Όταν η κοινωνία διαμορφώσει ένα σύστημα, από το οποίο απουσιάζουν οι σαφείς ρυθμίσεις, οι κανόνες και τα πρότυπα που καθορίζουν τον τρόπο λειτουργίας της, οι πολίτες δυσκολεύονται να συμμορφωθούν με κανόνες τους οποίους κρίνουν ανίσχυρους και ως συνέπεια αυτού αισθάνονται αποπροσανατολισμένοι και διακατέχονται από άγχος. Σε μια τέτοια ανομική κατάσταση ο κίνδυνος του κοινωνικού κατακερματισμού είναι πάντα ορατός, όπως και η διάσπαση της συλλογικής συνείδησης επίσης. Το φαινόμενο της ανομίας (οι ξένοι διανοούμενοι επέλεξαν έναν ελληνικό όρο “ανομία” για να περιγράψουν μία νέα κοινωνική κατάσταση στη δυτική Ευρώπη) – δηλαδή της μη εφαρμογής των νόμων – αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα ενός λαού. Λένε πως τέτοιες καταστάσεις ανομίας βιώνει η ανθρωπότητα σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Όμως, φαινόμενα ανομίας παρουσιάζονται και σε εποχές ευδαιμονίας, όταν η επαναστατικότητα τείνει να ταυτιστεί με την καταπάτησή των κανόνων και των νόμων.
Εμείς περάσαμε και περνάμε και από τις δύο καταστάσεις, με μία βασική, όμως διαφορά:
Η περίοδος της δικής μας ευδαιμονίας ήταν ψευδεπίγραφη ( άκρατος καταναλωτισμός και εύκολος πλουτισμός με λαμογιές και δανεικά) – καμιά σχέση με επαναστατικότητα – και γι αυτό δεν άργησε να φανεί πόσο γυμνός ήταν ο βασιλιάς, αφού περάσουμε στην οικονομική κρίση, η οποία ήταν ένα μέρος μόνον της γενικότερης και πολυεπίπεδης κρίσης που βιώνουμε σήμερα…
Ποιός δεν θυμάται, ότι πριν από λίγα μόλις χρόνια στην ελληνική ύπαιθρο τα χρηματιστηριακά γραφεία ήταν περισσότερα από τα κοτέτσια!!!!
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
