ΙΣΤΟΡΙΚΟ
1.Συνθήκη του Λονδίνου
Στις 30-5-1913 υπεγράφη μεταξύ των Βαλκανίων Συμμάχων, και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Με αυτή ανατίθεται στις Μεγάλες Δυνάμεις να αποφασίσουν για την τύχη των Οθωμανικών νήσων στο Αιγαίο εκτός της Κρήτης.
2.Συνθήκη Αθηνών, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας της 14-11-1913. Και τα δύο μέρη συμφωνούν να τηρήσουν τις διατάξεις της Συνθήκης του Λονδίνου συμπεριλαμβανομένης και της Κρήτης 3.Διακοίνωση των μεγάλων Δυνάμεων στις 13-2-1914.Με αυτή επιβεβαιώνεται η παραχώρηση στην Ελλάδα των υπό Ελληνική κατοχή νησιών του Αιγαίου με εξαίρεση την Τένεδο ,Ίμβρο και Καστελόριζο..
4.Συνθήκη της Λοζάννης της 24-7-1923 μεταξύ Γαλλίας- Ιταλίας- Ιαπωνίας- Ελλάδας- Ρουμανίας –Σερβοκροατίας και Τουρκίας. Σύμφωνα με αυτή επικυρούνται η επικυριαρχία της Ελλάδος στα νησιά της ανατολικής Μεσογείου εκτός της Ίμβρου, Τενέδου, και των νήσων Μαυρυαί .Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος επί των Δωδεκανήσων .
5.Πρωτόκολο των Αθηνών της 3-11-1926 με το οποίο καθορίζεται το τριεθνές σημείο Ελλάδας -Βουλγαρίας-Τουρκίας καθώς επίσης οριοθετείται η αιγιαλίτιδα ζώνη μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας στις εκβολές του Έβρου.
7.Συνθήκη Ιταλίας- Τουρκίας της 4-1-1932. Αναφέρεται σε θέματα νησίδων και στην οριοθέτηση των χωρικών υδάτων που βρέχουν τις νησίδες. Στο άρθρο 4 αναφέρονται όλα τα νησιά οι νησίδες και οι βράχοι που βρίσκονται εκατέρωθεν της διαχωριστικής γραμμής, και ανεξάρτητα απ’ την αναφορά του ονόματος η μη, θα ανήκουν στο κράτος στην κυριαρχία του όποιου υπόκειται η ζώνη εντός της οποίας βρίσκονται..
8.Συνθήκη Ιταλίας –Τουρκίας της 8-12-1932 με την οποία καθορίζονται τα εναπομείναντα τμήματα των Ιταλλοτουρκικών θαλάσσιων συνόρων και οριοθετείται η αιγιαλίτης ζώνη μέχρι 12 ναυτικά μίλια από τις απέναντι ακτές δια της μέσης γραμμής. Ενώ με την προέκταση της μέσης γραμμής στην ανοικτή θάλασσα καθορίζεται η κυριαρχία των εκατέρωθεν αυτής ευρισκομένων νησιών , νησίδων και βραχονησίδων. Στις βραχονησίδες αυτές συγκαταλέγονται και τα Ίμια (καρντάκ).
9.Συνθήκη Ειρήνης μεταξύ Ιταλίας και νικητών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου της 10-2-1947. Σύμφωνα με αυτή η Ιταλία παραχωρεί στην Ελλάδα την πλήρη κυριαρχία των Δωδεκανήσων και των παρακείμενων σε αυτά νησίδες.
ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ
1. Οι Τουρκικές διεκδικήσεις στο χώρου του Αιγαίου ξεκινάν στις 6 Αυγούστου 1974 ,λίγες μέρες πριν τον «Αττίλα», όταν η Άγκυρα εξέδωσε την υπαριθμ’714 ΝΟΤΑΜ με την οποία διχοτομούσε το Αιγαίο.
Βέβαια είχαν προηγηθεί οι δηλώσεις του τότε Γενικού Γραμματέα του Ν.Α.Τ.Ο. Λούνς με τις οποίες τα νησιά που ήταν απέναντι από τα παράλια της Τουρκίας χαρακτηρίζονταν ως φυσική προέκταση της Ανατολίας. Από τότε οι Τούρκοι έπαψαν να υποβάλλουν σχέδια πτήσεων για τα πολεμικά τους αεροπλάνα και να αναγνωρίζουν τον εθνικό εναέριο χώρο μας που από το 1931ήταν 10 ναυτικά μίλια.
2.Το 1980 με την επανένταξη μας στο Ν.Α.Τ.Ο. οι Αμερικανοί (Στρατηγός Rogers) δίνουν στη συμφωνία τέτοια ερμηνεία που να ικανοποιεί τις τουρκικές βλέψεις για συγκυριαρχία στο Αιγαίο, παραβλέποντας ότι μέχρι το 1974 η ευθύνη άμυνας όλου του αιγαίου ανήκε σε Έλληνες Διοικητές.
3.Τον Ιούνιο του 1995 η τουρκική Εθνοσυνέλευση αποφάσισε ότι ενδεχομένη επέκταση των Ελληνικών χωρικών υδάτων πέρα των έξη ναυτικών μιλίων θα αποτελούσε αιτία πολέμου(casus belli).Ταυτόχρονα αυτή είχε φροντίσει να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα σε 12 ναυτικά μίλια στον Πόντο και τη Μεσόγειο.
4.Έτσι μετά τις δηλώσεις του Προέδρου Ντεμιρέλ ότι 132 νησίδες και βραχονησίδες ανήκουν στην Τουρκία φθάνουμε στα γεγονότα των Ιμίων όπου με την λήξη τους, ακολουθεί αυξητικός αριθμός αλλά και ποιοτικός αριθμός τουρκικών απαιτήσεων στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο, ο οποίος πλέον μετονομάζεται σε «γαλάζια πατρίδα»
5. Και ενώ μέχρι πρότινος η Τουρκία επεδίωκε την μοιρασιά του Αιγαίου στον (25 μεσημβρινό), πάντοτε με τις πλάτες του ΝΑΤΟ και την επικυριαρχία των ΗΠΑ. Σήμερα το πάει ακόμη παραπέρα και διεκδικεί την συνεκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων τόσο του Αιγαίου αλλά και της Μεσογείου.
ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ
1. Η Ελλάδα διέπραξε μέγα έγκλημα το 1976 στη Βέρνη όταν σε επίπεδο πρωθυπουργών υπέγραψε το ομώνυμο πρωτόκολλο το οποίο στο άρθρο 6 προέβλεπε αποχή των δυο χωρών από έρευνες στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου.[Το εν λόγο πρωτόκολλο έμεινε μυστικό από την κοινή γνώμη ]
2.1992 όπου στη σύνοδο της D P C και με μια σειρά αποφάσεων μέχρι το 2002 φθάσαμε στην κατάργηση του στρατηγείου της Λάρισας και τη δημιουργία του στρατηγείου της Σμύρνης με Διοικητή αμερικανό και επιτελάρχη τούρκο. Ουσιαστικά δηλαδή συγκυριαρχία στο Αιγαίο με αφεντικό τους αμερικάνους .
3.1997 συμφωνία της Μαδρίτης με την οποία αναγνωρίζονται ζωτικά δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο.
4.2004 έως 2006 απεμπόληση του δικαιώματος ΒΕΤΟ της Ελλάδας κατά τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας στην Ε.Ε.
5.2005 όπου η Τουρκία στο Μόντρεαλ εξασφαλίζει (λόγου εγκληματικής απουσίας της Ελλάδας),το δικαίωμα έρευνας και διάσωσης σε ολόκληρο το Αιγαίο. Εκ των υστέρων κατόπιν διαμαρτυρίας του ΥΠΕΞ, τροποποιήθηκε η ανωτέρω απόφαση ώστε τα όρια του Ιταλικού κέντρου να περιλαμβάνει ολόκληρο το FIR των Αθηνών.
ΑΠΟΣΤΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ
Όσον αφορά την αποστρατικοποίηση των νησιών έχω να παραθέσω τις παρακάτω συμφωνίες οι οποίες διευκρινίζουν το θέμα ξεκάθαρα και τοποθετούν τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση.
1.Μέ τη συνθήκη του Μοντρέ για τα στενά το 1936 ήρθησαν οι περιορισμοί αποστρατικοποίησης της Λήμνου και Σαμοθράκης.
2.Στίς 6 Μαΐου 1936 ο Τούρκος πρέσβης των Αθηνών απέστειλε επιστολή στον πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά με την οποία επιβεβαίωνε τη συναίνεση της Τουρκικής Κυβέρνησης για επαναστρατιωτικοποίηση των παραπάνω νησιών.
3.Οσον αφορά τα Δωδεκάνησα, η Τουρκία δεν ήταν συμβαλλόμενο μέρος της συνθήκης των Παρισίων
4.Τα υπόλοιπα νησιά [Λέσβο ,Ικαρία ,Χίο και Σάμο] , με βάση τη συνθήκη της Λοζάννης ορίζεται η μερική και όχι η πλήρη αποστρατικοποίηση.
5.Τέλος, ο επιτιθέμενος και παράνομος στην όλη υπόθεση είναι η Τουρκία η οποία και έχει καταδικασθεί με πληθώρα ψηφισμάτων εκ μέρους του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., για διατήρηση κατοχικών στρατευμάτων στη νήσο Κύπρο.
Ως εκ τούτου η Ελλάδα μπορεί να λάβει κάθε μέτρο για την άμυνα της. Εξάλλου για ποιο λόγο η Τουρκία διατηρεί την Στρατιά Αιγαίου και συντηρεί με τον μεγαλύτερο αποβατικό στόλο του ΝΑΤΟ;
ΕΝΑΕΡΙΟΣ ΧΩΡΟΣ.
1.Το1944 με την ίδρυση του ICAO [Διεθνής οργανισμός που υλοποιεί το αεροπορικό δίκαιο],για την χώρα μας όρισε το FIR Αθηνών από το Ιόνιο Πέλαγος μέχρι την όριο γραμμή των Ελληνικών νησιών και της Μικράς Ασίας. Πράγμα το οποίο η Τουρκία ουδέποτε αμφισβήτησε μέχρι το 1975.
2.Η Ελλάδα εφαρμόζοντας τα νόμιμα, και προς αποφυγή ατυχημάτων απαιτεί την υποβολή σχέδιο πτήσης εκ μέρους της Τουρκίας, η οποία αρνείται επίμονα να εφαρμόσει τις υποχρεώσεις της για τα πολεμικά αεροπλάνα, θέτοντας σε κίνδυνο όλη την εναέριο κυκλοφορία.
3.Η πτήση πολεμικού αεροπλάνου στον εναέριο χώρο ξένης χώρας , αποτελεί εχθρική πράξη, και αποτελεί αιτία κατάρριψης του. Έτσι λοιπόν ακόμη και αν υποβληθούν σχέδια πτήσεις για πολεμικά αεροπλάνα , χρειάζεται ειδική άδεια από την Ελληνική Κυβέρνηση. Κατόπιν των ανωτέρω ακόμη και η υποβολή σχεδίου πτήσης των Τουρκικών αεροπλάνων δεν νομιμοποιεί την πτήση τους στο FIR των Αθηνών.
ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
Όταν μιλάμε για κυριαρχικά δικαιώματα μιας χώρας, θα πρέπει να θυμόμαστε πως ούτε το ένα ούτε το άλλο υπόκεινται σε διαπραγμάτευση. Αυτό επιβάλλει η διεθνής πρακτική. Η χώρα μας στην τελευταία απογραφή με 11 εκατ. περίπου καταμετρημένους, βρέθηκε να έχει στο Αιγαίο τούς μισούς κατοίκους απ’ ότι το 1961, που ο πληθυσμός της Ελλάδας ήταν 8,3 εκατομμύρια.
Την απάντηση στο γιατί μειώνεται ο πληθυσμός στο Αιγαίο αντί ν’ αυξάνεται (μια και είναι ένας παράδεισος), μου την έδωσε ένας νησιώτης λέγοντας: “Όλες σχεδόν οι οικογένειες του νησιού έχουν τουλάχιστον από ένα σπίτι στην Αθήνα”. Και τούτο “επειδή κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει”. Η ανασφάλεια που αισθάνονται οι Έλληνες στην κοιτίδα τους, οφείλεται στις διεκδικήσεις των Τούρκων και στην ανεπαρκή άσκηση της κυριαρχίας της χώρας μας στο Αιγαίο.
Παρόλο που οι παραπάνω συνθήκες είναι ξεκάθαρες όσον αφορά την εθνική κυριαρχία στο Αιγαίο, εν τούτοις το όλον πολιτικό σύστημα της χώρας τολμά και κατά καιρούς προτείνει την παραπομπή στη Χάγη των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, από την οποία η πατρίδα μας θα είναι η μόνη χαμένη μια και είναι η μόνη που δεν διεκδικεί τίποτε. Παρότι γνωρίζουν ότι το συγκεκριμένο δικαστήριο είναι ουσιαστικά ένα πολιτικό-δικαστικό όργανο που δεν εξετάζει τα θέματα από νομικής πλευράς αλλά υπεισέρχονται και άλλες λογικές και δυνάμεις που αποφασίζουν σύμφωνα με τα συμφέροντα των ισχυρών. Τα δέκα μέλη [νομικοί και διεθνολόγοι] που απαρτίζουν το Διεθνές Δικαστήριο «εκλέγονται» από τα μόνιμα μέλη του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ . Έτσι λοιπόν με τη τοποθέτηση των κατάλληλων Δικαστών οι μεγάλες δυνάμεις κατορθώνουν να βγάζουν αποφάσεις διατυπωμένες με έντεχνο τρόπο που να εξυπηρετούν τα γεωπολιτικά σχέδια τους.
Να ληφθεί υπόψη σοβαρά ότι ακόμη και σε θετική έκβαση η όποια απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης για την Ελλάδα, κανείς δεν μας διαβεβαιώνει ότι η Τουρκία θα τη σεβασθεί μια και δεν σεβάσθηκε τα τόσα ψηφίσματα του ΟΗΕ περί απόσυρσης των κατοχικών στρατιωτικών δυνάμεων της από τη Μεγαλόνησο.
Εξάλλου οι όποιες αποφάσεις του δικαστηρίου δεν θα δέσμευαν την Τουρκία μιας και δεν έχει αποδεχτεί τη δικαιοδοσία του Διεθνούς δικαστηρίου.
Παρόλο που η Διεθνής Διάσκεψη για το θαλάσσιο δίκαιο το1982 (Mondego Bay) ανεγνώρισε σε όλες τις χώρες το δικαίωμα επέκτασης σε δώδεκα μίλια τα χωρικά τους ύδατα και επιπλέον ανεγνώρισε και την ύπαρξη υφαλοκρηπίδας και για τα νησιά, εν τούτοις η Τουρκία επέκτεινε τα χωρικά της ύδατα σε δώδεκα μίλια τόσο στο Αιγαίο όσο και στον Εύξεινο Πόντο, και ταυτόχρονα απειλεί την Ελλάδα ότι αν πράξει το ίδιο θα είναι αιτία πολέμου.
ΗΠΑ (ΝΑΤΟ)-ΤΟΥΡΚΙΑ-ΕΛΛΑΔΑ
Όσο τα Τουρκικά συμφέροντα συνέπιπταν με αυτά των ΗΠΑ η Τουρκία κάτω από τα φτερά του μεγάλου αδελφού (ΗΠΑ), παρήγαγε εξωτερική πολιτική προς όφελος τόσον της Αμερικής αλλά και του εαυτού της.
Έτσι με της πλάτες του ΝΑΤΟ κατόρθωνε να εξαιρεί την συμμετοχή σε ασκήσεις ελληνικών νησιών (Λήμνος, Σαμοθράκη, Δωδεκάνησα….) κλπ
Μετά τον Β΄ Πόλεμο του Ιράκ και εντεύθεν, τα Τουρκικά συμφέροντα άρχισαν να αποκλίνουν από αυτά των ΗΠΑ και η Τουρκία άρχισε να χαράσσει δική της ανεξάρτητη πολιτική, η οποία σε πολλές περιπτώσεις ήταν αντίθετη με τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Εσχάτως δε μετά την πρόσδεση της Τουρκίας στο Ρωσικό άρμα, δεν δίστασε όχι μόνο να αμφισβητήσει την Αμερικανική κυριαρχία, αλλά και να έρθει σε διπλωματική σύγκρουση τόσο με τις ΗΠΑ, αλλά και με το σύνολον της Δύσης.
Όσο η Τουρκία στρέφεται προς την Ρωσία, άλλο τόσο στρέφονται και οι ΗΠΑ προς την Ελλάδα, προκειμένου να ανακόψουν την Ρωσική κάθοδο στην Μεσόγειο.
Η Ελλάδα από την μεριά της ως «υπάκουος σύμμαχος» και με το απόφθεγμα η Ελλάς ανήκει στην Δύση, άγεται και φέρεται σύμφωνα με τις επιθυμίες του πέραν του Ατλαντικού συμμάχου, αδυνατώντας όχι μόνο να χαράξει εξωτερική πολιτική αλλά και να κατοχυρώσει την εθνική κυριαρχία της.
Έτσι από το βυθίσατε «Χώρα», φθάσαμε σήμερα στο παρακολουθήστε με ψυχραιμία το Μπαρμπαρός.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Τα σημερινά δρώμενα στο Αιγαίο και την Μεσόγειο είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας εθνικής ολιγωρίας, όπου την τουρκική επιθετικότητα η Ελλάδα προσπάθησε να την αντιμετωπίσει άλλοτε με ζεϊμπεκιές και κουμπαριές, θυμίζοντας Βυζάντιο πριν την άλωση του και άλλοτε με Μ.Ο.Ε.(Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης) τα οποία ουδέποτε σεβάστηκε η Τουρκία και κοινός παρονομαστής ήταν η αύξηση της Τουρκικής επιθετικότητας.
Η Τουρκία δεν πρέπει να λησμονά ότι ο πραγματικός της εχθρός είναι μια Ρωσία που θα έμπαινε στο πετσί της Σοβιετικής Ένωσης.
Όσο για την πατρίδα μας, δεν πρέπει να επαναπαυθεί στην σημερινή στροφή των ΗΠΑ προς την Ελλάδα , η οποία είναι καλοδεχούμενη, όπως καλοδεχούμενες είναι και οι συμμαχίες που σχηματίζει η Ελλάδα στην ευρύτερη περιοχή. Πρέπει όμως να ληφθεί σοβαρά υπόψη ότι σε ενδεχόμενη πολεμική σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, θα είμαστε μόνοι μας και ίσως να έχουμε βοήθεια μόνον από το Ισραήλ και αυτό σε επίπεδο πληροφοριών και μόνο.
Η διακήρυξη «δεν παραχωρούμε τίποτα» είναι άνευ αντικρίσματος όταν η χώρα εκλιπαρεί σε κρίσιμες ώρες την διαμεσολάβηση των ΗΠΑ γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι αυτές θα πληρωθούν με παραχωρήσεις.
Η πολιτική ελίτ της χώρας θεωρώντας ότι οι «πολιτισμένοι άνθρωποι» που έχουν ξεπεράσει τους «εθνικούς αταβισμούς» δεν ξεκινούν πολέμους για πράγματα τόσο απαρχαιωμένα όπως τα κυριαρχικά δικαιώματα, έχει μεταβάλει την Ελλάδα σε μια χώρα με μειωμένα κυριαρχικά δικαιώματα.
Ο συνεχής ενδοτισμός και υποχωρητικότητα στις τουρκικές απαιτήσεις είναι σίγουρο ότι μας οδηγούν σε πόλεμο. Γιατί θα έρθει η στιγμή που με την πλάτη στον τοίχο δεν θα μπορούμε να υποχωρήσουμε άλλο και τότε θα κάνουμε σπασμωδικές κινήσεις αντιδρώντας χωρίς σχέδιο, όπως ακριβώς η γάτα όταν είναι στριμωγμένη στην γωνία.
Γιατί αν ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής δι άλλων μέσων, ποιος πόλεμος μπορεί να συνεχίσει μια σπασμωδική πολιτική;
*Βιβλιογραφία : Γεωπολιτική Σκακιέρα- η Ελλάδα στο κέντρο των γεωστρατηγικών συγκρούσεων. Εκδόσεις Ηρόδοτος
Κοζάνη 13/5/19
Νίκος Καρατουλιώτης Υποστράτηγος Ε.Α.
