Τελείωσαν με το καλό και οι 6 Τάξεις του Γ υ μ ν α σ ί ο υ(Λύκειο δεν είχαμε τότε) κι αρχίζει νέος αγώνας. Ε ξ ε τ ά σ ε ι ς, χωρίς φροντιστήριο (ήταν πολυτέλεια για μας τα χωριατόπαιδα το φροντιστήριο και με τι ; ),στην Παιδαγωγική Ακαδημία Φ λ ω ρ ί ν η ς,Εισαγωγή, (χαράς ευαγγέλια, για την επιτυχία),2/ετής φοίτηση (πάντα με γραβάτα) και τον Ιούλιο του 1964, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών , στις 16-7 – 1964, στο Κ έ ν τ ρ ο Ε κ π α ί δ ε υ σ η ς Κορίνθου, ως υποψήφιος Υ. Ε . Α., για την εκπλήρωση της στρατιωτικής μου θητείας, μεγάλη υποχρέωση και ύψιστο καθήκον του κάθε Έ λ λ η ν α πολίτη, προς τη φιλτάτη ημών Π α τ ρ ί δ α ! Από την Κόρινθο, στις 21 Σεπτεμβρίου στον Πειραιά με προορισμό το Ηράκλειο της της λεβεντογέννας Κ ρ ή τ η ς, για εκπαίδευση στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών (Σ. Ε . Α . Π ). Ακολουθεί σκληρή και εντατική εκπαίδευση , με εγερτήριο στις 5 τα χαράματα και για πέντε μήνες και συνέχεια στη Σχολή Πεζικού ,στην όμορφη Χ α λ κ ί δ α , πάλι για εκπαίδευση(ειδικότητα Ολμιστής 4.2). Στις 20 Μαρτίου στην Κ ο ζά ν η (στης Κοζάνης τα σοκάκια με τα σπίτια τα ψηλά, με τις όμορφες κοπέλες μοιάζουν σαν τριαντάφυλλα ) και η υπηρεσία, μου τοποθετεί στο υπασπιστήριο της 9ης Μεραρχίας ως Υπασπιστής Στρατηγού (πλάκα τα γαλόνια, που λένε ,σιρίτια και βάλε……)και στα τέλη Οκτωβρίου του 1965 μετάθεση στο ιστορικό Τσοτύλι, στο Τάγμα Εθνοφυλακής Αμύνης και με υπηρεσιακό καθήκον την επίσκεψη όλων των Χωριών του Άνω Βο’ι’ου, από τις Κυδωνιές μέχρι το Μελάνθιο, Ασπροκκλησιά, Άργος Ορεστικό, Κωσταράζι , Νεάπολη, Τσοτύλι. Τόπος διαμονής, πότε η Νεάπολη στο σπίτι των αδελφών Νέττα και πότε στο Ξενοδοχείο του Διαμαντή, στο Τσοτύλι.Σκοπός της επίσκεψης, η εκπαίδευση των οπλιτών των Τ.Ε.Α. Κυρίως ομιλίες εθνικού περιεχομένου και στρατιωτικές ασκήσεις. Εδώ , πρέπει να αναφέρω πως αυτή η άμεση επαφή με τους κατοίκους , με βοήθησε αρκετά όταν διορίστηκα δάσκαλος. Είχα αποκτήσει το τακτ της επικοινωνίας με το κοινό. Στο λίγο αυτό διάστημα που υπηρέτησα , γνωρίστηκα με πολλούς και εξαίρετους πολίτες αυτής της περιοχής .Να αναφέρω , ότι στο Τσοτύλι, στο καφενείο του Γ κ ά σ η, ενός σοβαρού και εξαίρετου ανθρώπου, που στην Κοζάνη, έτυχε να έχω μαθητή τα εγγόνια του. Ομολογώ ότι πέρασα πολύ καλά και τότε χόρτασα κάστανα και καρύδια. Και επειδή τα καλά και τα ωραία κάποτε τελειώνουν, στις 22-9-1966, στο χέρι το απολυτήριο του Στρατού και δρόμο ,για τον γενέθλιο τόπο τον ωραίο, πάντα Μ ε τ α ξ ά ! Την άλλη μέρα ,το γνωστό δρομολόγιο για τον Παλιοκρούσιο , στο μικρό κοπάδι της οικογένειας. Εξ’ άλλου , ο τόπος αυτός δεν μου ήταν καθόλου άγνωστος, αφού εκεί γεννήθηκα κι εκεί με τα υπόλοιπα τέσσερα αδέρφια μου, περνούσαμε τις περισσότερες ημέρες της σχόλης. Εκεί , λοιπόν, σε συζήτηση με τον πατέρα μου, τι θα γίνει από δω και πέρα, μου λέει: ”Δεν πας ,παιδί μου, στην Επιθεώρηση των Σχολείων, στην Κοζάνη και να ρωτήσεις τον κ. Επιθεωρητή, μήπως υπάρχει καμιά κενή θέση δασκάλου, για να εργαστείς ως αναπληρωτής δάσκαλος, μέχρι να έρθει ο μόνιμος διορισμός σου; ” (Αξίζει να αναφέρω ότι ο πατέρας μου ως ψάλτης αλλά και χρόνια στη Σχολική τότε Εφορεία, άκουγε συζητήσεις από τους δασκάλους, ήξερε και λίγα γράμματα) Δε χάνω κι εγώ καιρό ,το λεωφορείο (είχαμε τότε συγκοινωνία, γιατί ο εθνικός δρόμος που περνάει κάτω από το Χωριό μας, εγκαινιάστηκε το 1964) και ίσια για την Κοζάνη. Το ημερολόγιο έγραφε 28-9-1966. Παρουσιάζομαι στον κ. Επιθεωρητή, αναφέρω το σκοπό της επισκέψεώς μου και στη συνέχεια με τη βοήθεια του συγχωριανού μου Νικολάου Νατσιού, που διατηρούσε κατάστημα στην Κοζάνη και μετά σεβαστού πεθερού μου, επισκεπτόμαστε τον τότε Ν ο μ ά ρ χ η Κοζάνης και βρίσκουμε τη λύση του προβλήματος.(Ο πεθερός μου είχε καλή γνωριμία με τον Νομάρχη, ο οποίος και με βοήθησε να διοριστώ, ως αναπληρωτής δάσκαλος και μάλιστα στο Χωριό μου). ……….συνεχίζεται
Παναγιώτης Μπασιάς
