Η ιστορία της ύπαρξης του πλανήτη μας διακρίνεται και διαχωρίζεται από τους επιστήμονες σε τέσσερις περιόδους, σε τέσσερις αιώνες, όπως τους ονομάζουν και είναι, ο αρχαιοζωικός, ο παλαιοζωικός, ο μεσοζωικός και ο καινοζωικός. Ο πρώτος εκτείνεται από τα 4.600 δισεκατομμύρια χρόνια και φτάνει μέχρι τα 570 εκατομμύρια χρόνια, ο δεύτερος καλύπτει την περίοδο από τα 570 μέχρι τα 250 εκατομμύρια χρόνια, ο τρίτος συνεχίζει μέχρι τα 65 εκατομμύρια χρόνια και ο τελευταίος, ο καινοζωικός φτάνει μέχρι το σήμερα.
Εκεί, κάπου στα μέσα περίπου του παλαιοζωικού αιώνα, στο νότιο ημισφαίριο σχηματίστηκε μια γιγαντιαία ήπειρος, που περιλάμβανε τη σημερινή Νότιο Αμερική, την Αφρική, την Ινδία, την Αυστραλία και την Ανταρκτική, ενώ στο βορρά βρίσκονταν οι χερσαίες μάζες που θα αποτελούσαν τη βόρεια Αμερική, την Ευρώπη και την Ασία. Γύρω από τις ηπείρους, στις βαθιές θάλασσες αφθονούσαν τα σπονδυλωτά ψάρια, αλλά σε κάποια εποχή (περίπου πριν από 400 εκατομμύρια χρόνια) οι γεωλογικές αναστατώσεις δημιούργησαν νέες οροσειρές και λίμνες, δηλαδή βιότοπους, που προσέλκυσαν αρχικά τα φυτά και στη συνέχεια τα έντομα και τα ψάρια στην ξηρά. Στο τέλος δε του αιώνα, μερικά από τα αμφίβια είχαν πλέον εξελιχθεί σε αποκλειστικά χερσαία ερπετά, ενώ 50 εκατομμύρια χρόνια πριν, ο κόσμος άρχισε να διαμορφώνεται σχεδόν όπως είναι σήμερα.
Η Αυστραλία ήταν ακόμα ενωμένη με την Ανταρκτική, ενώ η Ινδία ήταν αποκομμένη μέσα στον Ωκεανό, αλλά η Αμερική είχε χωριστεί από την Αφρική και την Ευρώπη. Στη διάρκεια του καινοζωικού αιώνα δημιουργήθηκαν οι Άλπεις και τα Ιμαλάϊα, τα Βραχώδη όρη και οι Άνδεις, ενώ αναπτύχθηκε πανίδα και χλωρίδα σαν τη σημερινή. Το θερμό κλίμα ευνοούσε την ανάπτυξη των δασών, μέσα στα οποία αναπαράγονταν ελεύθερα τα θηλαστικά, γιατί τώρα δεν υπήρχε πια και η απειλή των δεινόσαυρων. Τριάντα περίπου εκατομμύρια χρόνια πριν από το σήμερα, στα τροπικά βροχερά δάση της Αφρικής, οι πίθηκοι ζούσαν σχεδόν, όπως και σήμερα. Είχαν βέβαια μακριές ουρές, γιατί τους ήταν απαραίτητες για να ισορροπούν, όταν στέκονταν στα τέσσερα κι όταν πηδούσαν από δένδρο σε δένδρο για την αναζήτηση τροφής, αλλά αργότερα οι ουρές εξαφανίστηκαν και περάσαμε στη μετάλλαξη του νέου είδους πιθήκων, στην κατηγορία των ανθρωποειδών πιθήκων.
Όσο κυλούσαν οι αιώνες, άλλαζε ο τρόπος ζωής των ανθρωποειδών πιθήκων και είχαμε κατά καιρούς νέες μεταλλάξεις, μέχρι που φθάσαμε στην πιο όρθια στάση αυτών και όσο περισσότερο χρησιμοποιούσαν τα χέρια τους, τόσο αναπτυσσόταν και η νοημοσύνη τους. Δηλαδή, η αυξημένη δεξιότητα των χεριών προκαλούσε και την ανάπτυξη του εγκεφάλου κι αυτό είχε ως συνέπεια την υψηλότερη νοημοσύνη, η οποία τους επέτρεπε να καταγίνονται και να επιτελούν πιο σύνθετα έργα. Στα δέκα πέντε εκατομμύρια χρόνια πριν από το σήμερα, το κλίμα άρχισε να αλλάζει βαθμιαία σε πιο εποχιακό και πιο ξηρό, σε πολλά μέρη το δάσος παραχώρησε τη θέση του στη σαβάνα και τα ζώα αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν ανάλογα.
Ο πρώτος ανθρωποειδής πίθηκος που γνωρίζουμε ότι προσαρμόστηκε με επιτυχία στη ζωή έξω από το δάσος ήταν ο Ραμαπίθηκος (Ράμα ονομάζεται ένας ινδικός θεός). Τα απολιθωμένα λείψανα του Ραμαπίθηκου βρίσκονται σε μια εκτεταμένη περιοχή από την Ισπανία έως την Κίνα, αλλά συναντώνται με μεγαλύτερη συχνότητα στους πρόποδες των Ιμαλάϊων, στο Πακιστάν, όπου επί δεκατρία εκατομμύρια χρόνια, η διάβρωση των βουνών δημιούργησε στρώματα ιζημάτων βάθους τριών χιλιάδων περίπου μέτρων. Μέσα σε αυτά τα ιζήματα διατηρούνται οι σιαγόνες και τα κρανία αρκετών ειδών Ραμαπιθήκου, ηλικίας δέκα έως δώδεκα εκατομμυρίων ετών. Δυστυχώς, όμως υπάρχει ένα πολύ μεγάλο κενό στο μητρώο των απολιθωμάτων, που αφορά την περίοδο κατά την οποία οι πρόγονοι του ανθρώπου διαχωρίστηκαν από τους αφρικανούς ανθρωποειδείς.
Μεταξύ δέκα και πέντε εκατομμύρια χρόνια πριν, δηλαδή για περίπου πέντε εκατομμύρια χρόνια, δεν διαθέτουμε σχεδόν τίποτα από τους ανθρωποειδείς και μόνον ένα μεμονωμένο δόντι με τα πέντε φύματα, είναι μάρτυρας της συνεχούς παρουσίας τους στην Ασία και στην Αφρική.
Αργότερα, όταν πλέον αποκαθίσταται και πάλι η συνέχεια στο μητρώο, έχουμε την παρουσία νέων παράξενων ανθρωποειδών πλασμάτων, τα οποία περπατούσαν όρθια, τους λεγόμενους Αυστραλοπίθηκους (εκ του «australis», νότιος στα Λατινικά, και του πίθηκος) ή αλλιώς νότιους ανθρωποειδείς πίθηκους, των οποίων τα λείψανα βρέθηκαν σε περιοχές της νότιας και ανατολικής Αφρικής. Οι Αυστραλοπίθηκοι έζησαν μεταξύ πέντε και ενός εκατομμυρίου χρόνια πριν και έκτοτε εξαφανίστηκαν.
Αυτό το διάστημα έζησαν πολλά είδη αυστραλοπίθηκων όπως ο Australopithecus anamensis, ο A. afarensis, ο A. sediba, ο A. africanus, ο A. robustus και ο A. boisei. Η εξέταση των ιχνών βηματισμού τους που άφησαν και εντοπίστηκαν στο Λαιτολί (Laetoli ) της Τανζανίας φανερώνει πως ήταν ακριβώς ίδιος με αυτόν του σύγχρονου ανθρώπου, που δεν έχει ποτέ φορέσει παπούτσια.
Τελικά, την εξελικτική πορεία απ΄τον αυστραλοπίθηκο μέχρι τον σύγχρονο άνθρωπο οι επιστήμονες τη διακρίνουν σε δεκατέσσερα στάδια: Australopithecus afarensis, A. africanus, A. robustus, A. boisei, Homo habilis, H. erectus (αφρικανός), H.erectus (κινεζικός), H.erectus (νοτιοανατολικής Ασίας), κινεζικοί αρχαϊκοί ανθρωπίδες, αφρικανοί αρχαϊκοί ανθρωπίδες, ευρωπαίοι ανθρωπίδες με αρχαϊκά χαρακτηριστικά, ιαβανέζοι αρχαϊκοί ανθρωπίδες, νεάντερταλ (Homo sapiens) και τέλος ο σύγχρονος άνθρωπος (Homo sapiens sapiens).
Ηλίας Κ Μάρκου
iliaskmarkou@yahoo.gr

5 Comments
Είναι το λιγότερο αστείο, να πιστεύει κάποιος σήμερα ότι ο άθνρωπος προήλθε από τον πίθηκο. Και λέω αστείο γιατί η πλειοψηφία της σύγχρονης επιστημονικής κοινότητας παγκοσμίως, αμφισβητεί αυτή την εντελώς αβάσιμη επιστημονικά θεωρία. Τα παραδείγματα και οι αναλύσεις διάφορων επιφανών επιστημόνων ανά τον κόσμο είναι αμέτρητες. Αρκεί κάποιος να πατήσει ένα κουμπί στο διαδίκτυο και θα έχει υλικό να μελετήσει… για μήνες!! Εγώ θα πρόσθετα επίσης, ότι αυτή η… παραμυθολογία του Δαρβίνου είχε καταργηθεί πριν καν γεννηθεί, αφού οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, οι προπάτορές μας, με πρωτεργάτη τον μεγάλο Σωκράτη κατέρριψαν τέτοιου τύπου ιδέες οι οποίες είχαν αρχίσει να φθάνουν στην Ελλάδα από τον ανατολικό κόσμο. Αρκεί να διαβάσει όποιος ενδιαφέρεται, τον λόγο του Σωκράτη ”περί ψυχής”… είναι αποστομωτικός και δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο για τέτοιου είδους ανόητες θεωρίες. Βέβαια, έχουμε δημοκρατία και ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει! Ακόμα ότι είναι πίθηκος…εγώ πάντως δεν είμαι…
Ο άνθρωπος είναι δημιούργημα του Θεού και μάλιστα “κατ΄εικόνα Του” (Γεν. 1,27). Περιττεύουν, λοιπόν το διαδίκτυο και ο Σωκράτης για να πεισθούμε ότι δεν είμαστε πίθηκοι! Υπάρχει το πιο πολυδιαβασμένο βιβλίο στον κόσμο, η Αγία Γραφή, που δινει απαντήσεις, αρκεί να μην προσπαθούμε να την ερμηνεύσουμε κατά γράμμα, γιατί όσον αφορά τη δημιουργία του κόσμου δεν δίνει μια κυριολεκτιή επιστημονική περιγραφή. Η εξελικτική θεωρία δεν συγκρούεταιμε τη χριστιανική πίστη. Η “Γένεσις” δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως ένα εγχειρίδιο Αστρονομίας, γεωλογίας, Βιολογίας ή ανθρωπολογίας. Οι όποιες συκρούσεις μπορούν να προκύψουν, μόνον όταν τα σύμβολα ερμηνεύονται κατά τρόπο που σημαίνουν πράγματα τα οποία δεν έχουν σκοπό να σημαίνουν, οπότε έτσι καταλήγουμε σε φανταστικά ανεπίλυτα ερωτήμτα….
Οι σύγχρονες επιστημονικές έρευνες κατέληξαν στο ό,τι η εμφάνιση του σημερινού ανθρώπου έχει την αφετηρία της στην ανατολική Αφρική πριν από εκατό χιλιάδες χρόνια..
Γενετικές αναλύσεις δείχνουν πως δέκα χιλιάδες πρόγονοι έδωσαν ύπαρξη σε όλον τον πλθυσμό των επτά δισεκατομμυρίων ανθρώπων πάνω στον πλανήτη. Τώρα που κολλάει ο Σωκράτης σ΄αυτό το θέμα δεν μπορώ να το καταλάβω! Μάλλον προκειται για το γνωστό “νάχαμε να λέγαμε¨…
κ. Μάρκου, ή κατά την συγγραφή του άρθρου δεν προσέχατε τι γράφατε ή το άρθρο το έγραψε κάποιος άλλος ή δεν γνωρίζετε τι ακριβώς διδάσκει η χριστιανική πίστη. Μάλλον ισχύει το τελευταίο… Αν διαβάσετε καλύτερα το άρθρο σας θα δείτε ότι αναφέρετε τους πιθήκους ως ”τους προγόνους των ανθρώπων”!! Σαφώς και δεν αναφέρει η Γένεσις τις ακριβείς φυσικές και χημικές διασπάσεις που έγιναν κατά την δημιουργία του κόσμου. Αυτό που λέει όμως ξεκάθαρα είναι ότι, ο άνθρωπος πλάστηκε κατ’εικόνα και καθ’ομοίωσιν του Τριαδιού Θεού! Τι σχέση λοιπόν έχει ο πίθηκος με τον άνθρωπο; ΚΑΜΙΑ! Γιατί ο άνθρωπος είναι το τελειότερο δημιούργημα του Θεού. Διαθέτει λογική, ψυχή ζώσα, και μάλιστα μπορεί να γίνει και κατά χάριν θεός! Αυτά διδάσκει ο ίδιος ο θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός πολλές φορές ο ίδιος και πολλές φορές μέσω των αγίων του. Ο πίθηκος δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με τον άνθρωπο, γιατί απλώς ο πίθηκος είναι ένα ζώο και τιποτα περισσότερο. Πως λοιπόν, αφελώς, αναφέρετε ότι η εξελικτική θεωρία δεν έρχεται σεε αντίθεση με την χριστιανική πίστη; Αφού η εξελικτική θεωρία όπως σωστά γράψατε στο άρθρο σας, υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος δεν είναι ένα ξεχωριστό και χωριστό ον, αλλά εξέλιξη του πιθήκου! Όσο για την ερμηνεία των συμβόλων κλπ που αναφέρετε, θα συμφωνήσω…. όταν λοιπόν ερμηνεύονται κατά το δοκούν από τον οποιονδήποτε σαφώς και καταλήγουμε σε αδιέξοδο. Τους συμβολισμούς λοιπόν της αγίας γραφής τους ερμήνευσαν σωστά οι άγιοι πατέρες της ορθοδόξου πίστεως, όπως ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Μέγας Βασίλειος και πολλοί άλλοι, αφού πρώτα είχαν φωτισθεί από το Άγιο Πνεύμα. Διαβάστε λοιπόν να δείτε τι λένε οι άγιοι για τους συμβολισμούς της Αγίας γραφής. Αυτά, για όσους ενδιαφέρονται να ξέρουν τι λέει η χριστιανική πίστη. Εκτός κι αν, δημοκρατία έχουμε, θεωρεί κάποιος ότι όλα αυτά είναι παραμύθια. Αλλά μη λέτε ότι εξελικτική θεωρία και χριστιανισμός είναι και το αυτό, γιατί αυτό είναι το λιγότερο ψέμα και ασέβεια…
Κατάγεται ο άνθρωπος από τον αυστραλοπίθηκο;
ΚΟΖΑΝΗ 20 Σεπτεμβρίου 2014 · από ΗΛΙΑΣ ΜΑΡΚΟΥ · στο Ειδήσεις, θρησκεία, Πολιτισμός
Με τον όρο «άνθρωπος» όταν γίνεται αναφορά στην ανθρώπινη εξέλιξη εννοείται το γένος Homo, όμως οι μελέτες τις ανθρώπινης εξέλιξης περιλαμβάνουν συνήθως και άλλα ανθρωποειδή, μεταξύ των οποίων και ο Αυστραλοπίθηκος, η εξελικτική πορεία του οποίου διαχωρίστηκε από αυτήν του ανθρώπινου γένους στην Αφρική. περίπου πριν από 2,3 εκατομμύρια χρόνια.
Είναι κοινά αποδεκτό από την επιστημονική κοινότητα πως οι αυστραλοπίθηκοι διαδραμάτισαν έναν καθοριστικό ρόλο στην ανθρώπινη εξέλιξη, και αποτέλεσαν πρόγονο του Homo habilis, Homo ergaster και κατά ακολουθία του σύγχρονου ανθρώπου, Homo sapiens sapiens. Ο Homo habilis πιστεύεται πως ήταν πρόγονος του ψηλότερου και πιο εξελιγμένου Homo ergaster. Ζούσε παράλληλα με τον Homo erectus μέχρι τουλάχιστον 1,44 εκατομμύρια χρόνια πριν, γεγονός που αποκλείει τη θεωρία που υποστηρίζει πως ο Homo erectus είναι άμεσος πρόγονος του Homo habilis. Από το 1924 χρονολογούνται οι πρώτες ανακαλύψεις των αυστραλοπίθηκων και τις έκανε ο Αυστραλός ανατόμος Ρέϊμοντ Νταρτ, ο οποίος εξετάζοντας ένα κρανίο που βρέθηκε κοντά στο Γιοχάνεσμπουργκ, στα λατομεία του Ταούνγκ, διαπίστωσε ότι ανήκε σε μέλος αγνώστου είδους μέχρι τότε, γι αυτό και το ονόμασε Australopithecus africanus, δηλαδή νότιος ανθρωποειδής της Αφρικής. Πενήντα χρόνια αργότερα, το 1974, στην περιοχή του Αφάρ, από τον Ντόναλντ Γιόχανσον ανακαλύφθηκαν τα απολιθωμένα λείψανα μιας θηλυκής εκπροσώπου του πρώιμου αυστραλοπίθηκου αφαρένσις (Australopithecus afarensis), η οποία έζησε πριν από περίπου 3,5 εκατομμύρια χρόνια, της διάσημης πλέον «Λούση». Επακολούθησαν και άλλα ευρήματα απολιθωμένων λειψάνων, κυρίως στη νότια Αφρική, οπότε δόθηκε μια πιο πληρέστερη εικόνα στους επιστήμονες, για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι υπήρξαν τέσσερα είδη αυστραλοπιθήκων.
Ο Australopithecus africanus έζησε στο διάστημα μεταξύ τριών και δύο εκατομμυρίων ετών πριν και ήταν λίγο ψηλότερος και πιο ρωμαλέος από τον afarensis.
Σήμερα, μπορεί να υπάρχουν επιστήμονες που συμφωνούν ότι ο σύγχρονος άνθρωπος κατάγεται από τον αυστραλοπίθηκο, αλλά διαφωνούν τόσο ως προς τη φύση της καταγωγής αυτής, όσο και ως προς τις σχέσεις ανάμεσα στα διάφορα είδη του αυστραλοπίθηκου.
Επίσης δεν έχουν αποσαφηνίσει πότε και που έγινε αυτή η μετάβαση από τον αυστραλοπίθηκο στα μέλη του γένους Homo, από τα οποία προήλθε ο σύγχρονος άνθρωπος (Homo sapiens sapiens).
Κάποιοι επιστήμονες υπολογίζουν ότι τα δύο είδη συνυπήρξαν στην Αφρική για οκτακόσιες χιλιάδες χρόνια περίπου, ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι οι ανθρωποειδείς πίθηκοι με την εμφάνιση του ανθρώπου εξαφανίστηκαν και θεωρούν μάλιστα ότι ο άνθρωπος σκόπιμα εξαφάνισε τους πρώιμους προγόνους του.