Με βάση το μέτρο της περικοπής των συντάξεων καταστρώνει η κυβέρνηση σχέδια για τον χρόνο των εκλογών, αλλά πιθανότατα και για την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ («Καθημερινή» 25.9.2018) στο Μέγαρο Μαξίμου μελετούν σενάρια εκλογικού αιφνιδιασμού τον Φεβρουάριο, είτε ανασταλεί το μέτρο της περικοπής είτε όχι. Στην πρώτη περίπτωση οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ «θα κατεβούν με ένα αφήγημα “νίκης” και “επανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας” στη μεταμνημονιακή εποχή (…). Σε αντίθετη περίπτωση η ρήξη και η προκήρυξη θα είναι μονόδρομος, καθώς διαφορετικά υπάρχει ο δρόμος της ραγδαίας κυβερνητικής φθοράς». Στις διαρροές από το Μαξίμου υπάρχει και μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: η κυβέρνηση διαμηνύει ότι ναι μεν υπάρχει χρόνος για να ψηφιστεί η συμφωνία των Πρεσπών, αλλά δεν δεσμεύεται ότι θα τη φέρει στη Βουλή…
Ολοι ξέρουμε πως οι Ευρωπαίοι επείγονται να κλείσουν τα θέματα των Δυτικών Βαλκανίων για λόγους που ευνοούν και την Ελλάδα: δεν χρειάζονται ανοιχτές πληγές στη Γηραιά Ηπειρο και πρέπει να ανασχεθεί η ρωσική επιρροή στην περιοχή. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τους κάνει τη χάρη. Η Ν.Δ. κλιμακώνει την αντίθεσή της.
Αυτό φάνηκε στην ομιλία του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ όταν είπε μέχρι και για «διαπραγμάτευση από την αρχή». Αυτή η στάση όμως δίνει ένα βασικό επιχείρημα στον κ. Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος μπορεί να εκβιάσει τους εταίρους με πρόωρες εκλογές αφήνοντας συντάξεις, και συμφωνία των Πρεσπών στον επόμενο. «Εκτός αν μπορούμε να συμφωνήσουμε μια εξάμηνη αναβολή…»
Να σημειώσουμε επίσης πως αν ο κ. Ζόραν Ζάεφ κερδίσει το «Ναι» η επόμενη κυβέρνηση θα βρεθεί σε εξαιρετικά δυσχερή θέση. Μετά ένα δημοψήφισμα («ενός μικρού λαού που εξαναγκάστηκε από τους Ελληνες να αλλάξει το Σύνταγμα και το όνομα της χώρας»· μας αρέσει δεν μας αρέσει, αυτή θα είναι η εικόνα στο εξωτερικό) και μετά την παρέλαση τόσων δυτικών ηγετών στα Σκόπια, δύσκολα μια κυβέρνηση θα πει «δεν κυρώνω τη συμφωνία» χωρίς να αμαυρώσει τις θετικές προσδοκίες που θα δημιουργηθούν από την εκλογή της.
Δυστυχώς η υπερπατριωτική παρέα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στρίμωξε τη χώρα αλλά και τη Νέα Δημοκρατία στη γωνιά του Μακεδονικού, όπως ακριβώς έκανε και στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Η άκαμπτη στάση αφήνει περιθώρια στον κ. Τσίπρα να κάνει παιχνίδι με τις συντάξεις, αλλά επίσης αφήνει εκτεθειμένη την επόμενη κυβέρνηση. Η τελευταία από τη μια πλευρά θα παλεύει να δείξει ότι «γίναμε μια κανονική χώρα» στην οποία αξίζει να επενδύσει κάποιος και από την άλλη θα εμφανίζεται ως εκείνος ο πονηρός Βαλκάνιος που όχι μόνο δεν μπορεί να λύσει ένα ανόητο πρόβλημα για το όνομα (μας αρέσει δεν μας αρέσει έτσι το βλέπει όλη η οικουμένη), αλλά δεν τηρεί καν τις συμφωνίες του. Τόμπολα…
