του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα
Ο ποιητικός λόγος της Εκκλησίας που αναφέρεται στο γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, που μ’ αυτόν αρχίζουν στην αρχή της Σαρακοστής οι Χαιρετισμοί (Παρασκευή βράδυ) στην Παναγία – Μητέρα του ανθρώπινου γένους, είναι ανεπανάληπτος και απλησίαστος και από τον δεινότερο ποιητή και ρήτορα.
Ἄγγελος πρωτοστάτης, / οὐρανόθεν ἐπέμφθη, / εἰπεῖν τῇ Θεοτόκω τὸ Χαῖρε· / καὶ σὺν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ, / σωματούμενόν σε θεωρῶν, Κύριε, / ἐξίστατο καὶ ἵστατο, / κραυγάζων πρὸς Αὐτὴν τοιαῦτα· / Χαῖρε, δ’ ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει, /
χαῖρε, δι’ ἧς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει. / … / Χαῖρε, δι’ ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις, / χαῖρε, δι’ ἧς βρεφουργεῖται ὁ Κτίστης. / Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.
Ο λόγος εξιστορεί (με άφταστη ποιητική και θεολογική γλώσσα) τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας.
Στην πόλη αυτή και στους τόπους αυτούς (που τώρα πια λέγονται και είναι ‘’Οι Άγιοι Τόποι’’) φυτεύτηκε, εμφανίστηκε και αναπτύχτηκε το πρώτο Περιβόλι της Παναγίας, με δυναμική να απλωθεί σ’ ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, σε όλη την κτίση. Για να την ομορφύνει, να τη λαμπρύνει, να την ευωδιάσει.
Η πατρίδα μας, η Ελλάδα, φιλοξενεί ως ιδιαίτερη ευλογία το Περιβόλι της Παναγίας, όπως λέγεται το Άγιον Όρος. Είναι τιμή μας αυτή η φιλοξενία, αν και μερικές φορές δεν την αξίζουμε, καθώς με τα καμώματά μας, με τις πράξεις ή με την αδιαφορία μας, στενοχωρούμε την Παναγία, που η χωρητικότητα της αγάπης της για εμάς είναι ‘’ευρυχωροτέρα’’ και ‘’πλατυτέρα των ουρανών’’.
Το ‘’Περιβόλι της Παναγίας’’ φιλοξενείται επί Ελληνικού Μακεδονικού εδάφους. Προσευχόμαστε για να συνεχιστεί αμετάβλητη αυτή η παραμονή και η φιλοξενία.
Ρωμαλέος ο λόγος του Καθηγητή Χρήστου Γιανναρά (Καθημερινή,24.2.19) εκφράζει ανησυχία: ‘’Μετά το ανοσιούργημα των Πρεσπών οι πιθανότητες να έχουμε και οι Έλληνες τη μοίρα των Κούρδων και των Παλαιστινίων, των Βορειοηπειρωτών και των Βορειοκυπρίων, αυξήθηκαν εφιαλτικά. Ποιον να εμπιστευθούμε; Υποδείξεις δεν τελεσφορούν. Η ευθύνη της ψήφου μας στις επερχόμενες εκλογές γεννάει φόβο και τρόμο’’.
Τη Μακεδονία μας (είμαστε Έλληνες, είμαστε παιδιά της και) την αγαπάμε. Κι αυτή μας την αγάπη δεν μπορεί κανείς να μας την αφαιρέσει από την ψυχή μας. Ο Οδυσσέας Ελύτης, απευθυνόμενος στην Ευρώπη, το κατέστησε σαφές: ‘’Η ψυχή μας είναι το όνομά μας’’. Προσευχόμαστε και επ-αγρυπνούμε για την πατρίδα. Προσευχόμαστε και επ-αγρυπνούμε για τη Μακεδονία. Προσευχόμαστε και επ-αγρυπνούμε για να συνεχίσει να είναι το ‘’Περιβόλι της Παναγίας’’ επί Ελληνικού Μακεδονικού εδάφους νυν και αεί, τώρα και για πάντα.
