Της νύχτας τα φεγγάρια αγαπώ.
Κάθε που έρχεται Σεπτέμβρης
Ακουμπάω το κορμί μου στην αστροφεγγιά
Και συλλαβίζουν τα χείλη μου τις μνήμες
Εκείνες τις πρώτες γλυκόπικρες μελαχολίες
Αέρινες οι ποτισμένες Αναμνήσεις ..
Επέρχονται δειλά στο νου της ψυχής
Πως να αντέξω τις λιακάδες σου..
Την άλλη και τις άλλες μέρες
Που δεν μπορώ να σε ξεχάσω
Ισιώνω τα μαλλιά μου μα βρίσκω κόμπους
Και πλέκω την πλεξούδα μου
για να φανούν σαν μικρές καρφίτσες
Κάθε κόμπος μια χάρα γέλιο και δάκρυ
Και ενθυμούμαι τις γιορτές μας
Να φτάναμε ξανά μαζί σε μια κορφή