”… Το ερώτημα είναι : ”τί θα κάνει η Αθήνα”. Ελ. Τζιόλα

Νομίζω ότι η Αθήνα δεν έχει πλέον περιθώρια. Η Χάγη, με αυτά τα δεδομένα και τα τουρκικά γεωτρύπανα προ πυλών, δείχνει ότι για όσους την επικαλούνται αποτελεί αφέλεια, ή προδιάθεση παράδοσης εθνικού (θαλάσσιου) χώρου Έχουμε ξανατονίσει, το πλαίσιο των κινήσεων μπορεί να είναι: 1. Να τονίσει ξεκάθαρα -και να προβεί στην αναγκαία προετοιμασία- ότι παραβίαση των ελληνικών θαλασσιών συνόρων, της ελληνικής ΑΟΖ, αποτελεί επιθετική πράξη παραβίασης των ελληνικών συνόρων, και θα αποκρουσθεί από τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ελλάδας που είναι επιφορτισμένες με αυτό το καθήκον της αποτροπής και της ανταπάντησης του εισβολέα. 2. Να καταθέσει στον ΟΗΕ τους Ελληνικούς Χάρτες, τις συντεταγμένες για τα όρια της ελληνικής ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο, στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας. Δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι η ”αρχή της μέσης γραμμής” για την από κοινού ανακήρυξη με τα γειτονικά κράτη ΑΟΖ μπορεί να αποτελέσει γνώμονα για επίτευξη συμφωνίας. Δείχνοντας συγκεκριμένα ότι τα νησιά (και το σύμπλεγμα του Καστελόριζου) έχουν ΑΟΖ και ότι η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν συνορεύουσες ΑΟΖ. 3. Να κλείσει τους κόλπους με ευθείες γραμμές βάσης, ορίζοντας συγκεκριμένη κυριαρχία στις κλειστές θάλασσες. 4. Να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια Νότια και Βόρεια της Κρήτης, στο Λιβυκό, στο Ιόνιο, στην Πελοπόννησο, στο Δυτικό Αιγαίο. Στο Ανατολικό Αιγαίο, να αφήσει το ζήτημα ανοιχτό, με δηλωμένη την πρόθεση της για επέκταση στα 12 μίλια και τον σεβασμό εφαρμογής της αρχής της ελεύθερης ναυσιπλοΐας. 5. Εκτός από την ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων, να αναπτύξει και να εφαρμόσει ένα Σχέδιο κινητοποίησης και παρεμβάσεων του Ελληνισμού (της Διασποράς, της Ναυτιλίας, της Διανόησης, των Επιχειρήσεων, της Ορθοδοξίας) για την υποστήριξη των ελληνικών θέσεων ιδιαίτερα στα κέντρα ισχύος και την υλική υποστήριξη της Ελληνικής Άμυνας. Καθώς, επίσης, την κινητοποίηση των Φίλιων και Συμμαχικών δυνάμεων στην Ε.Ε., στο ΝΑΤΟ και σε κάθε διεθνή Οργανισμό. 6. Να διασφαλισθεί Αρραγές Εθνικό Μέτωπο, μέσω και του Συμβουλίου πολιτικών αρχηγών και της Εθνικής Λαϊκής Ενότητας. Να ιδρυθεί Εθνικό Συμβούλιο Άμυνας με μονιμότερα δομικά χαρακτηριστικά, πέρα από αλλαγές κυβερνήσεων ή υπουργών.”