Γιώργος Φιντικάκης
Στην παραγωγή υδρογόνου μέσω των mega- φωτοβολταϊκών που προτίθεται να αναπτύξει στα λιγνιτικά πεδία της Πτολεμαΐδας η ΔΕΗ, προσανατολίζεται η κυβέρνηση.
Πάνω σε αυτό τουλάχιστον το σχέδιο φαίνεται ότι “δουλεύει” το υπουργείο Περιβάλλοντος & Ενέργειας, με στόχο η πρώτη τέτοια μονάδα να κάνει πρεμιέρα στην Δ.Μακεδονία, χωρίς ωστόσο ακόμη να έχουν ληφθεί αποφάσεις, αφού η συζήτηση βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο.
Σαν σχεδιασμός στηρίζεται στο σκεπτικό ότι μια τέτοια μονάδα για να παράξει υδρογόνο από “πράσινη” ενέργεια, χρειάζεται να γειτνιάζει με κάποια μεγάλη πηγή ΑΠΕ. Τα πολλά αλλά διάσπαρτα φωτοβολταικά ανά την Ελλάδα δεν προσφέρονται για τέτοιου είδους επενδυσεις.
Αντίθετα, μεγάλα φωτοβολταϊκά, όπως αυτό που σχεδιάζει να κάνει η ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα, ισχύος 230 MW (μέρος των συνολικών 2 GW που θα αναπτύξει στην περιοχή), θεωρούνται ιδανικά, αφού προσφέρουν την άφθονη και προερχόμενη από μια πηγή, “πράσινη” ηλεκτρική ενέργεια που απαιτείται για την παραγωγή υδρογόνου.
Στο ερώτημα πόσο μεγάλη θα είναι αυτή η μονάδα και τι ύψους επένδυση συνεπάγεται, η απάντηση βρίσκεται στο κόστος των ηλεκτρολυτών μέσω των οποίων παράγεται το υδρογόνο : Σε τεχνικό επίπεδο, οι ΑΠΕ παράγουν υδρογόνο μέσω της ηλεκτρόλυσης, όπου το νερό χωρίζεται σε υδρογόνο και οξυγόνο. Στη συνέχεια το υδρογόνο μπορεί να αποθηκευτεί και να χρησιμοποιηθεί για να ξαναπαραχθεί ηλεκτρική ενέργεια, όταν το σύστημα την έχει ανάγκη. Στην ουσία οι μονάδες αυτές, εκτός του ότι θα παράγουν ενέργεια που θα εγχέεται στο δίκτυο φυσικού αερίου, θα μπορούν να λειτουργούν και ως “μπαταρίες”. Κλειδί ωστόσο για όλα τα παραπάνω είναι η ανταγωνιστικότητα των τιμών.
Μαζική παραγωγή για να πέσουν τα κόστη
Προς το παρόν τα κόστη είναι μεγάλα, ωστόσο τεχνολογικές εξελίξεις όπως η μαζική παραγωγή ηλεκτρολυτών, μπορούν να τα κατεβάσουν, οδηγώντας σε οικονομίες κλίμακας και κάνοντας πιο εφικτές τις συγκεκριμένες επενδύσεις.
Στην λογική αυτή η Ελλάδα συμμετέχει ήδη σε μια πανευρωπαϊκή πρωτοβουλία για ένα κοινό σχέδιο παραγωγής υδρογόνου – κατά το μοντέλο της Συμμαχίας για τις Μπαταρίες (Battery Alliance). Σαν πρωτοβουλία την προωθούν πολύ οι Γερμανοί, που ενδιαφέρονται τα μέγιστα για το υδρογόνο, γι’ αυτό και από τον Ιούλιο και μετά, οπότε και αναλαμβάνουν από τους Κροάτες την προεδρία της ΕΕ, σκοπεύουν να επιταχύνουν τις διαδικασίες. Στόχος λοιπόν της κυβέρνησης είναι να έχει καταρτίσει και παρουσιάσει ως το καλοκαίρι ένα αποτελεσματικό θεσμικό πλαίσιο, προκειμένου η χώρα να μπορέσει να εκμεταλλευτεί τις όποιες ευκαιρίες παρουσιαστούν σε ενεργειακό επίπεδο επί γερμανικής προεδρίας. Ταρίφες
Το πλαίσιο επομένως που ετοιμάζει το ΥΠΕΝ θα προβλέπει τις τεχνικές προϋποθέσεις για την έγχυση υδρογόνου στο δίκτυο φυσικού αερίου, το σύστημα πιστοποίησης βάσει του οποίου θα αποδεικνύεται ότι το υδρογόνο που παρήχθη, προήλθε από ΑΠΕ και κάποιον μηχανισμό στήριξης των νέων επενδύσεων, δηλαδή ένα είδος ταρίφας. Σύμφωνα με ένα σενάριο, η επενδυτική ενίσχυση ή ταρίφα, θα μπορούσε να προκύπτει από τη τιμή του φυσικού αερίου, συν το επιπρόσθετο κόστος παραγωγής του από τις ΑΠΕ, ωστόσο σε κάθε περίπτωση το μοντέλο δεν θα πρέπει να επιβαρύνει τους καταναλωτές. Σε κεντρικές επομένως γραμμές, ο σχεδιασμός του ΥΠΕΝ περιλαμβάνει τρεις άξονες :
Ανάπτυξη μονάδων υδρογόνου πλάι σε μεγάλες μονάδες ΑΠΕ, όπως τα φωτοβολταϊκά που πρόκειται να γίνουν στα ορυχεία της Δ.Μακεδονίας.
Δημιουργία ρυθμιστικού πλαισίου το οποίο θα προβλέπει και ζητήματα ασφάλειας.
Συμμετοχή της χώρας σε πανευρωπαϊκή πρωτοβουλία για μαζική παραγωγή υδρογόνου που θα ρίξει τα κόστη.
Ακριβώς επειδή εκκρεμούν όλα τα παραπάνω δεν είναι καθόλου σαφές κατά πόσο μπορούν να προχωρήσουν σχέδια, όπως αυτό που έχει εξαγγείλει εδώ και καιρό ο Περιφερειάρχης Δ.Μακεδονίας Γ.Κασσαπίδης για επένδυση- μαμούθ στο υδρογόνο, ύψους 1,2 δισ ευρώ στα λιγνιτικά πεδία της ΔΕΗ.
https://energypress.gr/
