- Προπτυχιακός φοιτητής του Τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
Στη διεθνή κοινή γνώμη, η προστασία από τον κίνδυνο του ιού COVID-19, παραμένει ακόμα και το καλοκαίρι μια από τις σημαντικότερες ανησυχίες των ανθρώπων. Στο ελληνικό κράτος, τα άτομα που νοσούν αυξάνονται και πάλι, με το φάντασμα ενός νέου «lockdown» να επανέρχεται. Έτσι, ενώ διανύουμε ήδη τον Αύγουστο και οδεύουμε προς μια από τις μεγαλύτερες θρησκευτικές εορτές της Ορθοδοξίας, την «Παναγιά», ο λαός επιλέγει για την απόδραση του από την ρουτίνα και το άγχος των πόλεων να πάρει τα βουνά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν επισκέπτεται παραλίες.
Ειδικότερα, ο «δρόμος για το βουνό» συμπεριλαμβάνει την μετάβαση στο χωριό του καθενός, στην πατρίδα κάποιου, τον τόπο καταγωγής του δηλαδή ή απλά ημερήσιες αποδράσεις για διεξαγωγή ορεινών δραστηριοτήτων. Επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον στην «επιστροφή στο χωριό», ο εν λόγω τρόπος αξιοποίησης του χρόνου των διακοπών ενός ανθρώπου, αποτελεί μια οικονομική λύση για την ελληνική οικογένεια, καθώς το οικονομικό ζήτημα εξίσου απασχολεί τους Έλληνες πολίτες. Αυτή, η έστω και για λίγες μέρες, επάνοδο στην ορεινή επαρχία, είναι το σημείο, στο οποίο αξίζει να επισημανθεί ότι στην ορεινή Κοζάνη υπάρχει μια περιοχή γνωστή ως «Νοτιοδυτικό Βόιο». Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Βοΐου, «τέσσερα πέτρινα χωριά κι ένα Μοναστήρι σχηματίζουν τη Δημοτική Ενότητα Πενταλόφου», στην οποία είναι διοικητικά οργανωμένη αυτή η γεωγραφική περιοχή, της περιφερειακής Ενότητας Κοζάνης.
Μεταξύ αυτών, βρίσκεται το κοινοτικό διαμέρισμα Πενταλόφου, το Δίλοφο, ένα χωριό με δυο γραφικούς μαχαλάδες, που αντέχουν αναλλοίωτοι στο πέρασμα των ετών. Είναι ένας παραδοσιακός ελληνικός οικισμός, που διαγραφεί την δική του ιστορία, με σημαντικότερο μνημείο τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που δίδει την δικιά του μάχη να αντέξει στις καταστροφικές συνέπειες των μορφολογικών διεργασιών, που συντελούνται σε ένα υψόμετρο των 950 μέτρων. Η κοινότητα Διλόφου, αποτέλεσε και αποτελεί την γη της «απαγγελίας και πνευματικής χαλάρωσης», τόσο του ντόπιου πληθυσμού, όσο και των επισκεπτών, που δέχεται κατά την περίοδο του Αυγούστου εκάστου έτους. Φέτος το καλοκαίρι όμως διαφέρει από το περυσινό. Δεν διαφέρει στον κόσμο που έρχεται, αλλά βέβαια στην μη πραγματοποίηση ενός «κοινωνικού Θεσμού» για το χωριό, του μεγαλύτερου κοινωνικού γεγονότος, του ετήσιου πανηγυριού. Οι ηλικιωμένοι, λαχταρούν το καλοκαίρι, ώστε να επιστρέψουν μαζί με τα παιδιά τους, στον παραδοσιακό αυτό τόπο. Ήθισται να γιορτάζουν μαζί με την εκκλησία και ο ήχος των μουσικών παραδοσιακών οργάνων να χρωματίζει την παρθένα τοποθεσία του χωριού. Ωστόσο, το χωριό θα αποτελέσει και φέτος το επίκεντρο του ανταμώματος των συγχωριανών.
Καταλήγοντας, αξίζει να επισημανθεί ότι το Νοτιοδυτικό Βόιο, δεν διαθέτει μόνο μια πλούσια ιστορία, αλλά αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα των πολιτισμικών κληροδοτημάτων των προηγούμενων γενεών στις νεότερες. Ασχέτως αν δεν θα διεξαχθεί το πανηγύρι, ο κόσμος θα έχει την ευκαιρία να περάσει ημέρες ξεγνοιασιάς, αφού η ανθρώπινη όραση θα μπορεί να φτάσει στις αξιόλογες λεπτομέρειες κάθε άγριου τοπίου, που απλόχερα προσφέρουν τα ορεινά εδάφη του Βοΐου, καθώς και να απολαύσει εδέσματα της τοπικής γαστρονομίας, που οι νοικοκυρές ετοιμάζουν με ιδιαίτερη εκτίμηση και σεβασμό προς την παράδοση του τόπου.