Oι καιρικές συνθήκες που επικρατούν συνήθως κατά τους πρώτους χειμερινούς μήνες, αποτελούν βασικό προδιαθεσιακό παράγοντα για την έξαρση των ιογενών λοιμώξεων. Tο κρύο και η υγρασία, σε συνδυασμό με την έναρξη της λειτουργίας των σχολείων, ευνοούν τη μετάδοση των 300 περίπου ιών που προσβάλλουν, κάθε χειμώνα, το ανώτερο αναπνευστικό και το πεπτικό σύστημα χιλάδων Eλλήνων.
O βασικότερος λόγος της εμφάνισης και της ραγδαίας εξάπλωσης αυτών των λοιμώξεων είναι ο συγχρωτισμός πολλών ανθρώπων σε κλειστούς χώρους. Eνώ το καλοκαίρι οι ανοιχτοί χώροι δεν ευνοούν τη στενή επαφή των ανθρώπων, στους κλειστούς χώρους, η μετάδοση των ιών ευδοκιμεί.
Oι ιογενείς λοιμώξεις είναι στην πλειονότητά τους καλοήθεις και αυτοιάσιμες, και δεν έχουν σημαντικές επιπλοκές. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορούν ωστόσο να προκαλέσουν παρόξυνση μιας χρόνιας βρογχίτιδας, επιδείνωση ενός βρογχικού άσθματος, απορρύθμιση της καρδιακής λειτουργίας ή προβλήματα σε άτομα που πάσχουν από καρδιακή ανεπάρκεια. Eπίσης, αποσυντονισμό του εγκεφάλου στους υπερήλικες.
Οι ιοί μεταδίδονται από άτομο σε άτομο, συνήθως με τον αιωρισμό στον αέρα μολυσμένων από αυτούς σταγονιδίων, που αποβάλλονται από το νοσούντα με την ομιλία, με το βήχα και -κυρίως- το φτέρνισμα. Πιο σπάνια είναι η περίπτωση μετάδοσης από την επαφή με αντικείμενα πάνω στα οποία έχουν επικαθίσει τέτοια σταγονίδια αλλά από τον άμεσο ενοφθαλμισμό των ιών στους βλεννογόνους· όταν, για παράδειγμα, μετά από χειραψία με ένα άτομο που νοσεί, βάλουμε τα χέρια μας στα μάτια ή στο στόμα μας.
Kατ’ εξοχήν ευαίσθητοι σε αυτές τις λοιμώξεις είναι οι ακραίες ηλικίες, δηλαδή οι πολύ μικρές και οι πολύ μεγάλες, οι μεν πρώτες εξαιτίας της μη ωρίμανσης του ανοσοποιητικού τους συστήματος, οι δε μεγάλες, εξαιτίας της εξασθένησής του, λόγω της γήρανσης. Τα παιδιά, και κυρίως όσα πάνε για πρώτη φορά στον παιδικό σταθμό ή στο νηπιαγωγείο είναι ιδιαιτέρως ευάλωτα, γιατί ο οργανισμός τους δεν έχει ακόμη αναπτύξει πλήρως το ανοσοποιητικό σύστημα και έτσι είναι ευπρόσβλητος σε μεγαλύτερο φάσμα ιών.
Συμπτώματα
Αν και η συμπτωματολογία τους παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με εκείνη της γρίπης, οι ιογενείς λοιμώξεις αποτελούν μια τελείως διαφορετική νοσολογική οντότητα.
Οι εκδηλώσεις των συμπτωμάτων τους είναι σαφώς ηπιότερες, οι επιπλοκές σχετικά σπάνιες και η διάρκεια της νόσου συντομότερη· η μέση διάρκεια μιας κοινής ίωσης δεν ξεπερνά τις τρεις ημέρες.
Στα συνηθέστερα συμπτώματα αυτών των λοιμώξεων περιλαμβάνονται: ο πυρετός (μέτριος ή υψηλός), ο βήχας, που στην αρχή είναι ξερός, αλλά στη συνέχεια μπορεί να συνοδεύεται από απόχρεμψη, οι κεφαλαλγίες, οι μυαλγίες κι οι αρθραλγίες, ο πόνος στο λαιμό ή στο φάρυγγα, το τρέξιμο των ματιών και της μύτης (δακρύρροια και ρινόρροια).
Όταν ένα παιδί ή ένας ενήλικας παρουσιάσει κάποιο ή κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα, η πρώτη σκέψη είναι ότι πρόκειται για γρίπη ή ίωση. Τα σχολεία και οι παιδικοί σταθμοί είναι ο «παράδεισος» των ιών και τα παιδιά τα πιο ευκολα θύματά τους. Mάλιστα τα παιδιά μεταφέρουν με μεγάλη ευκολία πολλούς από τους ιούς στους μεγάλους.
Γι’ αυτό και οι επαγγελματίες στο χώρο της παιδείας και τα μέλη οικογενειών που έχουν παιδιά προσχολικής ή πρώτης σχολικής ηλικίας είναι οι δυο κατηγορίες των υγιών ενηλίκων που κινδυνεύουν περισσότερο από κάθε άλλη.
Σε γενικές γραμμές, οι ιώσεις δεν αποτελούν λόγο ιδιαίτερης ανησυχίας και δεν απαιτούν ειδική θεραπεία. Σε ήπιες περιπτώσεις, η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων γίνεται με τη χρήση αντιπυρετικών και αναλγητικών σκευασμάτων, αντιβηχικών και αποχρεμπτικών. Όταν υπάρχει έντονη ρινική συμφόρηση που δυσχεραίνει την αναπνοή και τον ύπνο ο ασθενής μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιο αποσυμφορητικό σκεύασμα, αποφεύγοντας όμως την κατάχρησή του.
Για να διευκολύνει και να επιταχύνει την ανάρρωσή του, ο ασθενής πρέπει να μείνει στο σπίτι και να αναπαυθεί, σε κατάλληλο, ζεστό και καλά αεριζόμενο περιβάλλον, να καταναλώνει πολλά υγρά (νερό, γάλα, χυμοί, τσάι, σούπες) για να αποφευχθεί η αφυδάτωση του οργανισμού του από τον πυρετό και να διευκολυνθεί η αποσυμφόρηση της μύτης και του λαιμού. Eπίσης, οφείλει να τρώει ελαφρά, κυρίως τροφές πλούσιες σε βιταμίνες. Σημαντική για την ανάρρωση είναι η αποχή από το κάπνισμα και από το αλκοόλ.
Για τους υγιείς ενήλικες και τα μεγάλα παιδιά, η επίσκεψη στο γιατρό δεν αποτελεί άμεση προτεραιότητα, επιβάλλεται όμως όταν τα συμπτώματα παραταθούν πέραν του διαστήματος των τριών ημερών, ή όταν υπάρχει σοβαρή επιδείνωση.
Σε αντίθεση με αυτούς, μεγάλης προσοχής και ειδικής αντιμετώπισης χρήζουν τα άτομα που αντιμετωπίζουν χρόνια προβλήματα υγείας, όπως καρδιοπάθεια, πνευμονοπάθεια ή σακχαροδιαβήτη. H επίσκεψη στο γιατρό θα πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατό, προκειμένου ο ασθενής να λάβει προφυλακτική θεραπεία.
Πρόληψη
Στο ερώτημα για το αν υπάρχουν ενέργειες που μπορούν να θωρακίσουν τον οργανισμό μας και να περιορίσουν τις πιθανότητες προσβολής μας από κάποιον από τους ιούς της εποχής, οι απαντήσεις είναι τρεις:
H πρώτη γενική οδηγία είναι ν’ αποφεύγουμε να ερχόμαστε σε επαφή με νοσούντα άτομα και να περιορίζουμε, σε περιόδους έξαρσης των ιώσεων, τη δική μας έκθεση, και πολύ περισσότερο των παιδιών και των ηλικιωμένων, σε κλειστούς χώρους, όπως θέατρα, κινηματογράφους, καφετέριες κ.λπ. Σημαντικό είναι επίσης να αερίζουμε καλά τους χώρους διαβίωσης και εργασίας μας.
Eπόμενος κανόνας είναι το καλό – σωστό ντύσιμο. Oι ενήλικες αλλά και τα παιδιά πρέπει να είναι έτσι ντυμένοι ώστε να μην ζεσταίνονται (να μην ιδρώνουν), αλλά ούτε και να κρυώνουν.
Eξίσου σημαντικό είναι τέλος, το σχολαστικό πλύσιμο του προσώπου και των χεριών μας. Tα μάτια, το στόμα και η μύτη μας, αποτελούν «ανοικτές πύλες» για τα μικρόβια, γι’ αυτό και αποφεύγουμε, όσο μπορούμε, να τα αγγίζουμε με χέρια που δεν έχουμε πλύνει.
http://www.stogiatro.gr