ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΓΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (ΣΚΟΥΛΙΑΡΗΣ) (παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα)

Με τη συμμετοχή πολλών προσκυνητών πραγματοποιήθηκε (3-5-2015) Κυριακή του Παραλύτου και μνήμη της ανακομιδής του ιερού λειψάνου του Αγίου Αθανασίου Πατριάρχου Αλεξανδρείας του Μεγάλου (2 Μαΐου) μέσα στην εαρινή και πασχάλια περίοδο του Πεντηκοσταρίου, το εκκλησιαστικό πανηγύρι της Ενορίας και Κοινότητας Αγίας Κυριακής (Σκούλιαρης) με αφετηρία και επίκεντρο το πετρόχτιστο και ιστορικό εξωκλήσι του Αγίου Αθανασίου, πάνω από το χωριό σε υψόμετρο 1240 μ.

Εδώ ψηλά, όπου κάτω χάσκει το βαθύ φαράγγι με τους καταρράκτες του Σκεπασμένου Βελβεντού, κι απάνω ψηλότερα βλέπεις τις χιονισμένες κορφές των Καταφυγιώτικων Πιερίων, ενώ μπροστά και μακριά απλώνεται η μεγάλη και πανέμορφη λεκάνη της λίμνης του Αλιάκμονα-Πολυφύτου, μέχρι πέρα μακριά τα Χάσια και τον Μπούρινο, ‘’μέσα στην παράφορη άνοιξη’’ νιώθεις από βαθειά να αναδύεται νικηφόρα ο λόγος, ‘’Ανέστη Χριστός, και πεπτώκασι δαίμονες… Ανέστη Χριστός, και ζωή πολιτεύεται’’ (Λόγος Κατηχητικός Ιωάννου του Χρυσοστόμου).

Από το μικρό ξωκλήσι εκπηγάζει η χαρά και η γιορτή που συναδελφώνει ανθρώπους, κοινωνίες, έθνη και λαούς. Εδώ ‘’Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής’’. (Ωδή ζ’, Κανών του Πάσχα).

Εδώ πανηγυρίζουμε την υπέρβαση του θανάτου, που γίνεται μόνο εν Χριστώ, που ‘’έλαβεν εαυτώ σώμα το δυνάμενον αποθανείν, ίνα μη η ανάστασις εμποδισθή’’ (Μέγας Αθανάσιος). Η ζωή για όλους βιώνεται ως γιορτή: ‘’Χριστός δε εγερθείς εκ νεκρών, όλην την ζωήν των ανθρώπων εορτήν απειργάσατο’’ (Γρηγόριος ο Θεολόγος).

Τελέσαμε τη Θεία Λειτουργία στο εξωκλήσι. Έψαλαν οι ψάλτες: Γιάννης Τζινίκος, Αναστάσιος Τέτος, Βασίλης Καρανώτας. Χορέψαμε γύρω από αυτό. Επιστρέψαμε στο χωριό κατεβαίνοντας μέσα από τις καταπράσινες πλαγιές των Πιερίων που μοσχοβολούσαν Άνοιξη και Πάσχα Κυρίου έχοντας μαζί μας την εικόνα του Αγίου Αθανασίου. Λιτανεύσαμε την εικόνα στο χωριό προπορευομένων των παιδιών με τα εξαπτέρυγα και των παιδιών του Μορφωτικού Συλλόγου ‘’Η Τσιούκα’’. Καταλήξαμε στο προαύλιο του Ενοριακού Ναού. Ψάλαμε όλος ο λαός το Χριστός Ανέστη. Και χρίσαμε με το λάδι της κανδήλας του Αγίου στο μέτωπο τους πιστούς

Ακολούθησε ο χορός στο προαύλιο, η κατάθεση στεφάνου στο Μνημείο, ο χορός των παιδιών του  Μορφωτικού Συλλόγου με τη συμμετοχή σ’ αυτόν των πανηγυριστών και η προσφορά του ‘’κουρμπανιού’’ (μαγειρεμένο φαγητό, πλιγούρι με γίδινο κρέας) σε όλους.

Το πανηγύρι γίνεται με τη συνεργασία της Εκκλησιαστικής Επιτροπής (Δημήτρης Τσέγκος, Στέργιος Γκέκας, Μαρία Τέτου, Γραμματή Στάμκου), του Μορφωτικού Συλλόγου ‘’Η Τσιούκα’’ (Πρόεδρος ο Αθανάσιος Παπαστάμκος) και της Τ. Κοινότητας (Πρόεδρος ο Δημοσθένης Κακούλης) γυναικών και ανδρών εθελοντών, έχει παλλαϊκό χαρακτήρα. Για την παρασκευή λ.χ. του ‘’κουρμπανιού’’ εργάζονται 15-20 άνθρωποι.

Από την τοπική αυτοδιοίκηση παρέστησαν ο Δήμαρχος Σερβίων-Βελβεντού Αθανάσιος Κοσματόπουλος, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Ζήνων Παπαδημηρίου, ο Αντιδήμαρχος Νικόλαος Τέτος, ο Πρόεδρος της Τ. Κοινότητας Αγίας Κυριακής Δημοσθένης Κακούλης, ο Πρόεδρος της Δ. Κοινότητας Βελβεντού Δημήτριος Πιτσιάβας, οι Δημοτικοί Σύμβουλοι Μιλτιάδης Ζορμπάς (Βελβεντό), Παύλος Γεμενετζίδης (Λεύκαρα), Ζάκης Δημήτριος (Σέρβια), Μαλιούρα Παναγιώτα (Πλατανόρεμα), Ελευθερία Θεοχαροπούλου Πρόεδρος του ΚΑΠΗ Βελβεντού και ο Γιάννης Κοκκινίδης Τ. Σύμβουλος Σερβίων.

Το πανηγύρι έχει όλα τα χαρακτηριστικά της εκκλησιαστικότητας. Δεν είναι θρησκευτικό, ούτε σωματειακό ούτε οργανωσιακό (με θετικό ή με αρνητικό ή με ουδέτερο προς την εκάστοτε κυβέρνηση πρόσημο) δηλαδή κλειστό, σεχταριστικό και ανυπόφορο κύκλωμα κυκλοθυμικών ατόμων.

Μέσα του ενυπάρχουν σε θαυμαστή συνάφεια και πληρότητα διαλόγου αναλογικά όλα τα στοιχεία του προσωπικού και συλλογικού βίου της τοπικής κοινωνίας του χωριού. Δεν υπάρχουν περιοχές του βίου βδελυκτές και απρόσληπτες. Οι άνθρωποι και τα έργα τους (ο ‘’έγκριτος λαός της Εκκλησίας’’) εντάσσονται ευχαριστιακά στο σώμα της Εκκλησίας.

Εδώ ένας άλλος πολιτισμός γεννιέται. Αυτός της αγαπώσας και αγαπώμενης συγχωρητικότητας και της αλλήλων συμπληρωματικότητας.

Αποτελεί παράδειγμα για προβληματισμό και για δημιουργική  σύνθεση.

Ο φανατισμός, ο φονταμενταλισμός και η αποθέωση του απομονωτισμού ως λύση αυτάρκειας αποβάλλονται ως φοβικά σύνδρομα.

Οι αντιμαχόμενες και αλληλοαπορριπτόμενες από έπαρση φατρίες και οργανώσεις δεν συνιστούν (είναι κακέκτυπα της αληθινής) κοινωνία. Υπονομεύουν την αυθεντικότητά της.

π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας, παπαδάσκαλος (4-5-2015)