Σλαβοσκοπιανοί και η ρίζα τους…
Ο κάθε λαός έχει την διαφορετικότητά του. Όλοι όμως είναι άνθρωποι που έχουν κάποια ιστορική συνέχεια. Αυτή είναι η ιστορική διαδρομή των εθνών.
Ο πολιτισμός, η ιστορία, η γλώσσα, τα ήθη, τα έθιμα και η θρησκεία σε ένα λαό, αποδεικνύουν την καταγωγή του. Αυτό που λέμε τη «ρίζα» του. Ποιος είναι. Η γλώσσα π.χ. «υπήρξε πάντα μια από τις ισχυρότερες ρίζες ταυτότητας, γι’ αυτό και η ύπαρξη της Ελληνικής γλώσσας δημιουργούσε στους αλλόγλωσσους λαούς το αίσθημα της υποτέλειας σε ξένο». (Ν. Ψυρούκης, ιστορικός).
Ας έρθουμε όμως σ’ αυτό που βασανίζει τους Έλληνες, κυρίως το τελευταίο διάστημα και είναι το «Σκοπιανό». Σκόπια, ένα μόρφωμα που προσπαθεί να κλέψει την ιστορία άλλων, για να παραστήσει κάτι άλλο που δεν ήταν ποτέ. Οι Σκοπιανοί δεν δικαιούνται να επιμένουν σε κλεμμένο όνομα, κλεμμένη ιστορία, διότι είναι Σλάβοι.
Ένας λαός που δεν υπήρξε καν στην περιοχή από τους αρχαίους χρόνους και συνεπώς δεν έχει σχέση με τους Μακεδόνες και την ιστορία τους. Το κρατίδιο των Σκοπίων κατέχει ένα μικρό κομμάτι της αρχαίας Μακεδονίας στο νότιο τμήμα της χώρας αυτής (Vardar), στην περιοχή της Πελαγονίας, που στην ουσία είναι Ελληνικό έδαφος υπό σλαβική κατοχή. Ως κυριότερη πόλη εκεί καταγράφεται το Ελληνικότατο Μοναστήρι, το οποίο κατελήφθη το 1912 από τους Σέρβους και είχε τότε 100.000 Έλληνες, οι οποίοι ή έφυγαν ή εξισλαμίστηκαν βιαίως.
Αργότερα η περιοχή είναι γνωστή ως Vardaska και η ιστορία μαρτυράει πως τα Σκόπια είναι χτισμένα στο έδαφος της Αρχαίας Δαρδανίας. Φυσικά όμως οι Σκοπιανοί δεν είναι Δαρδανοί, ούτε και Μακεδόνες. Όπως είπε ο δικός τους Γκλιγκόροφ, είναι Σλάβοι, που όπως δείχνει η ιστορία τους, ήρθαν τον 6ο αιώνα ως μπράβοι των Βυζαντινών για τις βρώμικες δουλειές και έκτοτε παρέμειναν εκεί ως μόνιμοι κάτοικοι. Όπως φυσικά και η γλώσσα τους είναι σλαβική με κάποιες άλλες προσμίξεις.
Οι Σκοπιανοί αυτοί δεν μπορούν να διεκδικούν ξένων ιστορία, γλώσσα και πολιτισμό, γιατί δεν έχουν συνέχεια σε όλα αυτά που προσπαθούν να κλέψουν. Πολύ δε περισσότερο, δεν έχουν συνέχεια σε μια φυλή, την Μακεδονική, που είναι ξένη με αυτούς.
Η Μακεδονία είναι μία και ανήκε στους Έλληνες, που της έδωσαν τη γλώσσα, την παιδεία, τον πολιτισμό και αργότερα την Ελληνορθοδοξία.
Όπως είχε πει ο Γεώργιος Γεμιστός-Πλήθων: «Εσμέν γαρ Έλληνες το γένος, ως η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί». Η παιδεία της Ιλιάδας και της Οδύσσειας και οι αγαπημένοι ήρωες, ο Λεωνίδας και ο Μ. Αλέξανδρος. Ένα Ελληνικό κράτος συνέχεια από την Μ. Ασία, την Χερσόνησο του Αίμου, τα νησιά του Αιγαίου, την Κρήτη, την Κύπρο.
Ελλάδα είχαμε και στη Νότια Ιταλία, την Κριμαία κλπ. Οι αλύτρωτες πατρίδες περιμένουν με τους πολιτικούς ταγούς να λένε «δεν διεκδικούμε τίποτα». Από αυτό το τελευταίο, μέχρι να παραχωρούμε τη Μακεδονία στους Σλαβο-σκοπιανούς, τη Θράκη και το Αιγαίο στους Τούρκους και την Τσαμουριά στους Αλβανούς, πάει πολύ!
Υ.Γ: Οι συνθήκες είναι αδιάψευστος μάρτυρας της ιστορικής αλήθειας και το περίεργο είναι πως η Ελλάδα αυτό το χαρτί δεν το χρησιμοποιεί. Π.χ. στη συνθήκη του Νεϊγύ που υπογράφτηκε στις 27 Νοεμβρίου 1919 μεταξύ Βουλγαρίας και νικητριών δυνάμεων (Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ, Ιταλία), μεταξύ άλλων αναφέρονται πως οι κάτοικοι των περιοχών σε Μακεδονία και Θράκη που ανταλλάσσονται καταγράφονται οι Έλληνες και οι Βούλγαροι. Πουθενά δεν γίνεται λόγος για Μακεδόνες.
Πώς και γιατί εκχωρήθηκε η Μακεδονία και η Θράκη στους Σλάβους, ο ρόλος της Κομιντέρν και του ΚΚΕ (τότε), ο ρόλος του Ν. Ζαχαριάδη και η θέση του Υψηλάντη για το Μακεδονικό
Πώς φτάσαμε να διεκδικούν οι Σλάβοι τη Μακεδονία, μια περιοχή που από αιώνες ήταν Ελληνική; Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Ας φύγουμε και από την εποχή που η Τσαρική Ρωσία ζητούσε έξοδο στις θερμές θάλασσες και από την εποχή του Μακεδονικού Αγώνα. Ας έρθουμε στο 1949, τότε που η προσωρινή κυβέρνηση των Ελλήνων κομμουνιστών εκχώρησε Μακεδονία-Θράκη στους Σλάβους
Θα πρέπει να λεχθεί πως από το 1924, με απόφαση του 3ου έκτακτου συνεδρίου του μητρικού κόμματος του ΚΚΕ, το οποίο συνήλθε στην Αθήνα μεταξύ 26 Νοεμβρίου – 3 Δεκεμβρίου 1924, αφενός μετονομάστηκε το ΣΕΚΕ (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας) σε ΚΚΕ και αποτέλεσε έκτοτε το μόνο κόμμα στην Ελλάδα μέλος της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Κομιντέρν) που ιδρύθηκε το 1919, με σκοπό τον συντονισμό δράσης των απανταχού κομμουνιστών και αφετέρου, το ΚΚΕ πλέον, υιοθέτησε ομόφωνα ως «ζήτημα αρχής» την επιταγή της Κομιντέρν περί ιδρύσεως αυτόνομου Μακεδονικού και Θρακικού κράτους!
Κατά τον Ν. Ζαχαριάδη («Δέκα χρόνια πάλης», 1950): «Το ΚΚΕ αναγνωρίζει το δικαίωμα για αυτοδιάθεση μέχρι και αποχωρισμό για τον Σλαβομακεδονικό λαό της Μακεδονίας του Αιγαίου…».
Το ότι το ΚΚΕ αναγκάστηκε να μπει σε αυτό το παιχνίδι, αναγνώρισε και δημόσια ο Μίκης Θεοδωράκης κατά την ομιλία του στο συλλαλητήριο της Αθήνας για τη Μακεδονία. Ήταν δηλαδή υποχρεωτικός ο όρος αναγνώρισης της «Μακεδονίας του Αιγαίου» για να γίνεις μέλος της Κομιντέρν!
Υπάρχουν όμως πολλά διακεκριμένα ηγετικά στελέχη του Δημοκρατικού Στρατού, που έστω και αργά, εξέφρασαν την μεταμέλειά τους για την εμπλοκή τους σε κάτι που δεν εξέφραζε τις βαθύτερες εθνικές πεποιθήσεις τους.
Ένας απ’ αυτούς, ο πρωτεργάτης των γεγονότων του Λιτοχώρου (Μάρτιος 1946) και μέραρχος του Δημοκρατικού Στρατού, ο Υψηλάντης (Αλέξανδρος Ρόσιος) γράφει στο βιβλίο του «Στα φτερά του οράματος» που εξεδόθη το 1997:
«Όλη η ιδεολογική δουλειά του ΚΚΕ – δηλαδή του Ζαχαριάδη – στόχευε στο να ξεθεμελιώσει θεωρητικά τα βάθρα πάνω στα οποία στηριζόταν το Ελληνικό έθνος. Κατά τον Ζαχαριάδη, όλη η κακοδαιμονία της χώρας μας από το 1821 και δω οφείλεται στη «Μεγάλη Ιδέα» της άρχουσας τάξης. Πότε, όμως, και γιατί εμφανίστηκε αυτή η ιδεολογία της άρχουσας τάξης; Εμφανίστηκε σε μια ιστορική περίοδο, όταν η Ελεύθερη Ελλάδα αποτελείτο από το Μοριά, τη Στερεά Ελλάδα και τις Κυκλάδες. Αυτός, όμως, ήταν όλος ο Εθνικός χώρος των Ελλήνων;
Δηλαδή, κατά την ως άνω άποψη του «μαρξίζοντος» Ζαχαριάδη, δεν έπρεπε αυτός να ολοκληρωθεί με την απελευθέρωση της Θεσσαλίας, Ηπείρου, Μακεδονίας, Θράκης, των νησιών Ιονίου, Αιγαίου, της Κρήτης και της Κύπρου!
Εκεί φαίνεται, εξυπακούεται, αλλά και αποδεικνύεται από τις επίσημες θέσεις του ΚΚΕ: «Η Ελλάδα είναι ένα κράτος ιμπεριαλιστικό, που κατέκτησε δια της βίας ολόκληρες περιφέρειες κατοικημένες από άλλες εθνότητες (Μακεδονία – Θράκη)… (Απόφαση της 4ης Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, 1931). Απίστευτο κι όμως αληθινό! Από αυτή τη θέση πήγασε και το απελευθερωτικό σύνθημα της αυτοδιάθεσης μέχρι πλήρους αποχωρισμού από το Ελληνικό κράτος, του δικαιώματος για μια ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη».
Είναι ολοφάνερο πως αυτό το «ανεξάρτητο» κράτος της Μακεδονίας-Θράκης, αν ποτέ δημιουργείτο, σε κάποια φάση θα ενωνόταν με την Βουλγαρία, η οποία εν έτει 1997 ισχυρίζεται πως υπάρχουν στη Μακεδονία 500 χιλιάδες Βούλγαροι (!!). Να λοιπόν για ποιον εργαζόταν το ΚΚΕ υπό την ηγεσία του Ζαχαριάδη μέχρι και το 1949!
Αντλώντας σοφία από το ιδεολογικό οπλοστάσιο του Ζαχαριάδη, ο Ζέβζος θεωρεί ότι το Ελληνικό έθνος διαμορφώθηκε από την ανάμιξη Βλάχων, Σλάβων, Αρβανιτών και Ελλήνων, χωρίς βλάχικο, σλάβικο, αρβανίτικο έθνος, αλλά Ελληνικό.
Αυτές οι θεωρίες (του Ζαχαριάδη και του Γιάννη Ζέβγου, ανώτατου στελέχους του ΚΚΕ που διετέλεσε υπουργός στην μετακατοχική οικουμενική κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου) προετοίμασαν το έδαφος για την αντεθνική θέση περί «Ενιαίας και Ανεξάρτητης Μακεδονίας-Θράκης μέχρι αποχωρισμού από την Ελλάδα», που πέρασε διάφορες φάσεις, το 1924, 1931, 1935, αλλά τελικά επανεμφανίστηκε τον Ιανουάριο του 1949 με τη θέση-απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για «Ανεξάρτητη Μακεδονία».
Αυτή ήταν η χαριστική βολή κατά του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Αφαίρεσε με μιας τον εθνικό – πατριωτικό χαρακτήρα του αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού, παρέδωσε τη σημαία και το περιεχόμενό του και δικαίωσε στα μάτια του Ελληνικού λαού τον αγώνα του Εθνικού Στρατού για την ακεραιότητα.
Ο Δημήτρης Βλαντάς για τη θέση της Κομιντέρν για Μακεδονία-Θράκη
Ένας ακόμη εκ των ηγετών του Δημοκρατικού Στρατού, ο Δημ. Βλαντάς, γράφει το 1977 («Η προδομένη επανάσταση. Πολιτική ιστορία του ΚΚΕ):
«Είναι χαρακτηριστικό ότι η πρώτη επαφή του κόμματος με την Κομμουνιστική Διεθνή, του επέβαλλε να πάρει θέση πάνω στο λεγόμενο εθνικό ζήτημα. Αυτή η απόφαση ήταν τελείως τυχοδιωκτική. Την επιβάλαμε στο ΚΚΕ διότι η Σοβιετική Ένωση μέσω της αυτονομήσεως της Μακεδονίας και της Θράκης ήθελε να έχει διέξοδο στη Μεσόγειο, αφού πάντα λογάριαζε πως η Βουλγαρία θα ήταν στο σακί το δικό της. Εφόσον η ηγεσία του ΚΚΕ προσχώρησε στην Κομμουνιστική Διεθνή, ήταν πλέον υποχρεωμένη να εφαρμόζει τις αποφάσεις της. Και παραδέχτηκε αυτό το σύνθημα της αυτονομήσεως, που δεν είχε καμία σχέση με την ελληνική πραγματικότητα. Διότι η Μακεδονία και η Θράκη είναι πέρα για πέρα Ελληνικές από την αρχαιότητα και ο πληθυσμός τους έγινε ακόμα πιο Ελληνικός με το εκατομμύριο πρόσφυγες που ήρθαν από τη Μ. Ασία. Πώς λοιπόν το κόμμα μιλά για αυτονόμηση Ελληνικών περιοχών»;
Συμπέρασμα: Η Μακεδονία και η Θράκη λόγω της γεωστρατηγικής θέσης τους ήταν το «χρυσό μήλο των Εσπερίδων», που διεκδικούσαν οι Μεγάλες Δυνάμεις. Από την εποχή της Μεγάλης Αικατερίνης και του Μεγάλου Πέτρου μέχρι την εποχή του Στάλιν, οι Βόρειοι επιζητούσαν τρόπο να κατεβούν στο Αιγαίο. Πάντα θα υπήρχαν αυτοί που θα πειθαρχούσαν. Όπως υπήρχαν και οι πατριώτες που αντιστέκονταν και αντιδρούσαν.
Αν τότε ο Στάλιν ήταν εχθρικός προς την Ελλάδα η οποία «ανήκε εις την Δύσιν», τώρα το ρόλο αυτό παίζουν οι δήθεν «σύμμαχοι» του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Πάλι η Ελλάδα βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Ενώ ανοήτως επιμένει «δεν διεκδικούμε τίποτα», παραχωρεί… Ίμβρος, Τένεδος, Κύπρος, Ίμια, για να φτάσουμε και στη σύλληψη Ελλήνων στρατιωτικών στον Έβρο και στο διασυρμό της χώρας!
Τι ρόλο παίζει να είσαι σε μια συμμαχία και οι «σύμμαχοι» να είναι εχθρικοί απέναντί σου; Το είδαμε στην Κύπρο, στα Ίμια, στο Αιγαίο, στη σύλληψη των στρατιωτικών στον Έβρο. Το βιώνουμε άγρια με τα Σκόπια που διεκδικούν την ιστορία της Μακεδονίας! Έρχεται και η Τσαμουριά ή είναι ένα κακό όνειρο;
Τα συμφέροντα των υπερδυνάμεων δημιούργησαν το «Μακεδονικό» ζήτημα, αλλά τα λάθη των Ελληνικών κυβερνήσεων είναι αυτά που έφεραν το αδιέξοδο. Ο Κρις Σπύρου το 1993 αγανακτισμένος από τον ελληνικό ενδοτισμό είχε πει «Έλληνες έδωσαν το όνομα Μακεδονία στα Σκόπια».
Στις 7 Απριλίου 1993 επίσημα, εν ονόματι της Ελληνικής κυβέρνησης ο τότε ΥΠΕΞ Μιχ. Παπακωνσταντίνου ανήγγειλε ότι η Ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται την συμβιβαστική πρόταση με την οποία τα Ηνωμένα Έθνη θα αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Την ίδια μέρα, η συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ψήφισε την αναγνώριση του νέου κράτους και φυσικά το ψήφισε και η Ελλάδα. Γι’ αυτό ο Κρις Σπύρου λέει «αν σας ρωτήσουν πότε αναγνωρίστηκε (γεννήθηκε) το πρώτο και μόνο μη Ελληνικό κράτος με το όνομα «Μακεδονία», να του πείτε, στις 7 Απριλίου 1993. Αν σας ρωτήσουν, ποια ήταν η θέση της Ελλάδος, να πείτε πως ψήφισε υπέρ! Αν σας ρωτήσουν, γιατί οι Ελληνο-Αμερικανοί φίλοι του Μπιλ Κλίντον του ζήτησαν να αλλάξει τη θέση που είχε πάρει στις 3 Οκτωβρίου 1992, να του πείτε γιατί η Ελληνική κυβέρνηση τους ζήτησε να το κάνουν»!
Δεν φταίνε πάντα οι ξένοι. Το πρόβλημα βρίσκεται εντός των τειχών. Όπως με το «Μακεδονικό», τα λάθη και τον ενδοτισμό των ελληνικών κυβερνήσεων, φτάσαμε στο αδιέξοδο το σημερινό, έτσι φαίνεται να προχωράμε και στο «Τσάμικο»!
Λέγεται πως η 9η Σεπτεμβρίου 2017 είναι η επίσημη ημερομηνία ιδρύσεως της Δημοκρατίας της Τσαμουριάς. Η επίσημη όμως διακήρυξη ανεξαρτησίας της έγινε στις 31 Οκτωβρίου 2016!!
Η «δημοκρατία» αυτή έχει σύνταγμα Τσαμουριάς και «κυβέρνηση»!! Βάσει του νέου συντάγματος, οι Τσάμηδες έχουν «αναφαίρετα δικαιώματα ως παγκόσμιοι και εθνικοί πολίτες».
Αυτό σημαίνει πως η Τσαμουριά είναι υπαρκτή και εκδίδει διαβατήρια στους Τσάμηδες με την ένδειξη «Δημοκρατία της Τσαμουριάς». Είναι αποδεκτά από ΕΕ και ΟΗΕ; Εάν ναι, το πρόβλημα χοντραίνει! Εάν ανεπίσημα διεκδικούσαν Ελληνικά εδάφη και περιουσίες, τώρα θα τα διεκδικούν επίσημα με σημαία Τσάμικη και διαβατήριο.
Λέγεται ακόμη πως η διοικητική διαίρεση με το «σχέδιο Καλλικράτης» έχει σχέση με το «Τσάμικο»… Θα δείξει!
Η Ελλάδα δέχεται επίθεση από παντού και τώρα δεν θα φταίει ο Στάλιν. Πίσω από το σχέδιο διάλυσης της Ελλάδας αυτή τη φορά βρίσκονται οι «σύμμαχοι» της ΕΕ (Γερμανία) και του ΝΑΤΟ (ΗΠΑ). Ένα σχέδιο που χρόνια το ετοιμάζουν και τώρα πλησιάζει στην κορύφωσή του!
Τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων;…
Το ΚΚΕ του χθες και του σήμερα και μια περίεργη σύμπτωση απόψεων του Ευάγγ. Βενιζέλου και Νικ. Δημητρώφ
Επειδή αναφερθήκαμε στο ρόλο της Κομιντέρν και του ΚΚΕ για το «Μακεδονικό» και για την αποφυγή των όποιων παρεξηγήσεων, να πούμε πως αυτά που αναφέρονται για «Μακεδονικό» και ΚΚΕ, αφορούν στο ΚΚΕ του χθες και όχι του σήμερα.
Το σημερινό ΚΚΕ με την «αποδέσμευσή» του από την Κομμουνιστική Διεθνή της ΕΣΣΔ, φαίνεται να έχει άλλη πορεία. Έχει έναν ιδιότυπο εθνικιστικό λόγο με τον οποίο υπερασπίζεται την Ελλάδα έναντι των βλέψεων όμορων χωρών, π.χ. Βουλγαρίας, Σκοπίων, κλπ. Το παρελθόν πρέπει να είναι οδηγός για αποφυγή νέων λαθών και όχι διχασμού. Λήθη λοιπόν στα λάθη του παρελθόντος!
Εδώ όμως αξίζει να επισημάνουμε τις πρόσφατες θέσεις, από τη μία του Ευάγγ. Βενιζέλου και από την άλλη του ΥΠΕΞ των Σκοπίων Ν. Δημητρώφ.
Ο Ευάγγ. Βενιζέλος στην παρουσίαση του βιβλίου του Ν. Μέρτζου «Μακεδονία» μίλησε για παγιωμένες παρεξηγήσεις σε σχέση με το «Μακεδονία είναι μία και Ελληνική», ενώ το προφανές και αυτονόητο (όπως είπε) είναι πως «η Ελληνική Μακεδονία είναι Ελληνική».
Ο δε ΥΠΕΞ των Σκοπίων Ν. Δημητρώφ, σε συνέντευξη στη Σκοπιανή τηλεόραση μίλησε υπέρ γεωγραφικού προσδιορισμού «που θα διακρίνει τη Μακεδονία από την Ελληνική Μακεδονία»!!
Σύμπτωση απόψεων; Ίδια θέση Βενιζέλου – Δημητρώφ; Δεν είναι περίεργες οι συμπτώσεις, ειδικά αυτή την περίοδο και σε τέτοιου είδους ζητήματα;
Εάν το παρελθόν δεν είναι διδακτικό για την αποφυγή νέων λαθών, τότε τι θα προκύψει; Αν τότε το ΚΚΕ είχε μια δικαιολογία για να ασπασθεί τις υποχρεωτικές θέσεις της Κομιντέρν, τώρα τι δικαιολογία υπάρχει για τις θέσεις Βενιζέλου και των άλλων κομμάτων του «δημοκρατικού τόξου», για την σύμπλευση και αποδοχή των Σκοπιανών απαιτήσεων; Πόσο μάλλον όταν οι Σκοπιανές απαιτήσεις εξυπηρετούν τα αποκλειστικά συμφέροντα των «συμμάχων» ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Γερμανών;