Γιορτάστηκε στην Α.Π.Β. η ιερή μνήμη των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου των Θεσσαλονικέων αυταδέλφων και φωτιστών των Σλάβων, με Θεία Λειτουργία, που τελέσαμε (11-5-2020) στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω στο Βελβεντό, της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης.
Κεκλεισμένων των θυρών, άχρι καιρού, λόγω των μέτρων για την αποτροπή της διασποράς του αόρατου και φονικού ιού.
Έψαλαν: Γιάννης Τζινίκος (δεξιό), Γιάννης Παπαγόρας (αριστερό αναλόγιο).
Ολόσωμες τοιχογραφίες των δύο αγίων κοσμούν τον ιερό ναό του Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω στο Βελβεντό.
Δεν είναι εύκολο να αποτιμηθεί το τεράστιο έργο (ιεραποστολής και εκπολιτισμού) των δύο μεγάλων Θεσσαλονικέων Ισαποστόλων αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου.
Τον 9ο αιώνα οι Σλάβοι είχαν εγκατασταθεί στην Κεντρική Ευρώπη και απλώνονταν μέχρι τη χερσόνησο του Αίμου και μέχρι τη Ρωσία.
Οι άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος έδωσαν το μεγάλο αγώνα, που άρχισε το 860 και κέρδισαν τη μεγάλη νίκη σε διάστημα 20 περίπου ετών.
Εργάστηκαν κυρίως στη Μοραβία και την Πανονία, αλλά όλοι οι Σλαβικοί λαοί γνώρισαν την ευεργετική τους επίδραση, όπως οι Ρώσοι, οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι.
Κάποια χρόνια πίσω (κατά την ενεργό υπηρεσία μου στο σχολείο) η γιορτή είχε εισαχθεί στην Εκπαίδευση και γιορταζόταν μέσα στις σχολικές μονάδες, με ομιλίες, με παρουσίαση του έργου των Αγίων σε όλα τα επίπεδα. Η γιορτή ολοκληρωνόταν με Θεία Λειτουργία και εκκλησιασμό δασκάλων και μαθητών.
Στους μαθητές συνυφαίνονταν η γνώση και η εμπειρία από τη συμμετοχή τους στη Θεία Λειτουργία.
Τούτο είναι σημαντικό. Ανάγει στον τρόπο αγωγής και πολιτισμού των αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου.
Η κύρια φόρμα διαλόγου και προσφοράς πολιτισμού, που χρησιμοποίησαν οι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος, στους Σλάβους ήταν η Θεία Λατρεία.
“Η γλώσσα με την οποία η Εκκλησία απευθύνεται στο λαό είναι η Θεία Λατρεία”, έλεγε και έγραφε ο μακαριστός Μητροπολίτης Διονύσιος Ψαριανός.
Στη συνέχεια η γιορτή ατόνησε και τώρα πια δεν υφίσταται ως θεσμός γιορτασμού.
Από την αφαίρεση αυτή ζημιώνονται κυρίως οι μαθητές και όχι μόνο.
Αποδυναμώνεται (στην Παιδεία και στις κοινωνίες μας, εντός και εκτός Ελλάδας) ένας ισχυρός βραχίονας της καθ’ ημάς Ανατολής.
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
