Βρισκόμαστε πλέον εγγύς στην αρχή της μεταλιγνιτικής περιόδου. Η κυβέρνηση καυχάται βέβαια για τον έξοδο της χώρας από τα μνημόνια, δεν ενημερώνει όμως τον λαό ότι δεν προβλέπεται έξοδος και από τον ζυγό δουλείας, τον οποίο αποδεχθήκαμε εντασσόμενοι σε Ένωση, που μόνο για τα συμφέροντα των λαών της δεν νοιάζεται, όσο και αν φαίνεται ότι κάποιοι λαοί επωφελούνται από την οικονομική ισχύ των χωρών τους.
Πριν από δεκαετίες φανταζόμασαν να έλθει η περίοδος αυτή, όταν θα εξαντλούνταν τα αποθέματα λιγνιτών στην περιοχή μας και αλλού. Η ραγδαία άνοδος της τιμής της ενέργειας κατέστησε με την πάροδο του χρόνου αποθέματα μη εκμεταλλεύσιμα αξιοποιήσιμα. Όλες οι κυβερνήσεις έκριναν καλό να εντείνουν την εξόρυξη, λόγω του φθηνού κόστους της παραγόμενης από τον λιγνίτη ενέργειας, αλλά και για τον περιορισμό της εξάρτησης της χώρας από εισαγόμενα καύσιμα. Αυτό έγινε βέβαια στη βάση κοντόφθαλμης και εγωιστικής πολιτικής, η οποία παραβλέπει ότι τη δική μας γενιά θα διαδεχθούν άλλες, οι οποίες θα έχουν επίσης ανάγκη από φθηνή ενέργεια. Συνέπεια της πολιτικής αυτής υπήρξε η σημαντική υποβάθμιση του περιβάλλοντος της περιοχής χωρίς να προβλεφθούν επεμβάσεις για την ανάπλασή του ή αυτές που προβλέφθηκαν δεν βελτίωσαν το περιβάλλον, αλλά αποτέλεσαν μέσο άσκησης φθηνής πολιτικής τοπικών πολιτικών παραγόντων.
Η μεταλιγνιτική περίοδος έφθασε όχι βέβαια λόγω εξάντλησης των αποθεμάτων, αλλά λόγω πολιτικής της ΕΕ. Η πολιτική αυτής δεν πλήττει μόνο το εθνικό, όπως απεκλήθη ο λιγνίτης, καύσιμο. Ήδη στην αρχή της δεκαετίας του 1980 συνετέλεσε στην καταβαράθρωση της βιομηχανίας μας! Και όμως εξακολουθούμε να είμαστε επί το πλείστον ευρωπαϊστές, οι οποίοι ζούμε, εν τη αφελεία μας, με το όνειρο της ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας των λαών της Ένωσης. Στην πραγματικότητα τρέφουμε ελπίδες ότι θα ξαναζήσουμε νέα περίοδο επίπλαστης ευμάρειας, όταν η διεθνής οικονομία ανακάμψει! Θα ανακάμψει όμως;
Η ΔΕΗ είχε αρχίσει να εμφανίζει φθίνουσα πορεία ήδη από την αρχή της τελευταίας δεκαετίας του 20ου αιώνα. Τότε συνέβη θεαματική μεταβολή σε πλανητική έκταση: Κατέρρευσε ο κόσμος του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού (κομμουνισμού). Αυτή η μεταβολή πανηγυρίστηκε δεόντως από τους ηγέτες της αστικής τάξης, καθώς εξέλιπε το αντίπαλο δέος. Δεν αρκέστηκαν όμως στην εκδήλωση χαράς. Πραγματοποίησαν ολομέτωπη επίθεση κατά του κράτους, τον οποίο θεώρησαν κάκιστο επιχειρηματία. Όχι βέβαια ότι ήταν καλός, αφού οι δημόσιες επιχειρήσεις έπασχαν από πλήθος αδυναμιών, λόγω του σφιχτού εναγκαλισμού των κομμάτων εξουσίας μ’ αυτές και της διαπλοκής παραγόντων, πολιτικών και των ΔΕΚΟ, με τον ιδιωτικό τομέα. Όμως οι κρατικές επιχειρήσεις είχαν κοινωνικό χαρακτήρα, ο οποίος μετρίαζε τις αδυναμίες τους λόγω κακοδιαχείρισης.
Οι κρατούντες στην ΕΕ, δηλαδή οι ισχυροί κύκλοι του κεφαλαίου, εξέδωσαν τότε εγκύκλιο για την απελευθέρωση της ενέργειας. Ο όρος έγινε αποδεκτός χωρίς την παραμικρή κριτική. Σκλάβοι είναι οι λαοί, όχι τα υλικά αγαθά. Με τον όρο απελευθέρωση οι πλουτοκράτες εννοούσαν ασυδοσία του κεφαλαίου. Καθώς την κατάρρευση του κομμουνισμού, διαδέχθηκε η ολομέτωπη κατά του κράτους επίθεση, είδαμε, μάλλον με απάθεια, οι ασκούντες την εξουσία να παραιτούνται συν τω χρόνω από τα δικαιώματά τους, τα οποία, υποτίθεται, απορρέουν από την εμπιστοσύνη των λαών, και να καθίστανται εντολοδόχοι των οικονομικά ισχυρών, οι οποίοι προεπιλέγουν αυτούς, που οι λαοί θα κληθούν στη συνέχεια να εκλέξουν σε παρωδία δημοκρατικών διαδικασιών!
Η ΔΕΗ ήταν, παρά τις αδυναμίες της, ισχυρή επιχείρηση. Η αποβιομηχάνιση της χώρας επέφερε το πρώτο πλήγμα σ’ αυτήν. Ακολούθησε η επίθεση κατά των ορυκτών καυσίμων, προκειμένου οι ισχυροί να πωλήσουν στη χώρα μας εγκαταστάσεις παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές. Ούτε σκέψη να αποκτήσουμε εγχώρια βιομηχανία παραγωγής τους. Πέραν αυτού η ΔΕΗ υποχρεώθηκε από τη μητέρα της, την Πολιτεία, να αγοράζει την παραγόμενη ενέργεια σε απαράδεκτα υψηλές τιμές. Εμφανίστηκαν και οι μεγάλοι ιδιώτες επενδυτές στον κλάδο της παραγωγής ενέργειας και η Πολιτεία με νόμους συνέβαλε στην περαιτέρω αποδυνάμωση της ΔΕΗ, μέσω του «αδέκαστου» ρυθμιστού που ακούει στο όνομα ΡΑΕ. Το έμπειρο προσωπικό αποχώρησε χωρίς να αντικατασταθεί και απωλέσθη πολύτιμη τεχνογνωσία. Ο κατακερματισμός της καθετοποιημένης επιχείρησης οδήγησε σε άσκοπες δαπάνες. Τέλος η εισαγωγή της Επιχείρησης στο χρηματιστήριο οδήγησε στην καταβαράθρωση της μετοχής της σε σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε τελικά η ΔΕΗ να εκποιηθεί όχι με την πραγματική της αξία, αλλά ως παλιοσίδερα.
Όλοι γνώριζαν τις εξελίξεις, όλοι γνώριζαν το αδιέξοδο, εύχονταν όμως να μη συμπέσει με την άσκηση της εξουσίας απ’ αυτούς, αλλά από τους διαδόχους τους. Και τώρα τι; Όλα τα ακουόμενα ως υποσχέσεις είναι ασπιρίνες για αντιμετώπιση βαρειάς πάθησης. Η κρίση στις περιοχές λιγνιτικής εκμετάλλευσης θα ενταθεί και η φτώχια του λαού θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο. Δεν είναι όμως οι κάτοικοι των λιγνιτοφόρων περιοχών οι μόνοι, που θα αισθανθούν την κρίση να εντείνεται. Είναι όλοι οι Έλληνες, που θα κατανοήσουν σύντομα, τι σημαίνει να περάσει η ηλεκτρική ενέργεια στα χέρια ιδιωτών. Θυμούμαι αγανακτισμένους πολίτες, άδικα συνήθως, να ξεστομίζουν τη φράση: «Πότε να σας πουλήσουν, για να δούμε φθηνό ρεύμα»! Πλησιάζει η εποχή, που θα «δικαιωθούν»!
Στη γενική ασυδοσία αυξήθηκαν υπέρμετρα και οι οφειλές των πελατών προς την Επιχείρηση, όχι βέβαια μόνο των φτωχών, λόγω της κρίσης κατά την περίοδο των μνημονίων, αλλά και άλλων, που κρίνουν ότι μπορούν να καταναλώνουν χωρίς να πληρώνουν! Τέλος η Πολιτεία έρχεται δήθεν συμπαραστάτης των πληγέντων από την κρίση, πρόθυμη να διαγράψει οφειλές. Δεν ξεκαθαρίζει όμως σε βάρος ποιού; Του λαού στο σύνολό του ή της ΔΕΗ, η οποία πάσχει πλέον από οικονομική ανεπάρκεια βαρειάς μορφής; Και σαν να μην έφθανε αυτό εμφανίζεται δυναμική με το να εξαγοράζει επιχειρήσεις σε γειτονικές χώρες!
Μωραθήκαμε πλήρως!
