Πρίαπος Μυσίας – Πρίπαπος – Καραμπίγια – Πηγαί -Pegae- Pegai  -Ali – Karabiga  -Karabuga  (Σταύρου Π. Καπλάνογλου)

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ
H αρχαία  Πρίαπος  βρισκόταν στη νότια ακτή της θάλασσας του Μαρμαρά
Ήταν μια αρχαία ελληνική πόλη της Μυσίας στην Μ. Ασία  .
Βρισκόταν στις εκβολές του Γρανικού ποταμού δυτικά της  Κυζίκου.
Ο αρχαίος χώρος  είναι δίπλα στην μικρή τουρκική πόλη Καραμπίγκα, μέσα σε έναν ευρύ όρμο με όμορφη θέα
Η Καραμπίγα σήμερα είναι επίνειο της πόλης Μπίγα που βρίσκεται 20 χιλιόμετρα νότια της Πριάπου .
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΟΝΟΜΑΤΟΣ
Το όνομα της πόλεως σχετίζεται με τον ημίθεο Πρίαπο  της ελληνικής μυθολογίας.
Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία , ο Πρίαπος ήταν θεός της γονιμότητας, προστάτης των υποζυγίων και οικόσιτων ζώων, των καρποφόρων φυτών, των κήπων και των ανδρικών γεννητικών οργάνων. Ήταν υιός του Διονύσου και Αφροδίτης  .
Πριαπισμός είναι ένας ιατρικός όρος που προήλθε από τα χαρακτηριστικά που έδιναν οι αρχαίοι Έλληνες στον συγκεκριμένο θεό.
Η ακριβής σχέση μεταξύ του ονόματος αυτής της θεότητας και του ονόματος του χωριού δεν είναι γνωστή, αλλά μπορεί να θεωρηθεί ότι συνδέθηκε με τους διάσημους τοπικούς αμπελώνες.
Η λατρεία του ξεκίνησε στην περιοχή του Ελλήσποντου από την προϊστορική εποχή και επεκτάθηκε  αργότερα σε όλη την Ελληνική  Μικρά Ασία  .
Η πόλη ήταν γνωστή στην εποχή των Ρωμαίων σαν Αλί (Ali ) ,την εποχή των Βυζαντινών  ήταν γνωστή ως Pegae (Πηγαί) και ήταν αργότερα   ο τόπος ενός φρουρίου
ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΙΝ ΤΟ 1922
Το1905 υπήρχαν 630 Ελληνες στην Πρίαπο (index anatolicus Turkive  )
Έλληνες υπήρχαν και στην Μπίγα μια πόλη που βρισκόταν λίγα χιλιόμετρα μακριά από την θάλασσα στο εσωτερικό που εργαζόταν στην Πρίαπο.
Που παρέμεναν για μεγάλο διάστημα στην περιοχή της αρχαίας πολης εκεί όπου σήμερα υπάρχαν τα ερείπια της και συγκέντρωναν την ξυλεία που κατέβαζε ο Γρανικός ποταμός όταν πλημμύριζε .
Πολλοί από τους εμπόρους που οργάνωναν αυτή την δουλειά και συγκέντρωναν την ξυλεία για να την εμπορευθούν ήταν από την Σύρο.
ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Η Χριστιανική κοινότητα ανήκε στην Μητρόπολη Δαρδανελλίων και Λαμσάκου και η εκκλησιά του χωρίου ήταν προς τιμή του Αγίου Γεωργίου
ΙΣΤΟΡΙΑ
Η πόλη Πριάπος ιδρύθηκε στη νότια όχθη της Θάλασσας του Μαρμαρά, για κάποιους συγγραφείς σαν αποικία των Μιλησίων  τον 6ο αιώνα π.Χ.
Για άλλους όμως , στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. σαν αποικία της Κυζίκου
Ο Στράβων αναφέρει ότι η περιοχή παρήγαγε καλό κρασί και ότι ο Θεός Πρίπαπος  έδωσε στην πόλη το αρχαίο του όνομα.
Ο Θουκυδίδης αναφέρει την πόλη ως ναυτικό σταθμό.
Ο Μέγας Αλέξανδρος νίκησε τον Περσικό στρατό για πρώτη φορά πολύ κοντά στην πόλη Πριάπο, στις όχθες του ποταμού Γρανικού (Μάιος, 334 π.Χ.).
Αυτή η μάχη με τον Περσικό στρατό ήταν η πρώτη νίκη του Μακεδονικού ηγέτη στη Μικρά Ασία.
Μόλις έγινε  γνωστό το αποτέλεσμα της μάχης, ο Πρίαπος άνοιξε αμέσως τις πόρτες στον Μακεδόνα Βασιλιά χωρίς να προβάλει  αντίσταση.
Η πόλη πέρασε στην συνέχεια  στα χέρια των Ρωμαίων ,και αργότερα  των  Βυζαντινών.
Το δε  1364 στα χέρια των Οθωμανών.
Κατά την διάρκεια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας  η πόλη ήταν γνωστή ως Πηγαί  και ήταν Βυζαντινό φρούριο.
ΣΩΖΟΜΕΝΑ ΕΡΕΙΠΙΑ
Σήμερα σώζονται ερείπια των τειχών της Ρωμαϊκής εποχής ,τα οποία κάποτε αποτελούσαν   ένα τεράστιο κάστρο με 24 πύργους, φυλάσσοντας το διπλό λιμάνι του Πριάπου.
Τα τείχη που περιέβαλαν την πόλη και οι τετράγωνοι πύργοι , αν και σήμερα είναι πολύ κατεστραμμένοι, κάποτε έπρεπε να είναι πραγματικά ισχυροί κρίνοντας από το μεγάλο μέγεθος τους και το τεράστιο πάχος της τοιχοποιίας .
Υπάρχουν δε υπολείμματα δομών στέγασης μέσα στο χώρο των τοίχων.
Τα τείχη βρίσκονται  στους λόφους, περίπου 2 χλμ. από το κέντρο του σημερινου οικισμού. .
ΤΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΙΑΠΟΥ
Ο Πριάππος κυκλοφόρησε πολλά  χάλκινα νομίσματα κατά τη διάρκεια του 3ου αιώνα π.Χ., με τον Απόλλωνα στην εμπρόσθια όψη και τα θαλάσσια οστρακόδερμα στο πίσω μέρος, όπως τα καβούρια και οι αστακοί σαφής ένδειξη της αλιευτικής απασχόλησης των τότε κατοίκων της.
Στους ρωμαϊκούς χρόνους ήταν μια πόλη μέτριας σημασίας στην περιοχή της Μυσίας, της οποίας τα εδάφη έφθαναν στα σύνορα με εκείνα του Κυζίκου.
Κατά τη βυζαντινή περίοδο η Priapos  ήταν γνωστή με το όνομα Pegai (επίσης Pegae).
Η στρατηγική της αξία  ενισχυθείκε σημαντικά μετά το 1302, όταν η Βυζαντινή ήττα στη Μάχη του Βαφέως επιτρέπει στους Τούρκους να φτάσουν στην Ασιατική ακτή του Βοσπόρου και να περιβάλλουν τις βασικές πόλεις Νικομήδεια, Νίκαια και Προύσα , απομονώνοντάς τις από το υπόλοιπο της αυτοκρατορικής επικράτειας, έτσι ώστε η απώλειά τους να ήταν απλώς θέμα χρόνου.
Από εκείνη τη στιγμή η μόνη αυτοκρατορική κατοχή στη Μικρά Ασία, σχετικά ελεύθερη από την οθωμανική απειλή, περιορίζεται στην παράκτια λωρίδα της θάλασσας του Μαρμαρά με επικεφαλής τις πόλεις Κυζίκου, Λοκαιδίου, Αχαιράου και του Πηγαίου ( Πριάπου. )
Το μεγαλύτερο του ενδιαφέροντος των Βυζαντινών εκείνη της εποχής συγκεντρώθηκε στην Πρίαπο ( Pegai ) αφού η ισχυρή μέχρι τότε Κύζικος εγκαταλείφθηκε ουσιαστικά εκείνη την εποχή λόγω των σεισμών.
Οι Pegai θα αντέξει στα βυζαντινά χέρια μέχρι τη δεκαετία του 1370.
Ο ΠΡΙΑΠΟΣ ΣΗΜΕΡΑ
Το Karabiga είναι μια μικρή πόλη λιμάνι, που βρίσκεται στην όχθη της Θάλασσας του Μαρμαρά στην επαρχία Τσανάκκαλε.
Η συναρπαστική ιστορία της πόλης είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη λατρεία του θεού Priapus, από την οποία προέρχεται το αρχαίο όνομα του οικισμού.
Η θέση της πόλης, κοντά στο στόμιο του Γρανικού ποταμού ( Biga), σε έναν μικρό κόλπο, ευνόησε την ανάπτυξη του οικισμού ως εμπορικό λιμάνι.
Ακόμη και σήμερα, το Καραμπίγα είναι ένα σημαντικό λιμάνι για πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων.