Αυτός ο θαυμαστός βουνίσιος κόσμος, είναι γεμάτος καρδιά και ζωή.
Ξεκινάει από την κορυφή του Ζουπανιώτικου Αϊ-Λιά, λούζεται στα νερά του Σκοτωμένου νερού, και
κουβαλώντας άρωμα από το ατρύγητο θυμάρι, περνάει
πάνω από τις φολιδωτές στέγες των σπιτιών, χαϊδεύει τις ρυτιδωμένες πέτρες του γεφυριού της Σβόλιανης,
δρασκελάει τα μονοπάτια των κυρατζίδων, παίρνει μαζί του τα τραγούδια των μαστόρων τα σμίγει με τον αχό της Πραμόριτσας και ανηφορίζει και πέφτει πάνω στον τρούλο του Ταξιάρχη στο παλιομονάστηρο
και ακουμπά στα πόδια της Αγιά Τριάδας και στους
παλιούς μπαξέδες της’’.
Δυτικά του Ν. Κοζάνης, εκεί που σμίγει η Δ. Μακεδονία με την Ήπειρο και σχηματίζονται ψηλά βουνά, ορμητικά ποτάμια και βαθιές χαράδρες που σαν πελώριο ψαροκόκαλο διακλαδίζονται και φτάνουν ως τους μικρούς εύφορους, κάμπους του Αλιάκμονα ξεδιπλώνεται το Βόϊο.
Σε τούτο τον τόπο που οι λαγκαδιές βουίζουν μυστικά στην άχνα της απεραντοσύνης και το κάθε τοπίο είναι μια ψυχική διάθεση στο φως, το χρώμα, στους ήχους και την ιστορία του ανθρώπου και της πέτρας, βρίσκονται σκαρφαλωμένα τα μαστοροχώρια, τα ονομαστά ‘‘ζουπάνια’’.
‘‘Πέτρα είχαμε πέτρα δουλέψαμε’’.
Ο τόπος κλειστός, σπαρμένος βουνά, δάση και λιθάρια. Λιγοστά τα μικροχώραφα δίπλα στις κατεβασιές της Πραμόριτσας. Η πέτρινη φύση του εδάφους και η πρώτη ύλη οδήγησε ένα μεγάλο ποσοστό του αντρικού πληθυσμού να ασκήσει συστηματικά το επάγγελμα του χτίστη του πελεκητή του λιθογλύπτη.
……..
Στις δεκαετίες ΄80,΄90 υπήρξε μια σημαντική ανάκαμψη ιδιαίτερα κατά την καλοκαιρινή περίοδο όμως η οικονομική κρίση που έχει περιέλθει η χώρα, οι κληρονομικές διαφορές των οικογενειών και διάφορες άλλες αιτίες ερήμωσαν και πάλι το Βόϊο.
Καφενείο δεν βρίσκεις πια παρά μόνο στα μεγάλα χωριά και οι κάτοικοι είναι λιγοστοί και γέροι.
Μόνο παράπονα ακούς για τη ιατρική περίθαλψη και τις πενιχρές συντάξεις.
Στα μαστοροχώρια έως τώρα δεν δημιουργήθηκε μια σχολή πετράδων. Υπάρχουν πετράδες στην περιοχή και μάλιστα εξαιρετικοί.
Δεν φτάνουν οι καταγραφές και οι αποτυπώσεις των σπιτιών που έχουν γίνει κατά καιρούς.
Από την παρουσία ενεργών πολιτών…………….
………..Ο ορεινός όγκος του Βόϊου.
Μια θάλασσα βουνά στην πλατωσιά του Απείρου. Ακροούρανα. Άχραντος τόπος. Διάφανη πλάση. Της φύσης η εντέλεια που λάμπει στην πέτρα.
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
