Ελλάς, σε τροχιά δραματικών γεγονότων!
Η κατάσταση στην Ελλάδα «μιλάει» από μόνη της. Το φωνάζουν άλλωστε πολύ ωμά και οι διευθύνοντες το παιχνίδι.
Οι εδώ συνεργάτες τους όμως; Συνεπικουρούμενοι από τα καλοταϊσμένα ΜΜΕ συνεχίζουν να κινούνται με έναν τρόπο περίεργο, λες και απευθύνονται σε κάποιο είδος ανθρώπων οι οποίοι προσομοιάζουν με ανθρωπόμορφους πιθήκους, που αφενός μεν στερούνται μνήμης και αφετέρου, όντας βαρύτατα μύωπες, εκτρέφονται πνευματικά αποστηθίζοντας τα κείμενα που τους προσφέρονται ανάγλυφα, δίκην γραφής Μπράιγ για τυφλούς, στο πιάτο!
Τα πράγματα γίνονται τραγελαφικά με τα όσα ακούστηκαν στη συζήτηση στη Βουλή για το σκάνδαλο Novartis και την παραπομπή 10 πολιτικών προσώπων σε προανακριτική επιτροπή!
Όλοι παραδέχονται πως υπάρχει σκάνδαλο, αλλά θέλουν και να μας πείσουν πως δεν υπάρχουν κλέφτες! Τόσα λεφτά τα πήρε ο άνεμος;!
Τι να πούμε για τις συμπεριφορές ορισμένων προσώπων του κοινοβουλίου και πώς να σχολιάσεις την εικόνα ενός πρώην πρωθυπουργού να κλαίει στη Βουλή… ως απόδειξη αθωότητας. Μια εικόνα προσβλητική, τουλάχιστον για τη θέση που κατείχε.
Αν όλοι οι κατηγορούμενοι κλαίγανε, τότε θα λέγαμε πω «το κλάμα βγήκε από τη Βουλή» και θα είχαμε την απορία, πώς τόσο αδύναμοι χαρακτήρες φτάνουν τόσο ψηλά!
«Υγεία», ο μεγάλος ασθενής και στο βάθος… Novartis!
Τα ΜΜΕ που σέβονται το κοινό τους, όταν ζητούν από επώνυμο πρόσωπο ανάλυση και τοποθέτηση για ειδικά συγκεκριμένο ζήτημα, ζητούν παράλληλα και τη δήλωση συγγένειας αυτού με το θέμα που αγγίζουν!
Δεν μπορεί π.χ. κάποιος επώνυμος επιστήμονας στη βιομηχανία του φαρμάκου, όταν μάλιστα αυτός είναι στέλεχος συγκεκριμένης εταιρείας, να είναι αντικειμενικός κριτής για συγκεκριμένα φάρμακα. Θα προσπαθεί πάντα να περάσει την καταλληλότητα φαρμάκων της εταιρείας που υπηρετεί και άρα, δεν θα είναι αντικειμενικός. Οι σχέσεις (συναλλαγές) είναι βασικός παράγοντας επηρεασμού ενεργειών, που ενίοτε είναι βλαπτικές για το κοινωνικό σύνολο και τα δημόσια ταμεία υγείας.
Στο βιβλίο του Hans Weiss «Διεφθαρμένη Ιατρική» θίγονται ανυπόληπτες πρακτικές κάποιων εταιρειών στις πολιτικές επιβολής νέων φαρμάκων και σε ανήθικα πειράματα σε βάρος ασθενών. Τελευταία ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια τέτοιου είδους ανήθικα πειράματα και το σκάνδαλο Novartis επιβεβαιώνει τις καταγγελίες στο συγκεκριμένο βιβλίο.
Είναι γεγονός πως πολλοί γιατροί εργάζονται παράλληλα για συγκεκριμένες εταιρείες, είναι μέλη συμβουλευτικών επιτροπών, λαμβάνουν αμοιβές συμβούλου, αμοιβές για διαλέξεις και προσωπικές αποζημιώσεις. Όταν αυτό συμβαίνει, τότε πόσο πιστός μπορεί να είναι ο γιατρός στον όρκο του Ιπποκράτη; Όταν ο γιατρός κάνει απιστία στον όρκο του, αυτό μήπως έχει σχέση και με απιστία του πολιτικού συστήματος απέναντι στον όρκο του στη Βουλή για προστασία του εθνικού και κοινωνικού συμφέροντος;
Ο Παγκόσμιος Ιατρικός Σύλλογος αναφέρει μέσα από τη «Διακήρυξη του Ελσίνκι»: «Η υγεία του ασθενούς μου πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητά μου. Ο γιατρός οφείλει κατά την εξάσκηση της ιατρικής του δραστηριότητας να δρα αποκλειστικά και μόνον προς το συμφέρον του ασθενούς…».
Πόσο όμως οι γιατροί τηρούν αυτούς τους κανόνες δεοντολογίας; Ο καθηγητής και πρόεδρος του Γερμανικού Ιατρικού Συλλόγου Wolt Dieter, στο περιοδικό «Υγεία και Κοινωνία» (Ιούνιος 2007) λέει: «Οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν είναι συνεργάτες και σύμμαχοι του ιατρικού συλλόγου. Ο κλάδος ακολουθεί και υπηρετεί εντελώς διαφορετικά συμφέροντα. Επιδιώκει δηλαδή με τα προϊόντα του να αποκομίσει κέρδη. Αντίθετα, εμείς οι γιατροί, οφείλουμε να κρίνουμε με ανεξάρτητο πνεύμα την αποτελεσματικότητα των φαρμάκων, τους κινδύνους που προκαλούνται από τη χρήση τους, καθώς και τη σχέση έξοδα – ωφέλεια.
Είναι όμως βέβαιο, πως όλες οι πληροφορίες που χρειαζόμαστε δεν θα μας τις δώσει η φαρμακευτική βιομηχανία…».
Στο βιβλίο του Xans Weiss αναφέρονται παράνομες και ανήθικες πρακτικές των πολυεθνικών του φαρμάκου, όπως και αποζημιώσεις για προβλήματα υγείας από τη χρήση προβληματικών φαρμάκων. Όπως η εξαγορά και δωροδοκία γιατρών για πλασάρισμα συγκεκριμένων φαρμάκων. Το βέβαιο πάντως είναι πως τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς την πλήρη κάλυψη κάθε ανομίας από το πολιτικό σύστημα της κάθε χώρας. Άλλωστε η υπόθεση Novartis επιβεβαιώνει τη δωροδοκία πολιτικών και είναι βέβαιο πως χωρίς τη συνδρομή πολιτικών δεν γίνεται καμία παράνομη συναλλαγή!
Εντύπωση προκαλεί (σελ. 252): «… Η κατάσταση στην Ευρώπη αλλά και σε άλλες γωνιές του κόσμου δεν είναι καλύτερη, αλλά ακόμη χειρότερη. Μόνο στις ΗΠΑ (εξαίρεση σε μικρό ποσοστό στη Γερμανία) υπάρχει η πολιτική και δικαστική βούληση να ασκηθεί πίεση στην φαρμακευτική βιομηχανία, αλλά και να τιμωρηθούν όσοι παραβιάζουν την ισχύουσα νομοθεσία. Στην ΕΕ οι φαρμακευτικές πολυεθνικές εταιρείες μπορούν ακόμα να συμπεριφέρονται όπως τις αρέσει και τις εξυπηρετεί…».
Είναι τυχαίο που το σκάνδαλο Novartis συμβαίνει στον ευρωπαϊκό χώρο και το ξεσκεπάζει το FBI;
Πρώτα λοιπόν τα κέρδη των φαρμακευτικών πολυεθνικών, που με το χρήμα διαμορφώνουν το κλίμα φαρμάκου στην κοινή γνώμη.
Όλα εξαγοράσιμα κυρίως στην ΕΕ και παρατηρείται ένα φάρμακο εκεί να κυκλοφορεί νόμιμα, ενώ στις ΗΠΑ δεν έχει υποβληθεί σε έγκριση, λόγω αυστηρών κανόνων ελέγχου!
Όσο για την Ελλάδα, το σάπιο πολιτικό κατεστημένο για να διαφυλάξει το τομάρι του στο ξέπλυμα της ανομίας, πέρασε από τη Βουλή το άρθρο 86 (νόμος περί ευθύνης υπουργών), με το οποίο επιτυγχάνεται η πλήρης αμνήστευση σε κάθε παρανομία για όσους διετέλεσαν μέλη της κυβέρνησης ή υφυπουργοί για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, όπως ο νόμος ορίζει.
Τελικά για το σκάνδαλο Novartis θα υπάρξει τιμωρία;
Όταν οι ιατρικές δαπάνες επιβαρύνουν τα ασφαλιστικά ταμεία, δεν πρέπει να ελεγχθεί η πορεία της συνταγογράφησης, οι τιμές των φαρμάκων και γιατί π.χ. παραγγέλθηκαν 16 εκατομμύρια εμβόλια για έναν πληθυσμό 8-10 εκατομμυρίων; Όταν τα ποσοστά κέρδους των πολυεθνικών είναι υπερβολικά, πρέπει αυτό να συνεχιστεί, ειδικά σε οικονομίες που καταρρέουν; Δεν πρέπει να προστατευθούν τα εθνικά συμφέροντα και να ληφθούν σοβαρά υπόψη τα συμφέροντα των ασθενών και οι οικονομίες των χωρών;
Δεν πρέπει όμως να δούμε και την ουσία των «γενόσημων» φαρμάκων από πλευράς όχι μόνο κόστους, αλλά αν αυτά είναι κατάλληλα για τον ασθενή; Εάν δηλαδή γίνεται πρώτα έλεγχος καταλληλότητας αυτών και αν παρασκευάζονται σε χώρες όπως
Μπαγκλαντές – Ινδίες κλπ, που σημαίνει επικίνδυνα φάρμακα για τη δημόσια υγεία!
Δεν πρέπει οι ιατρικοί σύλλογοι να εξετάσουν σοβαρά, αν έχουν βάση οι φήμες για διαφθορά και διαπλοκή στην ιατρική και την φαρμακοβιομηχανία;
Δεν πρέπει να δούμε κατά πόσο και αν είναι αντικειμενικός ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), όταν χρηματοδοτείται κυρίως από πολυεθνικές εταιρείες;
Δεν πρέπει να δούμε τις πρόσθετες αμοιβές γιατρών από συνέδρια, ταξίδια, συμβουλευτικές συνεδρίες κλπ.; Τη σχέση ανάμεσα στους μεγαλο-γιατρούς, τις πολυεθνικές και πως αυτοί διαμορφώνουν την κοινή γνώμη; Πόσο επηρεάζουν οι πολυεθνικές στην πολιτική (με ό,τι επακόλουθο), στην οικονομία, στην πορεία κρατών και ασθενών;
Γνωρίζουμε πως αμέσως μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, τα κράτη έδωσαν προτεραιότητα κυρίως στην κοινωνική προστασία και στήριξαν τη δημόσια υγεία και παιδεία.
Ειδικά στα ζητήματα αυτά δεν χωράει περισσότερος φιλελευθερισμός, διότι οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί. Σεβαστός ο κάθε έλεγχος για την εύρυθμη λειτουργία του συστήματος υγείας, αλλά το βάρος των δαπανών εντοπίζεται κυρίως στις προμήθειες και στα παιχνίδια των πολυεθνικών. Οι πλασιέ σε κάθε κομμάτι του κερδοφόρου συστήματος υγείας, ίσως γνωρίζουν περισσότερα.
Έχει φυσικά μεγάλη αξία για την εθνική οικονομία η μαθηματική σχέση ΕΞΟΔΑ-ΩΦΕΛΕΙΑ, αλλά μέγιστη θεωρείται η αποτελεσματικότητα και η πρόσβαση στο φθηνό και σωστό φάρμακο. Με την εγγύηση του κράτους πάντα, να αποκλειστεί ο κίνδυνος χρήσης από τον ασθενή ακατάλληλων φαρμάκων, στα οποία φυσικά και πρέπει να υπάρχει δυνατότητα ελέγχου της καταλληλότητάς τους. Απαραίτητη προϋπόθεση, η παροχή υγείας σε όλες τις βαθμίδες να είναι ΔΗΜΟΣΙΑ και καθαρή από «λαδώματα». Κάθε δεύτερη σκέψη ιδιωτικοποίησης της υγείας και η συνέχιση της διαφθοράς και της διαπλοκής με πολιτική προστασία, πρέπει να αποκλειστεί. Διότι οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί, όπως θα ήθελε το φιλελευθερωμένο μυαλό του κάθε τζογαδόρου τραπεζίτη και η ιδιοτελής σκέψη του διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου!
ΥΓ: Πηγή: «Διεφθαρμένη Ιατρική» του Hans Weiss)