Άφησαν τα πτυχία και διδακτορικά τους, τα επιστημονικά και κοινωνικά τους επιτεύγματα, τους μορφωτικούς τίτλους τους… στην άκρη και άρχισαν απ’ τα παλιά, τότε που ήταν μικρά παιδιά και έζησαν εκείνες τις στιγμές, τις τόσο αυθεντικές και αληθινές… ο τότε Σάκης Μπαγκατζούνης απ’ τα Ηπειρώτικα (Σκαρκιώτ’ς ο γενάρχης) του Νίκου και της Ειρηνούλας και η Ιωάννα από την Καλαμπάκα (χωριό Αμάραντος – καταγωγή από την οικογένεια Μάμαλη) και γλέντησαν στον αρραβώνα τους, κι αυτοί και οι παριστάμενοι με την ψυχή τους. Και όλα ήταν τόσο όμορφα, μα και τόσο ανεπιτήδευτα, τόσο αληθινά, που μας θύμισαν την όμορφη Κοζάνη (…και «που ν’ το σιντριβάνι…» άραγε;), επιβεβαιώνοντας έτσι περίτρανα πως οι πρωταγωνιστές της παλιάς Κοζάνης «δεν έχουν το κουράγιο» να περάσουν στο περιθώριο!
Ήταν όλα «εκτός κλισέ επιστημών» και «σοβαροφανών συμπεριφορών» και εδώ συνίσταται το μεγαλείο της αυθεντίας και της χαράς από τα ενδόμυχα της ψυχής, χωρίς επιτηδεύσεις και καμώματα, χωρίς περιτυλίγματα αστραφτερά και εν στο βάθος το τίποτα!
Όλοι γλέντησαν με την καρδιά τους, η πίστα «αναστέναξε», στο κέφι και στο ξεφάντωμα τελειωμός δεν υπήρχε και η Κοζανίτικη παραδοσιακή κάθε γιορτή βρέθηκε στο προσκήνιο!
Να είναι πάντα καλά ο Σάκης και η Ιωάννα, και όπως λέγαμε παλιά ο «βίος τους να είναι ανθόσπαρτος, ειρηνικός και δημιουργικός…».