ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΚΟΖΑΝΙΤΗ (167)
Του Γιάννη Κορκά
Με την τέλεση φιλολογικού μνημοσύνου του μακαριστού κυρού Διονυσίου, που διετέλεσε μητροπολίτης Κοζάνης για 47 χρόνια (1957-1997),για τα 20 χρόνια από την κοίμησή του, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στην αίθουσα του συλλόγου Ποντίων Κοζάνης την Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2017, στην οποία συμμετείχαν πολύ καλοί ομιλητές, γνώστες της ιερατικής βιωτής του μακαριστού.Οι ομιλητές παρουσίασαν την όλη διαδρομή του και αναφέρθηκαν στο πολύ πλευρό έργο του(εκκλησιαστικό, συγγραφικό, υμνολογικό, μουσικό και ποιμαντορικό), που εκτιμάτο από όλους, εκκλησιαστικούς και λαϊκούς. Παραβρέθηκε στο μνημόσυνο και ο Δήμαρχος Άνδρου, τόπος καταγωγής του μακαριστού Διονυσίου.
Ο Διονύσιος υπήρξε ένας ποιμενάρχης αφοσιωμένος στη διακονία του ποιμνίου και στηδιδασκαλία των ιερών κειμένων. Ζήσαμε τον άξιο μητροπολίτη και είχαμε την τιμή να κουβεντιάσουμε μαζί του. Ένας απλός και ταπεινός ιερωμένος, πάντοτε με τον καλό λόγο και τη σοφή συμβουλή. Ένας διακεκριμένος ποιμένας, που λάμπρυνε την Εκκλησία της Ελλάδος, υπόδειγμα για τους νεότερους ιεράρχες. Άφησε υποθήκες και παρακαταθήκες, τις οποίες ιδιαιτέρως χρειαζόμαστε σήμερα, κληρικοί και λαϊκοί.
Ήταν όντως υπόδειγμα Ιεράρχου με υψηλή αίσθηση της διακονίας του, και στα εκκλησιαστικά καθήκοντά του και στη συναναστροφή με τον λαό της μητροπόλεώς του. Όταν γιόρταζε τη 17η Δεκεμβρίου, του Αγίου Διονυσίου, δεχόταν επισκέψεις στον πάνω όροφο του Επισκοπείου στη σάλα, όπου καθισμένος είχε δίπλα του το τηλέφωνο, και δεχόταν τις ευχές τηλεφωνικώς, απλά και σεμνά, χωρίς βυζαντινή μεγαλοπρέπεια. Πηγαίναμε να του ευχηθούμε τις απογευματινές ώρες,μαζί με τον αείμνηστο φίλο και συνεργάτη Γιώργο Βαλταδώρο, πολιτικό μηχανικό και μέλος της επιτροπής μηχανικών του Επισκοπείου. Συχνά έκανε τότε πολύ κρύο χιόνια και παγωνιά. Ο Διονύσιος δεχότανε τον κόσμο με χαρά και ευχαριστούσε, ευλογώντας τους επισκέπτες. Αξέχαστες ώρες. Αισθανόσουνα βαθιά πόσο πνευματικός πατέρας και ανώτερος ποιμένας ήταν.
Έχαιρε εκτιμήσεως από όλους τους εκκλησιαστικούς κύκλους, ιερωμένους και καθηγητές Θεολογίας. Θα αναφέρω δύο μητροπολίτες ως παράδειγμα: Τον μητροπολίτη Περγάμου του Οικουμενικού Πατριαρχείου κ. Ιωάννη Ζηζιούλα, καθηγητής Θεολογίας παγκοσμίας φήμης και Ακαδημαϊκός, από το Καταφύγιο Βελβεντού (φίλος από τα μαθητικά χρόνια στο Βαλταδώρειο Γυμνάσιο), ο οποίος έτρεφε μεγάλο σεβασμό για τον μακαριστό Διονύσιο. Όταν ο Κοζάνης ήταν ασθενής, πολλές φορές είχε προσκαλέσει τον Περγάμου να λειτουργήσειΧριστούγεννα και Πάσχα στον μητροπολιτικό ναό και πολιούχο Άγιο Νικόλαο.
Είχε προσκληθεί στο φιλολογικό μνημόσυνο, αλλά δυστυχώς την 10η Δεκεμβρίου ήταν προσκαλεσμένος από το Πανεπιστήμιο της Γενεύης, που είχε διοργανώσει εκδήλωση για τα 500 χρόνια του Λούθηρου και ήταν ο κύριος ομιλητής. Λυπήθηκε πολύ που δεν μπόρεσε νάρθει.
Στην κηδεία του μακαριστού παραβρέθηκε, και ενώ ήταν έξω από το νεκροταφείο μετά την ταφή, ήμουνα κι εγώ μαζί με τον Περγάμου, ήρθε ο μακαριστός μητροπολίτης Σισσανίου και Σιατίστης, Αντώνιος, ο οποίος είχε τοποθετηθεί ως έξαρχος στη μητρόπολη Κοζάνης και είπε στον Περγάμου παρουσία μου. «΄Αγιε Περγάμου έχετε την άδειά μου όποτε θέλετε να έρχεστε στην Κοζάνη και να λειτουργείτε σε όποια εκκλησία επιθυμείτε, χωρίς καμία άλλη πρόσκληση». Λόγια Χριστιανικά ενός Ιεράρχη προς συνάδελφό του. Με εντυπωσίασαν τα λόγια και η συμπεριφορά του μακαριστού Αντωνίου, που αποκαλούνταν από το ποίμνιό του μετά την κοίμησή του Άγιος Αντώνιος. Το ίδιο κι’ εμείς που τον γνωρίσαμε
Ο άλλος μητροπολίτης είναι ο μακαριστός μητροπολίτης Αυστρίας Χρυσόστομος, έξαρχος Ουγγαρίας και Μεσευρώπης (ανιψιός του εθνομάρτυρα Χρυσόστομου Σμύρνης), τον οποίο είχα συναντήσει,με προτροπή του προέδρου του Μακεδονικού συλλόγου Βιέννης (φίλου από το Βόϊο),τον Οκτώβριο του 1993 στη Βιέννη ως σχολάζοντα λόγω ηλικίας (90 ετών),με πλήρη όμως διαύγεια. Όταν συστήθηκα ως Κοζανίτης, αμέσως μου είπε: «Έχετε έναν μεγάλο ιεράρχη, τον Διονύσιο, είναι το κόσμημα της Ελληνικής Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας. Να μεταφέρετε παρακαλώ τα σεβάσματά μου».
Από το αρχείο μου δημοσιεύω, στη μνήμη του μακαριστού Διονυσίου, δύο φωτογραφίες του 1994, Κυριακή του Πάσχα, που απεικονίζουν το ντύσιμο του μητροπολίτη κατά τη θρησκευτική παράδοση, παρουσία των ιερέων και ψαλτάδων, που ψάλλουν εγκώμια και ύμνους Πασχαλινούς. Ως γνωστόν, σύμφωνα με παλιά παράδοση που σήμερα δεν ακολουθείται, στον αύλειο χώρο του Επισκοπείου συγκεντρωνόταν ο θρησκευόμενος λαός, για να συνοδεύσει τον μητροπολίτη στο ναό του Αγίου Νικολάου, όπου θα τελούνταν ο εσπερινός της Αγάπης, και διαβαζόταν το Ευαγγέλιο σε 12 ξένες γλώσσες. Επίσης, μεταφέρονταν στο Επισκοπείο τα Λάβαρα της Αναστάσεως όλων των εκκλησιών, με τους ιερείς να σχηματίζουν πομπή, συνοδεύοντας τον μητροπολίτη. Προπορευόταν η φιλαρμονική του Δήμου «Πανδώρα», έπονταν προσκοπίνες, αδερφές του Ερυθρού Σταυρού και ο λαός με αναμμένες τις πασχαλινές λαμπάδες. Μια σύναξη ουράνια, δόξα της Ορθοδοξίας.Μετά τον Εσπερινό της Αγάπηςεπέστρεφε ο μητροπολίτης στο Επισκοπείο και ο λαός μαζί. Εκεί ο μητροπολίτης δεχόταν ευχές και μοίραζε κόκκινα αυγά.
Ο Μακαριστός Διονύσιος έκανε πολλά έργα, αναμορφώνοντας τη Μητρόπολη ως λειτουργούντα οργανισμό, με διοικητική διάρθρωση, ώστε να είναι όλοι ενήμεροι για όσα συνέβαιναν στην Εκκλησία, για τη σωστή λειτουργία της μητρόπολης επ’αγαθώ των ιερέων και προς τήρηση των θρησκευτικών παραδόσεων των Κοζανιτών. Στην όλη ανασυγκρότηση της μητρόπολης συνέβαλε τα μέγιστα και ο προσφάτως εκδημήσας πρώην γεν. γραμματέας της μητρόπολης Γιάννης Δημόπουλος, που είχε προσληφθεί από τον μακαριστό μητροπολίτη Κωνσταντίνο Πλατή το 1953. Ευτύχισε ο αείμνηστος να γίνει και γαμπρός του Διονυσίουστην αδερφή του Στέλλα,καθηγήτρια φιλόλογος, δημιουργώντας μια πολύ καλή οικογένεια, με πέντε παιδιά επιστήμονες (τα αγόρια με σπουδές στη μουσική, η κόρη στη φιλολογία). Η μεγάλη συγγραφική προσφορά του αειμνήστου Γιάννη στη μητρόπολη και στην ιστορία της,
είναι η έκδοση του τόμου «Τα παρά τον Αλιάκμονα Εκκλησιαστικά» (910 σελ.) το 1994. Θεωρώ τον τόμο «Χάρτα» και «Βίβλο» της Μητροπόλεως. Το βιβλίο αποτελεί απαραίτητο οδηγό για ιστορικούς, ιερείς, θεολόγους και ανθρώπους που ασχολούνται με τα εκκλησιαστικά, καθώς και για τους κατοίκους της Μητροπόλεως, καθώς παρουσιάζει τη διαδρομή της Μητροπόλεως από συστάσεώς της, με επιμέλεια ενός ανθρώπου που επί 45 χρόνια διακόνησε την Εκκλησία από τη θέση του γεν. γραμματέα της Μητροπόλεως. Ο Κύριος να αναπαύσει την ψυχή του.