Στον Αλιάκμονα το φινάλε των ΓΙΟΡΤΩΝ ΒΟΪΟΥ “ΠΕΛΕΚΟΝ 2018” την Κυριακή 24 Ιουνίου με το μουσικοαφηγηματικό δρώμενο: «Τραγουδώντας τον καημό και τη χαρά στα χωριά του Βοΐου» της Μαρίας Μαχαίρα

Παρουσιάζονται τα τραγούδια της περιοχής, όπως διασώθηκαν, καταγράφηκαν και ακούγονται μέχρι και σήμερα, από τις γυναίκες κυρίως, στα χωριά του Βοΐου.

Τραγούδια αυτοφυή, αυθεντικά, ανεπιτήδευτα, που με όχημα την ψυχή και οδηγό τη φωνή αναζητούν να εκφράσουν κυρίως ομαδικά, συλλογικά, με λαϊκή  πολυφωνία,  χωρίς τη συνοδεία μουσικών οργάνων την καθημερινή πρακτική, τις εκδηλώσεις και συνήθειες του δημόσιου και ιδιωτικού βίου, τα εθιμικά δρώμενα του κύκλου ζωής, τα συναισθήματα, τα γενόμενα, την ιστορία, τη συνείδηση της κοινότητας. Σ’ αυτά, ακόμη και τα άψυχα αποκτούν φωνή και συνομιλούν! Ακούσματα ψυχής, αποτυπωμένα στα χείλη. Τεκμήριο του μουσικού λαϊκού προφορικού πολιτισμού μας, η λαϊκή έκφραση της περιοχής μας, η αυθόρμητη προφορική λογοτεχνία, που πέρασε μέσα από τους αιώνες από στόμα σε στόμα.

«εμείς εδώ δεν ήρθαμε να φάμε και να πιούμε,

μόνο σας αγαπούσαμε κι ήρθαμε να σας δούμε».

Το δημοτικό τραγούδι του Βοϊου, με λόγο λιτό, πυκνό κι ανεπιτήδευτο, σε τυπικό ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο, χαρακτηριστικό του στίχου του ελληνικού δημοτικού τραγουδιού, ακολουθώντας όμως το τοπικό γλωσσικό ιδίωμα, με παραστατικότητα και πλαστικότητα εικόνων, αντλεί στοιχεία από τη φυσική, την κοινωνική, οικογενειακή, θρησκευτική, λατρευτική και εορταστική ζωή των ανθρώπων.  Από ιστορικές διηγήσεις, και από τους αγώνες. Αφηγηματικά και λυρικά, ενίοτε και σατιρικά.  Επικά και παραλογές, χορευτικά και της τάβλας, νανουρίσματα και μοιρολόγια, της ξενιτιάς και της στράτας, του αρραβώνα και του γάμου, της αγάπης και του αποχωρισμού. Αλλά και της αγροτικής ζωής,  και ως τμήμα των Βαλκανίων, με έντονα στοιχεία της σκλαβιάς και της συμβίωσης με τους τούρκους και άλλους κατακτητές.

Κυριακή 24 Ιουνίου στις 12.30μμ στο Πολιτιστικό Κέντρο του Αλιάκμονα