Μπορεί ο στίχος να θυμίζει άσμα της Έφης Θώδη, αλλά είναι και μέρος της Ελληνικής πραγματικότητας. Μια «πραγματικότητα» που κινείται για εφτά συναπτά έτη γύρω από την… «αξιολόγηση». Για το επόμενο δάνειο που θα βουλιάξει πιο βαθιά τον Έλληνα στο βούρκο των μνημονίων. Μια Ελλάδα σε πλήρη απαξίωση, για να θυμηθούμε ένα άλλο σατιρικό άσμα… «δεν ξαναβόσκω άλλες βοβάλες»!.
Ένα σύστημα μονόδρομος στην Ευρωζώνη του Ευρώ. Μονόδρομος το μνημόνιο, μονόδρομος οι πολυεθνικές, η χειραγώγηση από τις αγορές και τις τράπεζες, η εκποίηση της εθνικής περιουσίας και κυριαρχίας και η διάλυση της μεσαίας τάξης.
Ξένα τα αφεντικά, με νονούς εγχώριων προδιαγραφών στην εξουσία. Το πιο ξέφραγο αμπελοχώραφό τους η Ελλάδα. Δεν έρχονται επενδυτές, αλλά μαφιόζοι που αρπάζουν ό,τι υπάρχει για δικό τους πλουτισμό. Υποτακτικοί των μνημονίων οι ΠΡΩΗΝ και οι ΕΠΟΜΕΝΟΙ τα δίνουν όλα, προκειμένου να διατηρήσουν τις προνομιακές παροχές «Βουλής» των εθνοπατέρων.
Τα κομματόσκυλα σε ρόλο «κάπο» και αν κάτι πάει να ξεφύγει, αναλαμβάνουν ρόλο τα ΜΜΕ της διαπλοκής.
Μεγάλος Έλληνας πολιτικός σε άλλες εποχές είχε πει: «Ένα απέραντο τρελοκομείο η Ελλάς». Που να φανταζόταν τι θα γινόταν στο μέλλον. Έτσι πως εξελίσσονται τα γεγονότα και την μη αντίδραση των ψηφοφόρων σ’ αυτόν τον κατήφορο, ο καθένας θα έχει και το δικό του στασίδι στο τρελοκομείο αυτό!
Πώς, ποιοι και γιατί κατέστρεψαν την οικονομία μας
Πολιτικά «τζάκια» και καλοσπουδαγμένοι έβαλαν όλα τα δυνατά τους να καταστρέψουν την Ελληνική οικονομία. Πρωτογενής τομέας, βιοτεχνία και βιομηχανία με εξαγωγές πολλών δισεκατομμυρίων καταστράφηκαν από την δημοκρατία της μεταπολίτευσης…με πρόγραμμα!
Από τη μία ο Ανδρέας διακήρυττε πως «το μεγάλο κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο, πίνει το αίμα του λαού» και από την άλλη ο «εθνάρχης» Κων. Καραμανλής έστηνε δόκανα δίωξης και διαπόμπευσης των κυριοτέρων Ελλήνων επενδυτών. Πρώτος στόχος ο Νιάρχος και ο Ανδρεάδης και με την πολιτική των κρατικοποιήσεων μπήκαν στο στόχαστρο οι ιδιωτικές επενδύσεις!!!
Εάν από το 1953 μέχρι το 1973 οι ιδιωτικές επενδύσεις αυξήθηκαν κατά μέσο όρο του ΑΕΠ κατά 10%, μετά την μεταπολίτευση έχουμε την κατάρρευση. Εάν στα χρόνια πριν την μεταπολίτευση είχαμε ετήσιο ΑΕΠ στο επίπεδο 7-8% (δεύτερη χώρα η Ελλάδα μετά την Ιαπωνία), φτάσαμε κατηφορικά στο 3,5% (1975-1980) και 1,5% (1980-1990).
Συρρικνώθηκε το ΑΕΠ, αυξήθηκε η ανεργία και έκλεισαν επιχειρήσεις. Με τη δίωξη του «κακού» κεφαλαίου η Ελλάδα έμεινε ορφανή από επενδύσεις. Η ανεργία αντιμετωπίστηκε με αύξηση των προσλήψεων στο δημόσιο και οι παροχές…με συνεχή δανεισμό!
Εγκληματική εθνοκτόνος τακτική με συνεχιζόμενο δανεισμό για παροχές που αύξαναν την αγοραστική δύναμη, αλλά χωρίς εγχώρια παραγωγή. Ο δανεισμός όμως και οι παροχές δημιούργησαν πολλά προβλήματα. Από τη μία καλύφθηκαν τα τοκοχρεωλύσια με νέο δανεισμό, αλλά και η ανάγκη για συνεχή νέα δάνεια. Όχι όμως για παραγωγικές επενδύσεις, αλλά για πληρωμή εισαγωγών (αφού πλέον δεν παρήγαγε η χώρα) και μισθούς δημοσίων υπαλλήλων!
Καταγράφεται εξωτερικό χρέος έως το 1973, 350 εκατ. δολαρίων, για να φτάσει το 2010…350 δισεκατομμύρια!
Δηλαδή, τι έγινε στα χρόνια της μεταπολίτευσης; Εκδιώχτηκε, στοχοποιήθηκε το ιδιωτικό κεφάλαιο, έκλεισαν οι παραγωγικές μονάδες, το δημόσιο γιγαντώθηκε παρασιτικά, αυξήθηκε η ανεργία, αυξήθηκαν οι εισαγωγές, η Ελλάδα πνίγηκε με τον αλόγιστο δανεισμό, για να έρθει η εποχή των μνημονίων!
Ενώ η Ελλάδα παρήγαγε τα πάντα και έκανε εξαγωγές, έφτασε να μην παράγει και να εισάγει – σχεδόν – τα πάντα. Οι βιομηχανίες που κρατικοποιήθηκαν έγιναν προβληματικές και στο τέλος έκλεισαν, αφήνοντας χιλιάδες εργαζόμενους στο δρόμο.
ΕΛΚΑ Ασπιώτη, ΕΛΙΝΤΑ, ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, KELVINATOR, ΕΣΚΙΜΟ, ΚΡΕΣΚΥ, Τσιμέντα ΗΡΑΚΛΗΣ, εργοστάσια αρωματοποιίας Ρόδου, εργοστάσια ζάχαρης, ΧΡΩΠΕΙ και Μαλκώτση (κατασκεύαζε μονοκύλινδρες πετρελαιομηχανές, τις καλύτερες διεθνώς για πλοία και μεγάλα φορτηγά αυτοκίνητα), ΜΑΒΕ, ΑΕΒΑΛ, Χρώμιο κλπ.
Να τονίσουμε πως ειδικά τα εργοστάσια ζάχαρης τα έκλεισε το πολιτικό κατεστημένο σε αγαστή συνεργασία με τους εργατοπατέρες και το κακό δεν είναι μόνον πως εισάγουμε τη ζάχαρη από ευρωπαϊκά εργοστάσια, αλλά με τα τεύτλα ζούσαν χιλιάδες γεωργοί παραγωγοί. Το περίεργο είναι πως οι γεωργοί αυτοί που έμειναν «ταπί», ξαναψηφίζουν αυτούς που τους έκλεισαν τα εργοστάσια!!!
Δεν θα αφήσουμε όμως ασχολίαστο το κλείσιμο των πετρελαιομηχανών και τρακτέρ ΜΑΛΚΟΤΣΗ. Ένα παράδειγμα για το πώς το πολιτικό κατεστημένο οδήγησε σε μαρασμό την ντόπια παραγωγή, εξυπηρετώντας τα ξένα συμφέροντα. Ό,τι ανταγωνίζονταν τα ευρωπαϊκά προϊόντα οδηγήθηκε σε κλείσιμο.
Έλληνες πολιτικοί και συνδικαλισμός οδήγησαν καθετί ελληνικό στη σφαγή, για να εισάγουμε σήμερα τα πάντα!!!
Πως το κράτος οδήγησε τον Σωκράτη Μαλκότση σε πτώχευση μόλις τόλμησε να βγάλει Ελληνικής κατασκευής τρακτέρ!
Η ανεπανάληπτη μηχανή Μαλκότση που κελαηδούσε στις ακροποταμιές μαζί με τα αηδόνια. Πως το κράτος οδήγησε τον Σωκράτη Μαλκότση σε πτώχευση!
Ο Σωκρατης Μαλκότσης είναι ιστορικά ο σημαντικότερος Έλληνας κατασκευαστής μηχανών, που ξεπερνά διάφορους κατασκευαστές μηχανών (συνήθως diesel και ημι-diesel) που άκμασαν στην Ελλάδα στη δεκαετία του ’20 και (κυρίως) τη δεκαετία του ’30, όπως dimadis-Kanakis στο Βόλο, Peteinaris στη Καλαμάτα, Siderides, ΒΙΟ, Koutroufis και πολλά άλλα στην Αθήνα.
Τοποθετημένος στον Πειραιά, πριν από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Malkotsis παρήγαγε τους…διάφορους τύπους βιομηχανικών μηχανημάτων.
Μετά από τον πόλεμο παρήγαγε τα βιομηχανικά μηχανήματα για διάφορες ελληνικές επιχειρήσεις, αλλά εστίασε σταδιακά σχεδόν εξ ολοκλήρου στις μηχανές diesel, και
έγινε σύντομα η μεγαλύτερη επιχείρηση στον τομέα του.
Οι μηχανές Malkotsis βρήκαν τη χρήση σε ποικίλες βιομηχανικές εφαρμογές, ενώ τα πρότυπα μηχανών βαρκών έγιναν θρυλικά για την αξιοπιστία τους. Παρήχθη επίσης και μια σειρά ηλεκτρικών μηχανών.
Η σειρά diesel EM της περιέλαβε στις μηχανές που σχεδιάστηκαν συγκεκριμένα για την τροφοδότηση των οχημάτων και χρησιμοποιήθηκε στα πρότυπα αγροτικών τρακτέρ Malkotsis (Malkotsis em-2 και em-4) που εισήχθησαν το 1959.
Τα τρακτέρ, που σχεδιάστηκαν σε συνεργασία με μια βρετανική συμβουλευτική εταιρία, παρήχθησαν για μόνο μερικά έτη, λόγω έλλειψης των χρηματοδοτικών και άλλων προβλημάτων συμβάλλοντας τα μέγιστα και η πλήρη έλλειψη κρατικής υποστήριξης, όπως άλλωστε συνέβαινε και συμβαίνει σε κάθε προσπάθεια ανάπτυξης και ανάδειξης στην παγκόσμια αγορά Ελληνικών – κυρίως – βαρέως τύπου προϊόντων.
Ωστόσο και ο Μαλκότσης έπεσε θύμα του Ελληνικού ανάλγητου κράτους.
Λέγεται ότι τον Μαλκότση τον έκλεισε ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος.
Ότι του δόθηκε μια παραγγελία 1000 μηχανών από την ΕΛΒΟ για στρατιωτικά οχήματα.
Ο Μαλκότσης πήρε δάνειο από την Εθνική Τράπεζα για να φτιάξει την παραγγελία. Όταν παρέδωσε τις μηχανές ό Μαλκότσης, η ΕΛΒΟ καθυστερούσε την πληρωμή του λογαριασμού.
Η Εθνική όμως ζητούσε τα λεφτά της και το κράτος δεν δεχότανε συμψηφισμό.
Έτσι η Εθνική έκανε κατάσχεση, έκλεισε ο Μαλκότσης, και 3000 εργαζόμενοι βρέθηκαν στον δρόμο, ενώ οι ντιζελομηχανές τέρμα για την Ελλάδα!
Προσέξτε την λεπτομέρεια. Κρατική και η ΕΛΒΟ, κρατική και η Εθνική τότε.
Από την μια το κράτος μέσω της εθνικής ζητούσε τα χρήματα που είχε πάρει ο Μαλκότσης για να φτιάξει την παραγγελία.
Και από την άλλη πάλι το κράτος μέσω της ΕΛΒΟ αρνούνταν να πληρώσει τον Μαλκότση για τις μηχανές που παρήγγειλε. Όπως ήταν φυσικό η εταιρεία πτώχευσε.
Και έμειναν στα χαρτιά και τα σχέδια του Σωκράτη Μαλκότση για το τρακτέρ που είχε αρχίσει να βγάζει.
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
