Φύλαξιν ου Θος κι κανγκάνας δεν έπαθιν τίπουτας μι τουν βιράγκου τουν Ιγκέλαδου.
Ιπειδής όμους, τώρα π’ έκατσα να σας γράψου, κ’νήθκαμι πάλ’ ψίχα κι έχου τ’ χύτρα ταχύτ’τας στου κιφάλ’ κι τ’ σφυρίχτρα στου στόμα, τα σας πω μούγκι για τουν ντιρμπιέν πο ‘βγαλιν η Κατίγκου μ’, όταν είμαστι στου σπίτ’.
Όσ’ δεν είνι απού κάτ’ απ’ τα τραπέζια, έχ’ν μια κατσαρόλα στου κιφάλ’ κι μια σφυρίχτρα κριμασμέν’ στου λιμό. Κι ιπειδής δεν έφταναν οι κατσαρόλις ιμένα μ’ έπισιν η χύτρα ταχύτ’τας. Μ’ έρχιτι ψίχα βαρά, μα τι να κάμου, ντιρμπιές είν’ αυτός. Τ’ μάνα μ’ πάλ’ ιπειδής είνι μπάμπου, τ’ν έδουκάμι ψίχα αλαφρότιρου, του καθίκ’.
Τώρα καμόσ’ τ’ απουράτι, τι χράζουντι η κατσαρόλα κι η σφυρίχτρα.
Η κατσαρόλα είνι για να φ’λάγ’ς του κακάλι σ’ απ’ τα τούβουλα π’ τα πέσ’ν κι η σφυρίχτρα είνι για να σ’ ακούσ’ν οι απ’ όξου, άμα πέσ’ του σπίτ’ κι σι πλακώσ’.
Ώι, κινάει πάλ’ ου βιράγκους ου Ρίχτιρ.
Μη φουβάστι όμους ντιπ. Ξιζούμ’σιν η δ’λειά. Του ’πιν ου Παπαζάχους, του ’πιν κι ου ΒΑΝ.