«Το φανάρι του Διογένη» ………….. (σχολιασμοί και επισημάνσεις)…

Το κύμα της οργής

Η οργισμένη φωνή της κοινωνίας ακούγεται από πολύ μακριά. Η φθορά της κυβέρνησης ραγδαία, αλλά η οργισμένη φωνή δεν φαίνεται να βρίσκει λιμάνι για ν’ αράξει. Αυτή η φωνή οργής έχει ιστορία στο παρελθόν, ρίζες στο παρόν και δρόμο για το μέλλον. Γιατί όμως η λαϊκή οργή δεν βρίσκει λιμάνι να καταλαγιάσει και βράχο να «σπάσει» το κύμα της;

Το πρόβλημα βρίσκεται στο αδιέξοδο που έχει δημιουργήσει το πολιτικό σύστημα και είναι καθαρά ΠΟΛΙΤΙΚΟ. Οι δημοσκοπήσεις όσο και αν είναι «στημένες» δεν μπορούν να κρύψουν το αδιέξοδο. Η κυβέρνηση χάνει τη μπάλα – ίσως κάποια στιγμή και το γήπεδο – αλλά νικητής είναι η αποχή, το άκυρο και το λευκό. Η αξιωματική αντιπολίτευση; Πτώση σε όλα τα επίπεδα από την πλευρά της κυβέρνησης, αλλά και στην αντιπολίτευση κάτι δεν πάει καλά!

Με την οικονομία κατεστραμμένη και την κοινωνία στο «μαύρο» των μνημονιακών καιρών, η αξιωματική αντιπολίτευση…απλά προηγείται σε μονάδες. Τι γίνεται όμως από εκεί και πέρα; Τι θα γίνει εάν κάποια στιγμή ο άνεμος φυσήξει για αλλού τα πανιά του πλοίου;

Όταν τον «τόνο» της αντιπολίτευσης τον «σηκώνει» ένας μόνον «αξιωματικός», ο κ. Γεωργιάδης και επιφανή στελέχη βρίσκονται στη «σκιά», μπορεί μια τέτοια εσωκομματική κατάσταση να οδηγήσει σε εκλογικές νίκες;

Η εσωκομματική κατάσταση στην αξιωματική αντιπολίτευση και με θολούρα ιδεολογική, πόσο μπορούν να πείσουν και να δημιουργήσουν συνθήκες ανατροπής; Με τις εκλογές να τραβάνε όλο και πιο πίσω, ποιος μπορεί να βεβαιώσει πως η κυβέρνηση με κάποια θεαματική κίνηση, δεν θα ξαναγίνει πρωταγωνιστής;

Το ψυχογράφημα μιας (Α)ΔΕΞΙΑΣ θολούρας

Ιδεολογική σύγχυση και αδέξιοι χειρισμοί στο γήπεδο της Κεντρο-Δεξιάς και δεν γνωρίζουμε εάν αυτό είναι πράξη σκοπιμότητας ή εάν οι «ιδιοκτήτες» του γηπέδου έχουν χάσει τη μπάλα. Μια σύγχυση που έχει δημιουργήσει το μεγάλο ρήγμα από την εποχή της μνημονιακής συγκυβέρνησης, κόντρα στη θεωρία των «ευαγγελίων» του Ζαππείου!

Μια χρόνια ψυχασθένεια χωρίς όραμα και πιστεύω. Με αδιευκρίνιστα τα όρια μεταξύ Δεξιάς-Αριστεράς, με το «Κέντρο» να θεωρείται ιατρική συνταγή δια «πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν»!

Το κουβάρι μπερδεύεται όλο και περισσότερο, όταν η ιδεολογική «κατήχηση» στη «ΝΔ» έχει ανατεθεί σε πρώην Κνίτη και οι πόρτες ανοίγουν στις Αννούλες, στους Βενιζέλους και στον υιό Γιάννου Παπαντωνίου!

Αν η παράταξη της «ΝΔ» είχε κάποτε ένα σύστημα αρχών και αξιών, σήμερα τι απέμεινε;; Όλα όσα συμβαίνουν δεν απαξιώνουν την ιδεολογία και τις αρχές της παράταξης; Όταν ο νεοφιλελεύθερος Σκυλακάκης αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο, πόσο αξιόπιστη είναι πλέον αυτή η «ΝΔ»;

Μα, θα πει κάποιος σκεπτόμενος «υπήρξε ποτέ ιδεολογική θωράκιση της (κεντρο)δεξιάς από τους ηγέτες της;». Η ιστορία ως αδιάψευστος μάρτυρας καταγράφει πως αμέσως μετά τον εμφύλιο, η αριστερά, παρόλο που ηττήθηκε στα πεδία των μαχών, ήταν ο τελικός νικητής στον ιδεολογικό στίβο. Με το φανταχτερό περιτύλιγμα της «προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης» και εμπροσθοφυλακή τα συνδικάτα, την αυτοδιοίκηση, τον καλλιτεχνικό κόσμο και την διανόηση, κατάφερε να είναι ο ουσιαστικός νικητής!

Οι ηγέτες της κεντρο-δεξιάς; Ίσως για να μην «κακοχαρακτηριστούν» από τους «προοδευτικούς», συμβιβάστηκαν σε όλα. Αρεστοί αλλά όχι ωφέλιμοι. Η εποχή Κων. Καραμανλή μετά το 1974 έφερε τις περίεργες κρατικοποιήσεις, των Ράλλη και Αβέρωφ ένα ανακάτεμα χωρίς άκρη, του Κων. Μητσοτάκη την νεο-φιλελεύθερη «ΝΔ», του Κώστα Καραμανλή την (δήθεν) «ανασυγκρότηση του κράτους», για να καταλήξει στην απόφαση ανέγερσης του ισλαμικού τεμένους στο Βοτανικό, του Αντ. Σαμαρά στην περίεργη «συγκυβέρνηση» και την νομιμοποίηση των μνημονίων και του Κυριάκου Μητσοτάκη σε ένα άλλο κόμμα, απογυμνωμένο από κάθε τι που θυμίζει την «καταστατική ΝΔ» του συνεδρίου της Χαλκιδικής!

Τι εξήγηση να υπάρξει όταν αποπέμπεται βουλευτής γιατί τόλμησε να καταθέσει ερώτηση για το «τάμα του Κολοκοτρώνη» και την ελληνικότητα της «φέτας»; Ιδεολογική τρέλα ή κάτι άλλο;

Το παράδοξο είναι πως ενώ η πλειονότητα των ψηφοφόρων της «ΝΔ» είναι «συντηρητικοί» ή απλά «δεξιοί», οι ηγέτες της να αποστρέφονται την «δεξιά» και ο τελευταίος να δηλώνει…κεντρο-αριστερός. Πού είναι ο Ριζοσπαστικός Φιλελευθερισμός, οι καταστατικές αρχές, η φιλοσοφία της παράταξης για τον σεβασμό της ιστορίας του Έθνους, η οικογένεια (που τώρα τορπιλίζεται με το «σύμφωνο συμβίωσης»); Με το ΝΑΙ στο «σύμφωνο συμβίωσης», στους μετανάστες, στο τζαμί του Βοτανικού και τόσα άλλα, κοντεύουν να τρελάνουν και τις καλόγριες στα μοναστήρια!

Εκείνος ο «ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός» ισχύει; Μήπως όλα κινούνται στον αστερισμό των θεωριών του Μίλτον Φρήντμαν περί νεο-φιλελευθερισμού και νέων αγορών; Μήπως έχει δίκιο ο παλαίμαχος δημοσιογράφος Βαγγέλης Παπαδόπουλος: «…Αυτά που θα ήθελαν να πουν ευθέως στη γερμανική οι αφέντες μας, τα λέει στα ελληνικά ο Άδωνις Γεωργιάδης και μάλιστα καλύτερα…». Βέβαια στο ερώτημα εάν υπάρχει διαφορετική πολιτική σκέψη στη «ΝΔ» από την κυβερνώσα «αριστερά» στις εντολές των Γερμανών, απλά λέμε ΟΧΙ…και εδώ βρίσκεται το πρόβλημα!

Στο ερώτημα, ποιο το μυστικό της μακροβιότητας των φιλελευθέρων στις ηγετικές θέσεις της «δεξιάς» παράταξης, δίνει μια εξήγηση ο Μανώλης Κοττάκης από την εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. «…Είναι ουσιαστικός συμβιβασμός (των φιλελευθέρων) με την Καραμανλική κληρονομιά της παράταξης και όχι η υιοθέτηση μιας ξένης. Παρατηρώ όμως πως ο Κυριάκος νιώθει πιο οικεία με τον Σημίτη, τον Βενιζέλο, την Άννα, που προέρχονται από την κεντρώα ιδεολογική μήτρα του πατρός, παρά με τον Καραμανλή, τον Σαμαρά, τους ΟΝΝΕΔίτες, που απέκλεισε και από το συνέδριο.

Πιο οικεία νιώθει στα διεθνή «ναι», παρά στα ελληνικά «όχι». Γνωστή η διαδρομή, γνωστή και η κατάληξη! Βραχύβιος εξουσία»!

Δυο επιστολές για το ιδεολογικό χάος και την πορεία της σημερινής ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Στην άλλοτε «δεξιά» παράταξη υπάρχει πλέο η σκούρα σκιά, οι περίεργοι ιδεολογικοί ψυχαναγκασμοί και τα φοβικά σύνδρομα όλων των αποχρώσεων. Όταν ακόμα και την βασιλόπιτα την αποκαλούν στην πρόσκληση… «πίτα», έχουν σύνδρομο αγραμματοσύνης ή ιδεολογικό φόβο μήπως κατηγορηθούν ως…μοναρχικοί!

Για την ιστορία να τους πούμε πως δεν πρόκειται για σπανακόπιτα, αλλά το έθιμο υπάρχει από την εποχή του Μεγάλου Βασιλείου, επισκόπου Καισαρείας και δεν έχει σχέση με το…βασιλικό στέμμα. Αν αυτή η παράταξη διέφερε από κάποιες άλλες, είναι γιατί κρατούσε ψηλά αρχές και αξίες που σεβόταν ο απλός λαός.

Επειδή η κατάσταση στη σημερινή «ΝΔ» έχει ξεφύγει, απλά θα παρουσιάσουμε ενδεικτικά δύο επιστολές. Η πρώτη έχει δημοσιευτεί στην εφημερίδα «Δημοκρατία» και είναι του 86χρονου (σήμερα) Μιλτιάδη Χριστοφορίδη από τη Νέα Σάντα Κιλκίς, που διετέλεσε από τους πρώτους εκλεγμένους προέδρους ΝΟΔΕ της «ΝΔ» Κιλκίς. Η δεύτερη είναι στελέχους της ΝΟΔΕ Κοζάνης, που πριν λίγα χρόνια παραιτήθηκε από όργανο του κόμματος και την ίδια την παράταξη!

Λέει η πρώτη επιστολή: «Κύριε Αρχηγέ της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως, αλλάξτε πορεία ή δείξτε τουλάχιστον το θάρρος να αλλάξετε τον τίτλο του κόμματος, μιας και έχετε αλλάξει ήδη το ιδεολογικό του πλαίσιο».

Η επιστολή λέει πολλά και είναι καταπέλτης για τη στάση που κρατά η ηγεσία της «ΝΔ» σε θέματα της σημερινής πολιτικής επικαιρότητας. Το πρώτο ζήτημα που θίγει, είναι η φυσιογνωμία του κόμματος. «Υποσχεθήκατε αλλαγή εκ βάθρων, αλλά μόνο τα βάθρα δεν χρειάζονται αλλαγή. Αυτό που χρειάζεται είναι η κάθαρση από τα στελέχη που εισέρρευσαν από τις πύλες που αφήσατε ορθάνοιχτες, προερχόμενες από χώρους αντιθέτους των ιδεωδών της «ΝΔ».

Έχτε αλλοιώσει τη φυσιογνωμία του κόμματος, εγκαταλείποντας οριστικά κάθε αναφορά στη λαϊκή Δεξιά για να υιοθετήσετε τα δόγματα της άγριας παγκοσμιοποίησης που και αυτός ο νέος πλανητάρχης αντιπαλεύει».

Η επιστολή αυτή του συνταξιούχου πλέον Μιλτιάδη Χριστοφορίδη τα λέει όλα. Δείχνει τον προβληματισμό και την πικρία του, όταν συγκρίνει τη σημερινή «ΝΔ» με εκείνη του 1979, όταν τότε ως νεαρός κτηνίατρος συμμετείχε στο πρώτο ιστορικό καταστατικό συνέδριο του κόμματος.

Η δεύτερη επιστολή (χωρίς να αναφέρουμε τον αποστολέα για ευνόητους λόγους) είναι στα χρόνια της «συγκυβέρνησης» και είναι η ακόλουθη:

«Η πολιτική μου εντιμότητα δε μου επιτρέπει στο εξής να έχω οποιαδήποτε σχέση με το κόμμα της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Γνωρίζετε πολύ καλά ότι από πολύ νωρίς εξέφρασα τις πολιτικές μου διαφωνίες, κατέθεσα τις προτάσεις μου στα κομματικά όργανα και προσπάθησα με τη λειτουργία μου να βοηθήσω στην επικράτηση των φιλελεύθερων και δημοκρατικών ιδεών.

Θεωρώ, ότι η ακολουθούμενη πολιτική είναι καταστροφική για τη χώρα και τον Ελληνικό Λαό, δεν έχει δημοκρατική νομιμοποίηση ούτε στο ελάχιστο και ασκείται με τρόπο άκρως αυταρχικό και αντιδημοκρατικό.

Λυπάμαι, δε θα περιμένω τα ΤΑΝΚΣ και το σήμα της ΥΕΝΕΔ για να εναντιωθώ στον αυταρχισμό και στην αθλιότητα που χαρακτηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση, η οποία δυστυχώς ως κορμό και κύριο εκφραστή έχει τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και τον Αντώνη Σαμαρά.

Σας καταθέτω το αίτημά μου για διαγραφή από το κόμμα και σας παρακαλώ να μου κοινοποιήσετε σχετικό έγγραφο, το οποίο να αναφέρει τις ενέργειές σας το συντομότερο δυνατόν».

Εμείς σταματάμε εδώ. Εσείς, κρίνοντας και συγκρίνοντας, δίνετε την απάντηση εάν η «ΝΔ» έχει σχέση με τις καταστατικές της αρχές.

Ως επίλογος

Η «ΝΔ» στα χρόνια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ επιδίδεται σε κριτική και σε πολλά έχει δίκιο. Η οικονομία της χώρας είναι βαρύτατα πληγωμένη, αλλά η ευθύνη βαρύνει μόνον την κυβέρνηση; Έχει η «ΝΔ» πρόταση σοβαρή για κάτι άλλο; Όταν η όποια κυβέρνηση απλά θα εκτελεί τις εντολές των δανειστών, ποια αλλαγή θα υπάρξει για την καλυτέρευση της ζωής των πολιτών; Όταν η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε αποθήκη δυστυχισμένων «προσφύγων», ποια αντιπρόταση έχει η «ΝΔ»; Όταν το δημογραφικό δίνει τη χαριστική βολή για συνέχιση της φυλής, υπάρχει πρόταση ανατροπής;

Είναι γεγονός πως η «ΝΔ» βρίσκεται μπροστά στις δημοσκοπήσεις. Αν γίνουν αύριο εκλογές, πιθανότατα θα είναι η επόμενη κυβέρνηση. Τι θα κάνει όμως σαν κυβέρνηση; Έχει κάτι διαφορετικό από αυτά που κάνει η κυβέρνηση ή από αυτά που έκανε η ίδια ως συγκυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ;

Λείπουν οι προτάσεις και δυστυχώς η στελέχωση του βασικού ιστού της «ΝΔ» ή παραμένει η ίδια ή τα πρόσωπα που έρχονται δεν έχουν καμία σχέση με την ιδεολογία της. Κάτι δεν κολλάει!

Σε όλα τα σοβαρά ζητήματα οι θέσεις που διατυπώνονται είναι θολές, χωρίς ξεκάθαρη κεντρική κατεύθυνση, χωρίς στόχο και προοπτική. Μια θολούρα που θυμίζει κάτι από ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ. Τα πρόσωπα μυρίζουν ναφθαλίνη, χωρίς καμιά ανανέωση. Τα ίδια πρόσωπα ακούγονται και για το ψηφοδέλτιο του Ν. Κοζάνης. Μυρίζουν ναφθαλίνη!

Το πρόβλημα δεν βρίσκεται μόνον στην «κακή» κυβέρνηση (όπως λένε τα δελτία τύπου της «ΝΔ»), αλλά και στην «κακή» «ΝΔ». Τι θα κάνει η «ΝΔ» με τους «μετανάστες», με το δημογραφικό, με την ανεργία, τους νέους που φεύγουν και δεν θα ξαναγυρίσουν; Όταν στα μεγάλα ζητήματα συμφωνεί με την κυβέρνηση και όταν στα μνημόνια που είναι η γάγγραινα συμφωνεί σε όλα, ποια αλλαγή θα γίνει;

Το πότε θα γίνουν οι εκλογές, ουδείς γνωρίζει. Όταν θα γίνουν, κανείς δεν γνωρίζει για το ποια θα είναι η κατάσταση της χώρας. Πολλά μπορούν να συμβούν. Άρα κανείς δεν μπορεί με σιγουριά να πει για το πώς θα έχει διαμορφωθεί έως τότε το εκλογικό τοπίο και ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση.