Υπάρχει μια παλιά επιγραμματική φράση που δηλώνει κατά τρόπο ανάγλυφο τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα. Λέγεται πως διατυπώθηιε από τον Μάνο Χατζιδάκη. Αλλά αυτό δεν έχει τόση σημασία. Δεν πρέπει να ψάχνουμε ποιος είπε ή έκανε κάτι, αλλά τι είπε ή έκανε. Λοιπόν, η φράση λέει: «Δεν φτάνει που δημιούργησαν έναν κόσμο απάνθρωπο και αποκρουστικό, μα – το χειρότερο! – θέλουν να μας κάνουν και να μας αρέσει!». Πραγματικά, εκεί έφτασε η κοινωνία! Ανάλγητοι τυχοδιώκτες, απατεώνες και κατεδαφιστές αξιών και οραμάτων προκάλεσαν – και συνεχίζουν! – κοινωνική αταξία, αθλιότητα και κάθε λογής σαπίλα. Και – εξίσου τυχοδιωκτικά και ανάλγητα! – προσπαθούν με μύρια τεχνάσματα να μας κάνουν να πιστέψουμε πως αυτός ο κόσμος είναι «αγγελικά πλασμένος»! Το πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι μόνον ελληνικό. Είναι πρόβλημα όλου του «πολιτισμένου» κόσμου, Ευρώπης και Αμερικής. Είναι πρόβλημα εκείνων που σπέρνουν συμφορές παντού και τις ονομάζουν «ευλογία»! Αν ήταν μόνον ελληνικό, οι ελπίδες για να διορθωθεί θα ήσαν περισσότερες. Τώρα, λιγοστεύουν. Και οι αγώνες που απαιτούνται για την ανατροπή του είναι περισσότεροι, οξύτεροι και διαρκέστεροι. Και οι θυσίες που θα μας κοστίσει είναι πιο μεγάλες. Αυτό, όμως, δε μας απαλλάσσει από το χρέος να εναντιωθούμε και να παλέψουμε «να φέρουμε τα πάνω κάτω». «Δικός μας είναι ο γάιδαρος, δικό μας το σαμάρι». Τίποτα, πάντως, δεν είναι δυνατότερο από τη δύναμη των Λαών. Αρκεί να πάρουν συνείδηση της δύναμής τους και ν’ αποφασίσουν να ενεργοποιηθούν. Τότε «όλα τα φονικά ρηγάτα, θεμελιωμένα στην ψευτιά» θα γίνουν στάχτη και μπούλμπερη και οι Λαοί θα βρούνε το δρόμο του Ανθρώπου, τραβώντας για μια ζωή ειρηνική, δίκαιη και δημιουργική. Αυτό που είναι το μεγάλο όραμα των μεγάλων στοχαστών στη διαδρομή των αιώνων της ανθρώπινης Ιστορίας. Το όραμα που σατανικά και ασταμάτητα υπονομεύουν και λεηλατούν οι απανταχού τυχοδιώκτες, ντυμένοι κάθε λογής μανδύα: πολιτικού, θρησκευτικού ή πνευματικού ηγέτη! Διαθέτοντας, παράλληλα, όλα τα διεφθαρμένα μέσα, τάχα μου ενημέρωσης, μα, στην πραγματικότητα, εκμαυλισμού των ανυποψίαστων και καλοπροαίρετων ανθρώπων, παραπλανούν και – όχι σπάνια! – φανατίζουν τους ανθρώπους οδηγώντας τους σε ατραπούς επικίνδυνες και μονοπάτια ασύμφορα! Η προπαγάνδα είναι το πανίσχυρο όπλο με το οποίο στρεβλώνουν τα πράγματα και παγιδεύουν τις συνειδήσεις των μη επαρκώς ενημερωμένων πολιτών.
Και, με την κρατούσα χαώδη και αποπροσανατολιστική Εκπαίδευση, το μεγάλο τμήμα των πολιτών είναι, μοιραία, ανεπαρκέστατα πληροφορημένο. Και το χάσμα ανάμεσα σε αληθινή, επιστημονική, γνώση και άγνοια ή, ακόμα χειρότερα, ψευτογνώση (μεταφυσική θολούρα!) όλο και μεγαλώνει. Για το στόχο αυτό φροντίζουν με ιερό ζήλο όλων των λογιών τα μπουμπούκια που φυτρώνουν μέσα στην «εκλεκτή» κοινωνία των «εχόντων και κρατούντων»….Το φάσμα της κακοδαιμονίας, της φτώχειας, της αθλιότητας, της πείνας και της δίψας πλανιέται πάνω στη γη από τη μια έως την άλλη άκρη! Και μερικοί κοκορόμυαλοι ψευτοδιανοούμενοι ή αστόχαστοι ρέκτες του πολιτικαντισμού κορδακίζονται, υποδυόμενοι τους…μεγιστάνες και σωτήρες του λαού – αραγμένοι σε κάποιες αναπαυτικές πολυθρόνες που τους προσφέρουν οι «έχοντες και κατέχοντες» για να γαυγίζουν «αξιοπρεπώς» ή να σιωπούν αιδήμονα, χλευάζοντας, μάλιστα, τους ανθρώπους της βιοπάλης που ξεχύνονται στους δρόμους διεκδικώντας το δίκιο τους! Η κοινωνία μας – για να εστιάσουμε την προσοχή στο δικό μας δοβλέτι, τώρα – κλυδωνίζεται και παραπαίει επικίνδυνα, με απρόβλεπτες και ανεξέλεγκτες, ίσως, εξελίξεις και τροπές. Η χώρα μας είναι στο «μάτι του κυκλώνα». Όχι από «κατάρα Θεού» ή «δάκτυλο διαβόλου». Όχι από «δυνάμεις εξωγήινες» ή συμφορές νομοτελειακές (όπως είναι οι σεισμοί και οι καταποντισμοί!), αλλά από ανθρώπινη επίνοια απάνθρωπων τυχάρπαστων κερδοσκόπων που προκαλούν οικονομικές αναταράξεις, για να οδηγήσουν σε σπασμωδικές κινήσεις και βίαιες ανατροπές, ώστε οι κινούντες τα νήματα ν’ αρπάξουν και τα τελευταία ψίχουλα από τους μεροκαματιάρηδες και να τους οδηγήσουν στην έσχατη πενία! Η χώρα μας είναι στο στόχαστρο και ο Λαός δυναστεύεται πολύτροπα. Οι υπεύθυνοι πολιτικοί μοιάζει να «μεριμνούν και τυρβάζουν περί πολλά….», εκτός από αυτό που έχει χρεία ο τόπος και ο Λαός! Και ο ίδιος ο Λαός που δεν μπορεί να θεωρηθεί άμοιρος των ευθυνών (στο βαθμό που μένει αδρανής μπροστά στα γεγονότα) για τα κοινωνικά δρώμενα, δείχνει να μην υποπτεύεται πως η αδράνειά του είναι το καλύτερο λιπαντικό για τη λειτουργία της «μηχανής του ολέθρου» του! Φυσικά, οι δράστες και πρόξενοι των κοινωνικών δεινών πασκίζουν με κάθε τρόπο να κρατήσουν το Λαό ναρκωμένο. Αυτοί τη δουλειά τους κάνουν. Ο Λαός, όμως, δεν έχει κανένα άλλοθι, ώστε να αδρανεί, όταν βλέπει «δια γυμνού οφθαλμού» να παραδίδονται τα πάντα στο «πυρ το εξώτερον». Οι ευθύνες της πολιτικής ηγεσίας είναι μέγιστες, αλλά και του ίδιου του λαού δεν είναι μικρές. Και το «πλανάσθαι» έχει τα όριά του…όταν, μάλιστα, η πλάνη οδηγεί από…παράκαμψη στον ίδιο δρόμο! Και όχι μια, μα πολλές φορές. Ωστόσο, «ποτέ δεν είναι αργά». Και το «γοργόν και χάριν έχει», γιατί οι καταστάσεις επιδεινώνονται και το αναστρέψιμο των πραγμάτων δεν είναι διασφαλισμένο για πάντα. Ο καθένας έχει βαρύ χρέος να επιτελέσει το καθήκον του. «Ο παρών καιρός μόνον ουχί λέγει φωνήν αφιείς» (: τα πράγματα σχεδόν κραυγάζουν!), όπως έλεγε ο Δημοσθένης στους ολιγωρούντες Αθηναίους εκείνου του καιρού. Και τώρα είμαστε σε χειρότερη κατάσταση! Ο διεθνής Τύπος, μας έχει ξεμπροστιάσει με δημοσιεύματα ιταμά, που πολλά, δυστυχώς, ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που δεν εννοούμε να αντικρύσουμε θαρρετά και ρεαλιστικά – περισώζοντας ό,τι είναι δυνατό και δρομολογώντας μια άλλη πορεία, αλλά εθελοτυφλούμε επικίνδυνα και παίζουμε το ατελέσφορο παιχνίδι της στρουθοκαμήλου! Και όλα αυτά, ενώ είναι φανερό και αναμφισβήτητο, πλέον, ότι η υπεύθυνη πολιτική ηγεσία της χώρας ελέγχεται κατώτερη των περιστάσεων! Είναι φανερό, ήδη, ότι όχι μόνον τα δικαιώματα του Λαού διακυβεύονται στο παρόν, αλλά και το μέλλον υποθηκεύεται κατά τον πλέον ασύμφορο και άδηλο τρόπο, ώστε να δικαιολογούνται οι πιο υπερβολικές ανησυχίες και οι μέγιστοι σκεπτικισμοί! Ο Λαός πρέπει να πάρει την τύχη του στα δικά του χέρια. Οι περιστάσεις (που κατά την άποψή μας είναι, φως–φανάρι, κατασκευασμένες!) είναι σκληρές και επικίνδυνες και οι κυβερνώντες τη χώρα μας επιδεικνύουν μια τακτική, (απέναντι στους, κακή τη μοίρα, «συνεταίρους» μας!) που φαίνεται ότι, όταν (στα αθέατα κονκλάβια της «διπλωματίας») διαλλάσσονται, συγχέουν το ρόλο τους και αντί να απαιτούν (όπως επιτάσσει το χρέος τους!) επαιτούν! Γιατί πώς αλλιώς να εξηγηθεί η πρεμούρα της υποταγής στα κελεύσματα των «εντεταλμένων» από την «ευρωκάστα» για έλεγχο και υποδείξεις, χωρίς να υψωθεί μια φωνή με εθνική αρχοντιά που να τους εξαποστείλει εκεί απ’ όπου ήρθαν;
Χάθηκε ένα ηχηρό: «άει στο διάολο, τσογλάνια!»; Γι’ αυτό, θα το επαναλάβουμε μια, ακόμα, φορά: ήρθε η ώρα οι πολίτες να δώσουν το παρόν και να γίνουν συντελεστές των εξελίξεων. Η απραξία των πολιτών είναι το θερμοκήπιο όπου επωάζεται το αβγό και εκκολάπτεται το φίδι της δυσίατης κοινωνικής αδικίας και αθλιότητας! Γρηγορείτε!…
