Ανομία – Ελλάδα – Γκαίτε – Δύο φίλοι συζητούν. (Ηλία Κ. Μάρκου)

– Πέτρο, συμφωνείς με το θυμόσοφο λαό που λέει πως ότι σπέρνεις αυτό θερίζεις, και πως αν σπείρεις ανέμους θα θερίσεις θύελλες;
– Η θυμοσοφία του λαού Χάρη είναι από μόνη της αυτοεπιβεβαιωτική των όσων λέει. Τι θέλεις όμως να πεις, και πως σου ήρθε αυτό τώρα;
– Θέλω να πω φίλε πως κι αυτός που σπέρνει (εννοώ ο λαός)ανομίες θερίζει συμφορές. Αυτή είναι η παρακαταθήκη που μας άφησε ο Αισχίνης ο Αθηναίος, τον 4ο αιώνα π.Χ.
– Οι αρχαίοι μας δίδαξαν πολλά ,είναι αλήθεια, αλλά τα περισσότερα οι απόγονοί τους τα αγνόησαν, ως δήθεν παρωχημένα. Σου θυμίζω, λοιπόν,και το πυθαγόρειο (όχι το θεώρημα) ρητό «ανομίαν πολεμείν».
– Το αρχαίο ελληνικό πνεύμα διαπότισε όλη την οικουμένη και φώτισε πολλά μυαλά στον κόσμο, μεταξύ αυτών και του Γκαίτε.
– Που τον θυμήθηκες τον Γερμανό τώρα;
– Επειδή ο λόγος μας για την ανομία, θυμάμαι πάντα τα λόγια του: «Η ανομία εξιστορείται, η αγαθότητα σιγά». Θεωρούσε δε την αγαθότητα ότι αξίζει περισσότερο από τη δικαιοσύνη.
– Φίλε, εγώ από τον Γκαίτε το μόνο που συγκράτησα είναι αυτό που είπε για την Ελλάδα (φυσικά όχι τη σημερινή). « Ό,τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο, είναι η Ελλάς για την ανθρωπότητα ».
– Αυτά, όμως κάποτε. Σήμερα αν ζούσε τι θα έλεγε;
– ………Ας ελπίσουμε πως αυτό το σήμερα δε θα διαρκέσει πολύ….