Τη ΜΕΓΑΛΗ Τρίτη 14 Απριλίου 1941 κατελήφθη η Κοζάνη από τους Ναζί, ερχόμενοι μέσω Σερβίας, μη μπορώντας να διασπάσουν τα οχυρά του Ρούπελ.
Την 9-Απριλίου- ημέρα Πέμπτη και ώρα 5 απογευματινή, προ της Κυριακής των Βαϊων. Ο Ναός του Αγίου Νικολάου είχε εσπερινό και η εκκλησία ήταν γεμάτη από κόσμο, η βόμβα που έπεσε στο Δημαρχείο, σταμάτησε στον πρώτο όροφο και δεν εξερράγη, ώστε να γλυτώσουν οι άνθρωποι που ήσαν στο υπόγειο του Δημαρχείου, χρησιμοποιείτο ως καταφύγιο, πηγαίνανε από τα γύρω καταστήματα .,το ίδιο θα πάθαινε και το εκκλησίασμα του Ναού καθώς και ο Ναός και το Καμπαναριό που θα είχαν όλα καταστραφεί και θα είχαν σκοτωθεί πάρα πολλοί. Μας προστάτευσε και πάλι ο Παππούς Α’η- Νικόλας από το μεγάλο κακό. Ορθώς, τιμούμε και σεβόμαστε τον Πολιούχο μας και τον επικαλούμαστε στις δύσκολες ώρες όταν περνάει η πόλη, Η ευλογία του μας σώζει. Οι συμπολίτες μας μετά το βομβαρδισμό διασκορπίστηκαν στα γύρω χωριά της περιοχής, φοβούμενοι μήπως την επομένη επανέλθουν και την ξανά-βομβαρδίσουν. Είχαμε πάει κι εμείς οικογενειακός στο χωριό Ροδιανή, ο δρόμος στη διαδρομή ήταν γεμάτος από κόσμο, και με ένα «μπουχτσιά»» στο χέρι , άλλοι επάνω σε κάρα , άλλοι με γαϊδουράκια και άλλοι με τα πόδια ,μία εικόνα Βιβλικής εξόδου , η εικόνα έχει τυπωθεί στο μυαλό μου , ενός μικρού παιδιού, και δεν φεύγει ποτέ, φοβερή η ανάμνηση. Αυτό γινόταν και στο δρόμο προς τα άλλα χωριά που πηγαίνανε οι Κοζανίτες το βράδυ εκείνο.
Την Μεγάλη Τρίτη εμφανίστηκαν στο χωριό Ροδιανή 2 ναζί στρατιώτες οπλισμένοι σαν αστακοί επάνω σε τρίκυκλο μοτοσυκλέτα με καλάθι. Ζήτησαν να μαζευτούν όλοι οι κάτοικοι του χωριού στην πλατεία και συνέστησαν να μην ενοχλήσουν τα γερμανικά στρατεύματα, γιατί θα δεχθούν σκληρά αντίποινα. Και για εκφοβισμό πυροβόλησαν και σκότωσαν τρεις κότες, που κυκλοφορούσαν αδέσποτες , της πήραν μαζί τους , ζήτησαν και αυγά, γέμισαν το καλάθι της μοτοσυκλέτας και αποχώρησαν και συνέχισαν προς τα άλλα χωριά μέχρι στην Αιανή. (Είναι προσωπικές οι εντυπώσεις αυτές που περιγράφω, τις οποίες είδαν τα μάτια ενός μικρό παιδιού παρακολουθώντας τους βάρβαρους Ναζί, μη γνωρίζοντας τι μας περίμενε ). Αυτό γινότανε με ομάδες μοτοσικλετιστών οι οποίοι επισκέπτονταν όλα τα γύρω χωριά της Κοζάνης, δηλαδή στις διαδρομές Κοζάνη- Αιανή-Ξηρολίμη-Πυλύμηλο- Βαθύλακο -Κρόκο και άλλα. Και εφιστούσαν την προσοχή να μην αντισταθούν στα γερμανικά στρατεύματα. Και λεηλατούσαν διάφορα τρόφιμα.
Από τη Μεγάλη Πέμπτη άρχισε η επιστροφή των Κοζανιτών στα σπίτια τους , πολλοί τα βρήκαν λεηλατημένα. Ευτυχώς το σπίτι μας το φύλαγε ο παππούς. Επιστρέψαμε κι εμείς τη Μεγάλη Πέμπτη, ανεβασμένα τα παιδιά σε κάρο και οι μεγάλοι με τα πόδια, ήταν περίπου 10 χιλιόμετρα η απόσταση. Και από κείνη την ημέρα άρχισε το δράμα της κατοχής με όλα τα επακόλουθα , πείνα, δυστυχία, φυλακίσεις, δολοφονίες, φοβερή εκμετάλλευση από τους μαυραγορίτες και τόσα άλλα που υπέστη ο λαός μας από τη μαύρη σκλαβιά τριών κατακτητών. Γερμανών , Ιταλών και Βουλγάρων, αλλά ακόμη και από τους συνεργάτες των Ιταλών, Αλβανών και άλλων.
Η Μεγάλη εβδομάδα των παθών του Κυρίου, ξεκίνησε με τα πάθη της κατοχής . Οι εκκλησίες λειτουργούσαν και ήσαν γεμάτες από τους Θρησκευόμενους Κοζανίτες. Τις ελπίδες τους είχαν εναποθέσει πλέον στην Ανάσταση του Κυρίου, να βοηθήσει να απελευθερωθεί και η Χώρα μας, η απελευθέρωση ήρθε μετά από τέσσερα (4) χρόνια. 28 Οκτωβρλιου-1944. Έχουμε περιγράψει την απελευθέρωση και πως τι ζήσαμε εμείς τα μικρά παιδιά .
Έχω καταγράψει τον Βομβαρδισμό με όλα τα στοιχεία , πόσες βόμβες έπεσαν που έπεσαν, ποιοι σκοτώθηκαν. Αλαφιασμένοι οι Κοζανίτες και φοβισμένοι και μη γνωρίζοντας τι να κάνουν φεύγανε όλοι προς τα γύρω χωριά. Τα περιγράφω στο βιβλίο μου «ΚΟΖΑΝΙΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ». Εκδόσεως 2008.
Με τη μικρή αυτή αναφορά των δύο ημερών, τιμούμε τη μνήμη των νεκρών συμπολιτών μας , που σκοτώθηκαν, δολοφονήθηκαν και εξαφανίστηκαν από τους βαρβάρους ναζί.
Γιάννης Κορκάς