Αυτή την ώρα, που η κρίση με την Τουρκία δείχνει να αποκλιμακώνεται, είναι ευκαιρία να δούμε τι κάναμε λάθος ως λαός, για να το διορθώσουμε άμεσα, ώστε να αντιμετωπίσουμε μελλοντικά με καλύτερες συνθήκες τις όποιες κρίσεις πρόκειται να προκύψουν.
Φθείραμε το εθνικό φρόνημα σε υπερβολικό βαθμό και όλη αυτή η φθορά επιδρά στο αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων. Μάλιστα αφήσαμε τόσο ανοχύρωτη την κοινωνία, ώστε όλοι όσοι έφθειραν το εθνικό φρόνημα να εμφανίζονται ως δημοκράτες και όσοι το υπερασπίζονταν, να εμφανίζονται ως εθνικιστές και φασίστες. Ο μόνος τρόπος να νικήσουν οι λίγοι τους πολλούς είναι να έχουν ανώτερο φρόνημα. Γι αυτό ο Έλληνας πάντα αγωνίζεται μέχρις εσχάτων και σ΄αυτό χρωστάει την επιβίωσή του ως λαός. Πως όμως θα αγωνισθεί μέχρις εσχάτων κάποιος, που η παιδεία του δεν καλλιεργεί την αγάπη για την πατρίδα και η κοινωνία του την πολεμάει; Φαντάζομαι ότι σ΄ όλους αυτούς τους «κατά φαντασίαν δημοκράτες», χρωστάει μεγάλη χάρη ο Ερντογάν.
Αφήσαμε τη χώρα δημογραφικά ανοχύρωτη, με αποτέλεσμα να φθίνουμε συνεχώς και αριθμητικά ως λαός. Βλέπαμε την υπογεννητικότητα να έρχεται και ελάχιστοι από όσους κυβέρνησαν πήραν κάποια ασήμαντα μέτρα γι αυτό το σημαντικότατο πρόβλημα, που από αυτό εξαρτάται η επιβίωσή μας ως λαός. Έφτασε στο σημείο η προηγούμενη κυβέρνηση του καταληψία πρωθυπουργού, να σταματήσει να καλύπτει μέσω των ταμείων κοινωνικής ασφάλισης, τα έξοδα της εξωσωματικής γονιμοποίησης και αντί γι αυτό άρχισε να επιδοτεί τις εκτρώσεις.
Οδηγήσαμε του νέους σε λάθος δρόμους, στερώντας την πατρίδα από εργατικά χέρια που είναι απαραίτητα για την οικονομική επιβίωσή της . Κάναμε με την ανοχή μας και μόνο για δημαγωγικούς λόγους, πτυχιούχους τριτοβάθμιας εκπαίδευσης όλους τους απόφοιτους λυκείου, ακόμα και τους μαθητές που έγραφαν μέσο όρο «ένα», στις πανελλήνιες εξετάσεις. Αυτοί οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν από την παραγωγική διαδικασία και ενώ θα μπορούσαν να είναι πολύ επιτυχημένοι χειρώνακτες, κατάντησαν να γίνουν αποτυχημένοι επιστήμονες. Μια χώρα που έχει μόνο επιστημονικό προσωπικό, μεγάλο μέρος του οποίου είναι περιορισμένων δυνατοτήτων, ενώ ταυτόχρονα στερείται εργατικού δυναμικού, είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η πολύ μεγάλη ανεργία στους νέους και η μετανάστευση σε τέτοιο βαθμό που να ναρκοθετείται το μέλλον της πατρίδας.
Κατασυκοφαντήσαμε τον εξοπλισμό των ενόπλων μας δυνάμεων, αλλά και τις ίδιες τις Ένοπλες δυνάμεις. Πολλές χιλιάδες είναι οι πορείες που έγιναν όλα αυτά τα χρόνια και χιλιάδες χιλιάδων τα άρθρα εναντίον των εξοπλισμών που αλλοτρίωναν συνειδήσεις, με αποτέλεσμα αυτό να καταντήσει πρακτική όλων των κυβερνήσεων. Και αυτό δυστυχώς λέγονταν ακόμα και από υπουργικά χείλη. Ο πρώην υπουργός Μπαλάφας δήλωνε ότι πρέπει να καταργήσουμε τους εξοπλισμούς και να το ρισκάρουμε με την Τουρκία. Που είναι τώρα να επαναλάβει τα ίδια λόγια;
Καταστρέψαμε την οικονομία μας. Πάνω από 90 δις ήταν η ζημιά του χρηματιστηρίου και δεν ακούστηκε κιχ, μια ζημιά που αν δεν είχε γίνει, δεν θα υπήρχε ανάγκη όχι μόνο για μνημόνια, αλλά ούτε καν για πρόσθετα μέτρα. Ενταχθήκαμε ανοήτως στη ζώνη του Ευρώ, χάνοντας ένα στρατηγικό πλεονέκτημα που μας παρείχε η διείσδυση της δραχμής στις χώρες της βαλκανικής χερσονήσου. Όλοι οι βαλκάνιοι είχαν αποχτήσει εξάρτηση από τη δραχμή , αποταμίευαν σε δραχμές και εμείς τις αποταμιεύσεις τους τις μετατρέψαμε μέσα σε μια νύχτα σε ευρώ, σε έλλειμμα δηλαδή της εθνικής οικονομίας.
Ξεπουλήσαμε όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, λιμάνια, αεροδρόμια, τηλεπικοινωνίες, τις τράπεζες, τα ναυπηγεία, τη ΔΕΗ και ετοιμαζόμαστε να ξεπουλήσουμε ότι απόμεινε, ως ανίκανοι να διαχειριστούμε τον εθνικό μας πλούτο, ανάμεσα σ΄ αυτά και τον υδάτινό μας πλούτο. Χώρια που ο πακτωλός των χρημάτων που μοιράσθηκε, υποτίθεται για ανάπτυξη, στα χρόνια της μεταπολίτευσης, κατέληξε στις τσέπες ημετέρων, που μόνο στόχο είχαν πως θα εισπράξουν τις επιδοτήσεις.
Παρουσιάσαμε ένα τεράστιο πολιτισμικό έλλειμμα, που ταυτόχρονα κατέβασε και το επίπεδό μας σαν λαού και όσο περισσότερο κατεβαίνει το επίπεδο ενός λαού, τόσο πιο χειραγωγήσιμος γίνεται. Η χώρα που στην προηγούμενη γενιά είχε κατακτήσει δυό νόμπελ λογοτεχνίας, σταμάτησε να αναδεικνύει Σεφέρηδες και Ελύτηδες και αντί γι αυτούς θεωρούμε ανθρώπους του πνεύματος κάποιους τύπους σαν τον Ανδρουλάκη. Στο χώρο της μουσικής αμέσως μετά τον Θεοδωράκη, τον Χατζηδάκη και τον Ξαρχάκο, περάσαμε στον Καρβέλα. Πριν από αυτό βέβαια, φροντίσαμε να καταστρέψουμε τη γλώσσα μας, την πιο σημαντική γλώσσα του κόσμου.
Γεμίσαμε τη χώρα με πάσης φύσεως μετανάστες, λαθραίους και μη. Σκεφθήκαμε πως θα συμπεριφερθούν οι ακραίοι ισλαμιστές που αποδεδειγμένα βρίσκονται ανάμεσά τους, σε μια ενδεχόμενη αναμέτρηση με την Τουρκία; Μας εγγυάται κανείς ότι δεν θα λειτουργήσουν ως Πέμπτη φάλαγγα;
Όλα αυτά και πολλά άλλα, είναι πράγματα που πρέπει να τα διορθώσουμε σήμερα κι όλας. Και όσο αυτά θα βελτιώνονται, τόσο θα αυξάνεται το κύρος και το αξιόμαχο της πατρίδας μας. Κι αν καταφέρουμε να βελτιωθούμε, κανένας Ερντογάν στο μέλλον δεν θα τολμάει να προκαλεί και να ονειρεύεται ότι δεν του ανήκει.
Ιωάννης Σ. Παπαδόπουλος Στρατιωτικός ε.α. – Διπλ. Πολιτικός Μηχανικός