Οι Άγιοι της Ορθοδοξίας, οι πλείστοι των οποίων έλκουν την καταγωγή από τον θρυλικό, ηρωικό και Ορθόδοξο Πόντο, μάλλον δεν ευφράνθηκαν από την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε προς δόξα και τιμή τους στη στέγη Ποντιακού Πολιτισμού στην Κοζάνη!
Ήταν όλοι εκεί, από εκπροσώπους της Εκκλησίας, υψηλόβαθμους και χαμηλότερων βαθμών της, μέχρι εκπροσώπους της πολιτικής ηγεσίας του τόπου, της περιφερειακής και τοπικής αυτοδιοίκησης και κάθε επιπέδου επιστημονικών και παραγωγικών τάξεων! Μαζί και πολύς κόσμος και έτσι… η αίθουσα κατάμεστη, φάνταζαν δε όλα «λαμπερά» για τη μεγάλη εκδήλωση που θα ακολουθούσε!
Βαρέθηκα και απηύδησα τα πρωτόκολλα και τα «εντός κλισέ» διαδραματιζόμενα και τεκταινόμενα, αφού οι «πρωταγωνιστές» τους τις περισσότερες φορές (αν όχι όλες) δεν μ’ έπεισαν ούτε κατά το ελάχιστον, καθόσον αποδείχθηκαν ανακόλουθοι στα λεγόμενά τους και τα πραττόμενά τους! Είναι όμως μαζί τους οι χειροκροτητές, αυτοί που αποτελούν την «αιχμή του δόρατός τους», ο απλός λαός, γι’ αυτό και συνεχίζουν το ίδιο το «βιολί» τους, απτόητοι και «αεράτοι» και πάλι τα ίδια και πάλι απ’ την αρχή, αφού πετυχημένη είναι η «συνταγή»!
Δεν συγκινήθηκα με την παρουσία κανενός, μα ούτε και τα ποντιακά τραγούδια άκουσα εύηχα, όπως άλλες φορές και σε άλλου είδους εκδηλώσεις, απλά γιατί δεν συνταίριαζαν με το θέμα και το πνεύμα της εκδήλωσης και τις όποιες αναφορές των ομιλούντων και τα βίντεο, για τους βίους των Αγίων του Πόντου, ενώπιον των οποίων κλίνω γόνυ ευλάβειας!
Πόσοι άραγε ήταν αυτοί που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση ν’ ακούσουν τα ποντιακά και πόσοι να παρακολουθήσουν την «παράσταση» και την «παρέλαση» των πρωταγωνιστών;!
Αυτοί που σχεδόν ποτέ δεν μ’ έπεισαν γι’ αυτά που έλεγαν και δεν ενέπνευσαν το σεβασμό στην καρδιά και την ψυχή μου, παρά επιδίωκαν να τον επιβάλλουν, μάλλον δεν έχουν το δικαίωμα να ομιλούν, γιατί πια οι προβληματισμένοι και υποψιασμένοι δεν τους ακούν!
Μονόδρομος πλέον έμεινε, ο επαναπροσδιορισμός και επαναδιατύπωση των λόγων και πράξεών τους. Ειδάλλως, ζυγώνει η αλήθεια και απομακρύνεται το ψεύδος… και από πρωταγωνιστές που είναι σήμερα θα περάσουν στο περιθώριο και τα χειροκροτήματα δεν θα ακούγονται πια, ούτε αμυδρά στο απόηχο του κοντινού, πολλώ δε μάλλον του απώτερου παρελθόντος!
Είναι πιθανόν να θεωρηθώ αιρετικός στις προσεγγίσεις μου, το προτιμώ όμως, δεν θέλω να παραμένω κι εγώ ένα δεκανίκι και χειροκροτητής αυτού του συστήματος… θλιβερό, μοιραίο κι άβουλο αντάμα και να περιμένω κάποιο θάμα!…
Α.Α.
