση των ΔΕΠΑ – ΔΕΣΦΑ και ΕΛΠΕ (επανακρατικοποίηση) και η διατήρηση του ΙΓΜΕ. Μόνον με αυτό υπό κρατικό έλεγχο μπορεί να γίνει ο σχεδιασμός, έλεγχος και υλοποίηση της ενεργειακής πολιτικής. Διαφορετικά, με την εκποίηση αυτών των «εργαλείων», το παιχνίδι είναι χαμένο και σικέ!
Βιβλιογραφία: «Γεωστρατηγική Σκακιέρα» του Ν. Καρατουλιώτη, στρατηγού ε.α.