Ο Παναγιώτης Παπανικολάου, νευροχειρουργός και γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Νοσοκομειακών Γιατρών, μιλά για τη γύμνια του Ε.Σ.Υ. στη δίνη πανδημίας.
Ο Παναγιώτης Παπανικολάου, νευροχειρούργος στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας – Πειραιά, γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Νοσοκομειακών Γιατρών (ΟΕΝΓΕ), ζει στον πυρετό της πανδημίας με τη λογική ανθρώπου που πιστεύει πως η υγεία είναι κοινωνικό δικαίωμα. Και μετά; Μετά υπάρχουν όσα βιώνει στην πρώτη γραμμή μιας σαθρής υγειονομικής πραγματικότητας. Το αναιμικό σε υποδομές και πολιτική άποψη δημόσιο σύστημα υγείας της χώρας αντέχει γιατί οι, επικοινωνιακά απαξιωμένοι, άνθρωποί του δοκιμάζουν τις αντοχές τους, ρισκάρουν τις ζωές τους για να σώσουν ανθρώπους. Πώς σου ακούγεται αυτό; Η συνέντευξη μαζί του καταγράφει τις αγωνίες γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού να εργαστούν αποτοξινωμένοι από τα επικοινωνιακά παιχνίδια -κάθε – κυβέρνησης, επιτροπών υγείας, πολιτικού προσωπικού.
Σήμερα, τώρα, ποια λέτε πως είναι η πρώτη σας προτεραιότητα;
Είμαι στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας – Πειραιά. Δεν είναι μέχρι τώρα νοσοκομείο αναφοράς αλλά έχουμε πολλά περιστατικά. Αναγκαστικά, είναι θέμα χρόνου, όλα τα νοσοκομεία της χώρας να γίνουν νοσοκομεία αναφοράς. Από τα νούμερα που ακούτε στις επίσημες ανακοινώσεις για το νέο κορονοϊό παρακαλώ να κρατάτε δύο. Το ένα ανακοινώνεται το άλλο όχι.
Δηλαδή;
Το πρώτο, εκείνο που ανακοινώνεται, είναι ο αριθμός των διασωληνωμένων. Το δεύτερο που δεν ανακοινώνεται είναι ο αριθμός των υγειονομικών αυτών που έχουν αρρωστήσει. Δεν μιλώ για εκείνους που είναι σε καραντίνα. Το ξαναλέω, μιλώ για εκείνους που έχουν αρρωστήσει. Ο αριθμός τους χτες ήταν πάνω από 80. Ο ένας έχει καταλήξει. Τις επόμενες μέρες θα δημοσιευτεί κείμενο που ήδη έχουν υπογράψει εκατοντάδες υγειονομικοί και αναφέρεται στην επιτροπή των ειδικών του υπουργείου υγείας. Θα θέτει διάφορα ερωτήματα. Ένα από αυτά θα είναι γιατί δεν ανακοινώνεται ο αριθμός των υγειονομικών που έχουν αρρωστήσει.
Το δεύτερο νούμερο θα μπορούσε να ήταν αλλιώς;
Φυσικά και θα μπορούσε. Σε σχέση με άλλες χώρες, αν δείτε τα στοιχεία, ο αριθμός των νοσηλευόμενων που έχουν Covid 19 που ανακοινώνεται σε σύγκριση με τον αριθμό των υγειονομικών που ανακοινώνεται και έχουν αρρωστήσει είναι τελείως αναντίστοιχος στη χώρα μας. Είναι πάρα πολύ μεγάλος σε σχέση με τα επιβεβαιωμένα περιστατικά που έχουν νοσηλευτεί. Και φυσικά οι αριθμοί θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικοί αν είχαν εισακουστεί οι προτάσεις μας. Τις είχαμε καταθέσει πριν ενάμιση μήνα. Καλούσαμε για καλύτερη προετοιμασία, για καλύτερο εφοδιασμό σε μέσα ατομικής προστασίας. Είχαμε ενημερώσει και σ’ αυτό το θέμα τους συλλάβαμε να λένε ψέματα. Διέψευσαν οι ίδιοι τους εαυτούς τους όταν μας έλεγαν δύο Σάββατα πριν πως όλα είναι εντάξει, όλα είναι υπό έλεγχο και ένα Σάββατο αργότερα το Υπουργείο Υγείας υποδέχτηκε το φορτίο με υγειονομικό υλικό από την Κίνα με χαρά, τυμπανοκρουσίες, κάμερες και πανηγυρισμούς. Επίσης διέψευσαν του εαυτούς τους όταν ο κύριος Βασίλης Κοντοζαμάνης (σ.σ. Υφυπουργός Υγείας) την Κυριακή που ανακοινώθηκαν τα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας είπε πως δεν υπάρχει καμία έλλειψη ενώ χτες είπε άλλα. Πως έρχονται συνέχεια φορτία, πως προσπαθούμε να εξοπλιστούμε. Υπάρχει επίσης και κάτι ακόμα. Τους διαψεύδουν διοικητές νοσοκομείων που οι ίδιοι έχουν διορίσει. Ο διοικητής του νοσοκομείου της Καστοριάς είναι ένας. Να πούμε εδώ πως το νοσοκομείο του είναι στην πιο άσχημη κατάσταση από τα υπόλοιπα νοσοκομεία της χώρας. Έχουμε ζητήσει την ενίσχυσή του πάνω από δέκα μέρες. Ο διοικητής του πριν τέσσερις μέρες έβγαλε δελτίο τύπου που έκανε δημόσια έκκληση για οικονομική ενίσχυση από τους πολίτες. Άρα μην μας λένε πως όλα είναι καλά, πως δεν υπάρχει πρόβλημα. Έχω τσακωθεί με όλους τους υπουργούς υγείας για το θέμα της ενίσχυσης των νοσοκομείων της χώρας. Από την εποχή του Αβραμόπουλου με όλους, χωρίς εξαίρεση, τους υπουργούς που πέρασαν.
Οι αρχές υγείας της χώρας αιφνιδιάστηκαν. Και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία γι’ αυτό. Τους το λέγαμε εδώ και σαράντα μέρες. Πολύ πριν από το πρώτο κρούσμα. Πως έπρεπε να προετοιμαστούμε. Αντιμετώπισαν με λάθος σχεδιασμό την έναρξη της επιδημίας στη χώρα
Η κυβέρνηση έχει επενδύσει και επικοινωνιακά στο θέμα του εγκλεισμού. Τα κανάλια παίζουν τροχονόμους να κόβουν κλήσεις σε οδηγούς χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα. Σκόρπιοι κυβερνητικοί μιλούν για την πιθανότητα λήψης σκληρότερων περιοριστικών μέτρων στον πληθυσμό. Το θέμα είναι πως υπάρχει έλλειμμα ουσιαστικής πληροφόρησης. Αν έχουμε πόλεμο τα νοσοκομεία είναι το πεδίο της μάχης.
Προχτές έκανε μια δήλωση ο υπουργός υγείας. Είπε πως 4000 προσλήψεις έχουν εγκριθεί. Δεν μας είπε πόσες έχουν υλοποιηθεί. Επίσης είπε πως αυτή τη στιγμή έχουμε 870 κλίνες ΜΕΘ, δεν είπε ότι από αυτές οι 640 είναι στο ΕΣΥ. Πριν από 20 μέρες ήταν μόλις 560. Με πιέσεις άνοιξαν ακόμα 80. Δεν μας είπε, επίσης, πως οι 230 κλίνες ΜΕΘ των μεγάλων ιδιωτικών θεραπευτηρίων δεν θα διατεθούν για την επιδημία. Θα είναι για περιστατικά άλλης νοσηρότητας και θα αποζημιώνονται από τον ΕΟΠΥΥ με διπλάσιο νοσήλιο. Αντί το κράτος να επιτάξει τα μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια αυτό που γίνεται στην πράξη είναι να επιτάξουν εκείνα το κράτος. Και αυτό δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Υπάρχει ακόμα ένα στοιχείο που τονώνει την άποψη πως οι κρατούντες κοιτούν μόνο την επικοινωνία και όχι την ουσία. Είναι απαράδεκτο στη χώρα να έχουν γίνει από την 1η Ιανουαρίου κάτι περισσότερα από 14.000 τεστ. Αν συγκρίνουμε το νούμερο με την αδελφή μας Κύπρο που η αναλογία είναι πάνω από 5.000 τεστ για 800.000 ανθρώπους τότε αντιλαμβανόμαστε πως δεν είμαστε σε θέση να βγάλουμε αξιόπιστα συμπεράσματα γύρω από τη διασπορά της νόσου. Και είναι απαράδεκτο να μη γίνονται τεστ εκεί που χρειάζεται. Υπάρχει μια οδηγία που λέει πως αν έχεις πυρετό αλλά δεν έχεις αναπνευστική δυσχέρεια τότε μείνε σπίτι. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει οικογενειακός γιατρός στο χωριό ή τη γειτονιά τι λέμε στους ανθρώπους; Απλά να περιμένουν το θάνατο; Και από την άλλη υπάρχει ο κάθε τηλεαστέρας τύπου Τζόνις Παντελόνις που χωρίς ένδειξη, έτσι για πλάκα, πληρώνει 300 ευρώ για να κάνει, ιδιωτικά αλλά με τις πλάτες του κράτους, τεστ για και να κοτσάρει τα αποτελέσματα στο Ίνσταγκραμ μπας και πάρει πάρει περισσότερες καρδούλες από ποτέ. Το θέμα είναι πως τα περισσότερα από τα ιδιωτικά θεραπευτικά κέντρα απλά κάνουν λήψη δειγμάτων που με τη σειρά τους τα στέλνουν στο ινστιτούτο Παστέρ γιατί δεν έχουν τη δυνατότητα ανάλυσής τους. Δηλαδή μια σειρά τηλεψώνια απασχολούν ένα εργαστήριο σε συνθήκες πανδημίας απλά και μόνο για να κάνουν την πλάκα τους. Επιμένω όμως να ρωτώ: “Κύριοι του Υπουργείου Υγείας γιατί δεν ανακοινώνετε τον αριθμό των υγειονομικών που έχουν αρρωστήσει;” Πέρα από αυτά έχουμε και ένα νέο φρούτο που έσκασε προχτές. Μια οδηγία να κλείσουν τα περιφερειακά ιατρεία της χώρας και οι ιατροί να μετακινηθούν στα νοσοκομεία. Για μένα αυτό είναι μια έμμεση παραδοχή πως δεν κάνουν προσλήψεις. Κλείνουν τρύπες με αποτέλεσμα να αφήνουν τα χωριά χωρίς γιατρούς.
Για ποιο λόγο γίνονται όλα αυτά; Για ποιο λόγο λαμβάνονται αυτές οι αποφάσεις;
Γιατί οι αρχές υγείας της χώρας αιφνιδιάστηκαν. Και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία γι’ αυτό. Τους το λέγαμε εδώ και σαράντα μέρες. Πολύ πριν από το πρώτο κρούσμα. Πως έπρεπε να προετοιμαστούμε. Αντιμετώπισαν με λάθος σχεδιασμό την έναρξη της επιδημίας στη χώρα.
Θα τολμούσατε να πείτε χλιαρά;
Ναι, το λέω. Δεν είχαν σχεδιασμό από τη στιγμή που άρχισε η μαζική διασπορά του νέου κορονοϊού στην Ελλάδα. Θεωρούσαν πως μόνο από την Κίνα θα μπορούσε να εισαχθεί η νόσος. Να θυμίσω εδώ πως τα κρούσματα που έκαναν τη διασπορά στη Δυτική Πελοπόννησο από τον ΕΟΔΥ είχαν αντιμετωπιστεί ως μη ύποπτα. Δεν είχαν έρθει από την Κίνα αλλά από το Ισραήλ. Άρα ήταν λάθος ο σχεδιασμός τους. Καθυστέρησαν πολύ να πάρουν μέτρα στο σύστημα περίθαλψης. Τους φωνάζαμε εδώ και σαράντα μέρες να πάρουν αναπνευστήρες γιατί θα έκλεινε η διεθνής αγορά. Γιατί θα τους κρατούσαν όλοι για τις χώρες τους πράγμα που έγινε. Τις τελευταίες είκοσι μέρες άρχισαν να κινούνται και μακάρι να προλάβουμε. Αυτή είναι μια μάχη που την δίνουμε όλοι. Δεν μας νοιάζει αν κερδίσει πολιτικούς πόντους ο Κικίλιας ή ο Πολάκης. Αν ήταν εκείνος υπουργός ας τους κέρδιζε εκείνος. Αυτό που έχει σημασία είναι να σώσουμε ανθρώπινες ζωές. Εδώ μένω. Γι’ αυτό παλεύω. Γι’ αυτό παλεύουμε.
https://www.oengegr.com/