Στὸ περιοδικό μας «Φωτεινὴ Γραμμὴ» τεῦχος 16 (Ἰούλιος – Αὔγουστος – Σεπτέμβριος 2003) έγραφε ὅτι ὁ Αὔγουστος εἶναι ὁ μήνας τῆς Κεχαριτωμένης Θεοτόκου.
http://www.fotgrammi.gr/index2.php?option=com_flippingbook&view=book&id=45:teyxos-16&catid=2:2009-09-17-00-27-03&tmpl=component
Θεομητορικὲς ἑορτές, δηλαδὴ ἑορτὲς ὅπου τιμᾶται καὶ εὐλαβεῖται ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, εἶναι καθ’ ὅλον τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἔτος.
2. Τὰ προσωνύμια τῆς Ὑπεραγίας ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας ὑπερβαίνουν τὰ 100. Καθ’ ὅλο το ἔτος ἑορτάζεται μεγαλοπρεπῶς, εἴτε καθολικῶς, δηλαδὴ ἀπὸ ὅλους τους ὀρθοδόξους χριστιανούς, εἴτε τοπικῶς ὡς πανήγυρις τοῦ α ἢ β τόπου.
Σὲ κάθε Ναό, δύναται κανεὶς νὰ δῇ σὲ ποῖο ἅγιο ἀνήκει, ἀπὸ τὴν εἰκόνα, ποὺ τοποθετεῖται δίπλα στὴν Θεομήτορα Παναγία, στὸ ἀριστερὸ μέρος τοῦ τέμπλου τοῦ Ναοῦ.
Παραδείγματα:
α) τὴν 8ην Σεπτεμβρίου ἑορτάζομε τὸ Γενέθλιον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἡ ὀρθόδοξος ἐκκλησία, πολὺ ὀρθά, δὲν διαστρεβλώνει τὴν ἀλήθεια, ὅπως ἡ παπική, ἀλλὰ διακηρύττει ὅτι φυσιολογικῶς ἔγινε ἡ σύλληψις καὶ ἡ γέννησίς της.
β) τὴν 24ην Σεπτεμβρίου ἑορτάζομε τὴν Παναγία τὴν Μυρτιδιωτίσσα (ἡ εἰκόνα της βρέθηκε σὲ μία κοιλάδα τῶν Κυθήρων γεμάτη μυρτιές).
γ) τὴν 28ην Ὀκτωβρίου ἑορτάζεται ἡ Ἁγία Σκέπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ποὺ εἶναι καὶ προστάτις τοῦ στρατοῦ μας.
δ) τὴν 21ην Νοεμβρίου ἑορτάζομε τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου, εἰς ἀνάμνησιν τῆς ἀφιερώσεως τῆς Παναγίας μας στὸ Θεὸ ἀπὸ τοὺς εὐλαβεῖς γονεῖς της. Ἐκεῖ ἀνετρέφετο μὲ χριστομάθεια καὶ ζοῦσε ὡς ἔνσαρκος ἄγγελος.
ε) τὴν 26ην Δεκεμβρίου ἑορτάζεται ἡ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, δηλαδὴ πρὸς τιμὴ αὐτῆς συνάθροισις τῶν πιστῶν τὴν ἑπομένη τῶν Χριστουγέννων.
στ) τὸν Μάρτιο ἔχομε τὴν Παρασκευὴ τοὺς «Χαιρετισμοὺς τῆς Θεοτόκου», μία ἢ περισσότερες φορές, ἀναλόγως πότε ἔχομε Πάσχα.
Ἐπίσης τὴν 25ην Μαρτίου τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου, διπλὴ ἑορτὴ τόσο τῆς Ὀρθοδοξίας μας ὅσον καὶ τῆς Ἑλλάδος μας, πρὸς τιμὴν τῶν ἡρώων τῆς ἐθνικῆς μας παλιγγενεσίας, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίσθησαν διὰ νὰ ἀποτινάξουν τὸν βαρύτατον Ὀθωμανικὸ – Τουρκικὸ ζυγό.
ζ) τὴν 2αν Ἰουλίου ἑορτάζει ἡ ἐκκλησία μας τὴν μνήμην τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Βλαχέρναις.
η) ὁ Αὔγουστος ὅμως εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχὴν μήνας ποὺ ἑορτάζεται πολλὲς φορὲς ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος :
Καθημερινῶς ὑπάρχουν οἱ παρακλήσεις.
θ) τὴν 15ην Αὐγούστου ἑορτάζεται ἡ Κοίμησις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ ἑορτὴ τὼν ἑορτῶν καὶ γι’ αὐτὸ ἔχει ὀνομασθῆ καὶ Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ.
ι) τὴν 23ην Αὐγούστου ἑορτάζομε τὴν ἀπόδοσιν τῆς Κοιμήσεως, τῆς Παναγίας Προυσιωτίσσης.
ια) τὴν 31ην Αὐγούστου ἑορτάζομε τὴν Κατάθεσιν τῆς Τιμίας Ζώνης.
Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Ἔργον Ἁγιογράφου Κων/νου Γιωτάκη καὶ συνεργατῶν
Ἀπὸ τὸν Ἱ. Ν. Ἁγ. Νέου Ὁσιομάρτυρος Παύλου τοῦ ἐξ Ἀροανίας
ΑΡΟΑΝΙΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ
(ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ ΗΘΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΩΝ ΑΞΙΩΝ)
3. Κατὰ καιροὺς ἀναλυτικότερα δημοσιεύομε στὸ περιοδικόν μας «Φωτεινὴ Γραμμή» :
α) τεῦχος 28, σελίδες 7 – 9, καθὼς ἐπίσης καὶ γιὰ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Φανερωμένης Ἀροανίας Καλαβρύτων, σελίδες 9 – 11. http://www.fotgrammi.gr/index2.php?option=com_flippingbook&view=book&id=47:teyxos-28&catid=2:2009-09-17-00-27-03&tmpl=component
β) Στὸ τεῦχος 44 (Ἰούλιος – Αὔγουστος – Σεπτέμβριος 2010) στὶς σελίδες 26 – 29 δημοσιεύσαμε τὸν «Λόγον εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου» τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ τοῦ ἰατροῦ, Ἀρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως.
http://www.fotgrammi.gr/index2.php?option=com_flippingbook&view=book&id=30:teyxos-44&catid=2:2009-09-17-00-27-03&tmpl=component
γ) στὸ τεῦχος 48 (Ἰούλιος – Αὔγουστος – Σεπτέμβριος 2011 ἐξώφυλλον) ἐδημοσιεύσαμε τὴν εἰκόνα τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἔργον τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ, ποὺ εὑρίσκεται στὸ Μέγα Σπήλαιο καθὼς καὶ στὶς σελίδες 44 – 46 ἀναφερθήκαμε στὴ μάχη τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου (ἀφιερωμένου στὴ Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου).
http://www.fotgrammi.gr/index2.php?option=com_flippingbook&view=book&id=56:teyxos-48&catid=2:2009-09-17-00-27-03&tmpl=component
δ) στὸ τεῦχος 52 (Ἰούλιος – Αὔγουστος – Σεπτέμβριος 2012 σελὶς 8) ἐδημοσιεύσαμε τὸ κείμενο τοῦ πρώην πρωτοεπιστάτου τοῦ Ἁγίου Ὅρους Πανοσιολογιοτάτου γέροντος πατρὸς Μαξίμου διὰ τὸ θαῦμα τοῦ «ἄξιόν ἐστιν».
http://www.fotgrammi.gr/index2.php?option=com_flippingbook&view=book&id=60:teyxos-52a&catid=2:2009-09-17-00-27-03&tmpl=component
4. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία πιστεύει καὶ διδάσκει ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἐγένετο σκεῦος ἐκλογῆς τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ γεννηθῇ τὸ δεύτερον πρόσωπον τῆς Ἁγίας Τριάδος μὲ ἐνέργεια τοῦ τρίτου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ νὰ ἐνανθρωπισθῇ ὁ Θεάνθρωπος Χριστὸς καὶ νὰ λυτρώσῃ τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα. Τοιουτοτρόπως δύνανται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ποὺ θέλουν νὰ μετατρέψουν τὴν καρδία τους σὲ Ναὸ τοῦ Θεοῦ, νὰ λυτρωθοῦν διὰ τῆς σταυρικῆς θυσίας κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Του. Ὁ κάθε ἄνθρωπος δύναται νὰ γίνῃ «θεοτόκος», δηλαδὴ νὰ γεννᾷ τὸ Θεὸ μέσα του καὶ νὰ τὸν διατηρῇ μέχρι νὰ ἀπέλθῃ ἀπὸ τὸν μάταιο τοῦτο κόσμο γιὰ νὰ τύχῃ τῆς ἀγαθῆς μερίδος.
Δυστυχῶς ὅμως, σήμερον διὰ τοῦ νηπιοβαπτισμοῦ, τὰ νήπια δὲν ἔχουν τὴν εὐκαιρία νὰ κατηχηθοῦν, ἀφοῦ οἱ περισσότεροι γονεῖς καθὼς καὶ οἱ ἀνάδοχοι διὰ τῆς βιωτῆς των καὶ τοῦ παραδείγματός των εἶναι φανερό, ὅτι δὲν ἔχουν οἱ ἴδιοι σωστὴ κατήχησιν ἀλλὰ μόνον τυπολατρεία.
Μὲ ἄκρως ἄσεμνες καὶ ἀπρεπέστατες ἐνδύσεις τῶν μητέρων κυρίως, τῶν ἀναδόχων καθὼς καὶ τῶν περισσοτέρων συγγενῶν καὶ φίλων δημιουργοῦν μία πολὺ ἀφόρητη κατάστασιν καὶ ὀφθαλμοπορνεία, μέχρι τοῦ σημείου ποὺ πολλὲς φορὲς ἀναρωτῶνται οἱ εὐλαβεῖς χριστιανοὶ ἂν παραμένει ἢ φυγαδεύεται τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ἀπὸ τὸ ὅλο ἐλεεινότατο θέαμα καὶ ἐπικρατοῦσα ἀνυπόφορη κατάστασιν. Ὄχι μόνο τὸ ἀδύνατο καὶ ἀσθενὲς τῇ πίστει πλήρωμα τῆς ἐκκλησίας (κλῆρος καὶ λαὸς) ἀλλὰ ἀκόμη καὶ ἅγιοι καὶ ἠθικότατοι ἀσκητές, ἂν εὐρίσκοντο σὲ μερικὲς βαπτίσεις σήμερα, θὰ κατασκανδαλίζοντο ἀπὸ τὸ τρισάλθιο θέαμα καὶ ἐμφανίσεις ἰδίως τῶν μητέρων καὶ ἀναδόχων, διότι «ἐκ τοῦ ὁρᾶν (βλέπειν) προκαλεῖται τὸ ἐρᾶν (ἐπιθυμεῖν)» καὶ «ἑνὸς κακοῦ δοθέντος μύρια κακὰ ἕπονται». . .
Μόνον πολὺ ἰσχυροὶ χαρακτῆρες δὲν κολάζονται ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἀνεδέστατα γύναια.
Δυστυχῶς οἱ ἀνάδοχοι, ἡμιμαθεῖς ὄντες, πολλὲς φορὲς παραμένουν μόνον στὸ ὅτι μετὰ τὴ βάπτισιν ὀφείλουν νὰ μεταλάβουν τὰ νεοφώτιστα τρεῖς φορὲς. Καὶ ἐκεῖ σταματοῦν (καὶ μάλιστα φέρνουν τὰ νεοφώτιστα τὴν τελευταία στιγμὴ στὴν ἐκκλησία καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ, γιὰ νὰ ἐξοικιώνονται, καί, μὴ ὄντα συνηθισμένα στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, οὐρλιάζουν δαιμονιωδῶς, ὅταν πλησιάζουν πρὸς τὸ ἅγιο ποτήριο τὰ δυστυχισμένα πλάσματα). Ἐν συνεχείᾳ πηγαίνουν τὰ παιδάκια ἀπὸ συνήθεια μερικὲς δεσποτικὲς καὶ θεομητορικὲς ἑορτὲς τὸν χρόνον νὰ κοινωνήσουν. Ὅταν δὲ μεγαλώσουν τὰ παιδιά, διδάσκονται ἀπὸ τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς ἀναδόχους τους στὴν πράξιν νὰ μὴ πηγαίνουν καθόλου. Καὶ ἂν προτρέψουν αὐτὰ τὰ παιδιὰ νὰ πᾶν στὴν ἐκκλησία, αὐτὰ ὡς κριτικὰ διερωτῶνται : «γιατί δὲν πηγαίνουν οἱ γονεῖς μου καὶ οἱ νονοί μου στὴν ἐκκλησία; ἄρα δὲν εἶναι κάτι τὸ ἀπαραίτητο καὶ ἐπιβεβλημένο, ἄς μὴν πάω και ἐγὼ καὶ ἄς κοιμᾶμαι τὸ πρωὶ γιὰ νὰ ἀντέχω νὰ ,,κατηχοῦμαι,, ἀπὸ τὸ χαζοκούτι (ἀνάποδα)».
5. Τοιουτοτρόπως ἀπὸ 8 – 10 χρονῶν οἱ κόρες καὶ οἱ ἐγγονὲς εἶναι «καθηγήτριες» τῶν σεξουαλικῶν ἀνωμαλιῶν καὶ ἐν δυνάμει, πρὸ τῆς ἐφηβικῆς ἡλικίας, φουντώνουν τὰ μυαλὰ τῶν παιδιῶν ἀπὸ τὴν φαντασία. Εἶναι ἐπιρρεπῆ στὴ πορνεία καὶ τὴν ἀσωτία. Μόνον ὁ φόβος γονέων, καθηγητῶν καὶ ἐν γένει τοῦ περιβάλλοντος τὰ συγκρατεῖ κάπως ἀκόμη. Ὅταν εἰσέλθουν στὴν ἐφηβεία εἶναι ἀσυγκράτητα καί «παίζουν τοὺς παντρεμένους».
Τὸ κράτος – οἱ κοινωνικὲς ἀσφαλίσεις μάλιστα κάνουν καὶ ἐμβόλια στὶς κοπέλες ἐναντίον τῶν ἀφροδισίων νοσημάτων καὶ ἡ ἀντιχριστιανικὴ κοινωνία – τὸ ἀντιχριστιανικὸ κράτος ἔχει θεσπίσει οἱ ἐκτρώσεις νὰ καλύπτωνται ἀπὸ τὰ ἀσφαλιστικὰ ταμεῖα.
Τοιουτοτρόπως μία πολὺ μεγάλη πόλις ἄνω των 500.000 κατοίκων κάθε ἔτος σφαγιάζεται ἀπὸ τοὺς «χασάπηδες» μαιευτῆρες κάνοντας ἐκτρώσεις δημοσίᾳ δαπάνῃ.
6. Τὸν κάθε φουκαρά, ποὺ πραγματικὰ ὑποφέρει ἀπὸ ποικίλες ἄλλες ἀσθένειες, τὸν κατατυραννοῦν μὲ τὰ μακροχρόνια «ραντεβοὺ» ἢ ἀναγράφοντάς του μόνον εὐτελῆ φάρμακα καὶ τοιουτοτρόπως δὲν ἐφαρμόζεται τὸ «προλαμβάνειν πρέπει νὰ εἶναι προτιμητέον τοῦ θεραπεύειν». Τὸ «προλαμβάνειν» δημιουργεῖ καὶ μακροζωία καὶ ἐλάχιστα ἔξοδα στὰ ἀσφαλιστικὰ ταμεῖα καὶ ἐν γένει μικρότερες δαπάνες στὴν κοινωνία.
7. Κατὰ συνέπεια, ἐπιβάλλεται νὰ ὑπάρξουν καὶ ἐσωτερικὲς ἱεραποστολὲς γιὰ νὰ εὐαγγελισθοῦν σωστὰ οἱ ὀρθόδοξοι γιὰ νὰ γίνουν εὐσυνείδητοι χριστιανοὶ καὶ ὄχι μόνον τυπικά. Εἶναι πολὺ λυπηρὸ πράγμα νὰ κάνουμε Χριστούγεννα χωρὶς Χριστὸ καθὼς καὶ ὅλες τὶς ἄλλες ἑορτές. Πρέπει νὰ συναισθανθοῦμε διὰ τῆς σωστῆς κατηχήσεως, ὅτι πρέπει νὰ γίνουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι «θεοτόκοι», δηλαδὴ νὰ γεννᾶμε τὸν Θεὸ μέσα μας καὶ νὰ τὸν διατηροῦμε στὴ «φάτνη» τῆς ψυχῆς μας, γιὰ νὰ μὴ ἔχουν ἐφαρμογὴ τὰ λόγια τοῦ Θεανθρώπου: «…ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος τῷ στόματι αὐτῶν καὶ τοῖς χείλεσί με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ’ἐμοῦ…» (Ἠσαῒας – Ματθ. ΙΕ, 8).
8. Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι ἡ μεσίτρια ὅλων των ἀνθρώπων πρὸς τὸν Υἱόν της καὶ λυτρωτὴ Χριστό. Εἴτε εἴμαστε ἐνσυνείδητοι χριστιανοὶ εἴτε τυπολάτρες, ἀκόμη καὶ ἄθεοι, μὲ τὸ παραμικρὸ πρόβλημα ἀναφωνοῦμε «Παναγιά μου βοήθα».
9. Τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς στρατευομένης ἐκκλησίας ἔχει ἐπιστρατεύσει ὅλα τα ἐγκωμιαστικὰ ἐπίθετα καὶ ὑμνολογεῖ τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Πρὸς τοῦτο ἀναφέρονται καὶ πολλὰ ἐπωνύμια τῆς Θεοτόκου ὡς π.χ. Γοργοεπήκοος, τῶν ἀπηλπισμένων ἡ ἐλπίς, τῶν πάντων σωτηρία διὰ τῆς μεσιτίας πρὸς τὸν Θεάνθρωπον υἱὸν της καὶ γιὰ τοῦτο καὶ ὁ λαός μας ἀναφωνεῖ: «ἡ ἐλπὶς πεθαίνει τελευταία».
10. Ἑκατομμύρια ἄνθρωποι τῆς κάθε ἐποχῆς ἀναθέτουν τὴν ἐλπίδα τους στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τὴν ἐρωτεύονται πλατωνικὰ καὶ ἀφιερώνονται στὸ Νυμφίο τῆς Ἐκκλησίας καὶ εἰς ἐκείνη.
Ἀπειρες χιλιάδες εὐσυνείδητες ψυχὲς καταφεύγουν στὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας, τὸ Ἄθως. Ἐκεῖ προσεύχονται γιὰ τὶς ἁμαρτίες τὶς δικές τους καὶ ὅλου του κόσμου.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ἔχουν θεσπίσει τὸ ἄβατο γιὰ νὰ μὴ παρασυρθοῦν ἀπὸ σειρῆνες.
Αὐτὸ ἔχουν ἀποφασίσει καὶ ἑκατοντάδες ἄλλες ἱερὲς μονές, ἐκτὸς τοῦ Ἄθω, καὶ ἔχουν θεσπίσει τὸ ἄβατον οἱ μὲν ἀνδρικὲς γιὰ τὶς γυναῖκες, οἱ δὲ γυναικεῖες μονὲς γιὰ τοὺς ἄντρες, γιὰ νὰ ἔχουν ὀλιγότερους πειρασμοὺς ἀπὸ τὶς ἄσεμνες σειρῆνες.
11. Ἀνὰ τὶς ἑκατονταετίες ἔχουν γίνει πάρα πολλἐς προσπάθειες ὑπὸ τοῦ ἀντικειμένου ἡμῶν διαβόλου διὰ τῶν ὀργάνων του νὰ καταργηθῇ τὸ ἄβατον ὅπως π.χ. τῆς Ἑλληνίδος εὐρωβουλευτίνας Καραμάνου ἢ τῶν σατανοκινουμένων ἐκπροσώπων τοῦ παγκοσμίου συμβουλίου ἐκκλησιῶν ἐσχάτως.
12. Τόσον οἱ Ἁγιορεῖτες πατέρες ὅπως καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι ἐμεῖς στὸ βασίλειο τῆς στρατευόμενης ἐκκλησίας ὀφείλουμε νὰ ἀντιστεκόμεθα καὶ νὰ μὴ ὑποχωροῦμε, διότι τὰ ὄργανα τοῦ διαβόλου θὰ ἐπανέρχωνται συστηματικὰ μέχρι ποὺ νὰ ἁλώσουν καὶ τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας μας.
13. Δυστυχῶς ὅμως εἰς τὴν Ἑλλάδα μας ἔχει ἐπικρατήσει καὶ ἡ πολὺ αἰσχρὴ καὶ τρισάλθια ἀηδὴς συνήθεια νὰ βλασφημεῖται τὸ ὄνομα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καπηλικότατα, ὄχι μόνον ἀπὸ ἀγράμματους ἀλλὰ κυρίως ἀπὸ ἐγγράμματους καὶ ψευδοδιανοουμένους καὶ πολιτικοὺς, ὡς π.χ. τὸν μεγάλο «ἐθνάρχη» μασόνο Κωνσταντίνο Καραμανλῆ.
14. Ἄνω των 50 ἐτῶν ἔχω ζήσει στὴ Βόννη Γερμανίας. Ἐκεῖ, ὅπου οἱ παπικοὶ ἔχουν θεοποιήσει τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ τὰ ἑκατοντάδες προτεσταντικὰ δόγματα τὴν ἀπορρίπτουν, δὲν ἔχω ἀκούσει οὔτε μία βλασφήμια. Καὶ σὲ ἄλλα κράτη, ὑπὸ τὶς ἴδιες συνθῆκες, δὲν βλασφημοῦν τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἀκόμη καὶ πολλοὶ μωαμεθανοὶ τὴν σέβονται καὶ τὴν εὐλαβοῦνται.
15. Καὶ αὐτοὶ οἱ ἄκρως, ἀπὸ τὴν πολιτεία καὶ τὴν ἐκκλησία, ἐγκαταλελειμμένοι Ρομά, ταξιδεύοντας στὴ χάρη τῆς Παναγίας, μέχρι νὰ κατέβουν ἀπὸ τὸ πλοῖο διαπληκτίζονται καὶ συμπεριφέρονται, ἀπὸ αἰσχρὰ συνήθεια, ἀπρεπέστατα. Ὅταν ὅμως κατέβουν, ταπεινώνονται, εὐλαβοῦνται τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο τόσον πολύ, ποὺ μακάρι νὰ εἴχαμε καὶ ἐμεῖς, οἱ μὴ Ρομά, τὴν εὐλάβεια αὐτῶν.
16. Γιὰ νὰ δυνηθοῦν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, νὰ κτυπήσουν καὶ νὰ ἐξουθενώσουν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸν Ἑλληνισμὸ, δημιουργοῦν πληθώρα θεωριῶν, δῆθεν ἐπιστημονικῶν ἀνακαλύψεων, ἐρευνῶν κλπ. κλπ. σατανικῶν φληναφημάτων γύρω ἀπὸ τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ τὸν Θεάνθρωπο Υἱό της καὶ προσπαθοῦν μὲ κάθε θεμιτὸ καὶ ἀθέμιτο μέσο νὰ γκρεμίσουν τὶς ἠθικὲς ἀξίες καὶ προπαντὸς τὴν πίστιν τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν.
17. Πληθώρα εἰδημόνων, λαϊκῶν καὶ κληρικῶν, εἶναι εἰς θέσιν νὰ περιγράψουν ἄπειρα ἐγκώμια, θαύματα καὶ βιώματα τῆς Παναγίας μας.
Ἐμεῖς δὲν ἔχουμε οὔτε τὶς ἱκανότητες οὔτε τὴν δυνατότητα νὰ γράφουμε περισπούδαστα συγγράμματα καὶ νὰ ἀναφερώμεθα ἐκτενῶς γιὰ τὶς θεομητορικὲς καὶ δεσποτικὲς ἑορτὲς ἀλλὰ μόνον νὰ ἀναφέρουμε μερικὰ ἱστορικὰ βιώματα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας καὶ τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν.
18. Τελειώνουμε μὲ μία ἀληθινὴ ἱστορία.
Μετὰ τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφή, ὅταν Μικρασιάτες ἀλλὰ καὶ λοιποὶ Ἕλληνες δεινοπαθοῦσαν ὑλικά, ἦλθαν ὄχι μόνον οἱ παπικοὶ ἀλλὰ καὶ τὰ διάφορα προτεσταντικὰ δόγματα καὶ γιὰ νὰ προσελκύουν στὶς αἱρέσεις τους τούς εὐλαβεῖς ὀρθοδόξους χριστιανούς, μοίραζαν παλαιὰ ροῦχα καὶ τρόφιμα – ἀλεύρι. Αὐτὴ τὴν βοήθεια τὴν ὠνόμασαν «ἀλευρία». Διάφοροι οἰκογενειάρχες ἠναγκάζοντο, γιὰ νὰ μὴ πεθάνουν οἱ οἰκογένειές τους ἀπὸ τὴν πείνα, νὰ πηγαίνουν στὶς συναθροίσεις τῶν αἱρετικῶν. Ὅταν ἀραίωσε ἢ καὶ ἐσταμάτησε ἡ ἀλευρία, ἔπαψαν καὶ οἱ «φουκαράδες» ὀρθόδοξοι νὰ μεταβαίνουν στὶς συναθροίσες αὐτές. Κάποτε ὁ πάστορ συνήντησε ἕνα ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ταλαίπωρους ποὺ ἐπήγαιναν στὶς συναθροίσεις τους καὶ τὸν ρωτᾶ : «ἀδελφὲ Γεώργιε τί γίνεσαι, ἐχάθηκες». Ὁ Γεώργιος τοῦ ἀπαντᾶ «τί γίνεται ἡ ἀλευρία;» Ὁ παστὸρ τοῦ λέει «δυστυχῶς στάματησε». Τότε καὶ ὁ Γεώργιος τοῦ ἀπαντᾶ: «ἐσταμάτησε ἡ ἀλευρία, ἐσταμάτησε καὶ ἡ προτεσταντία. Ἐμεῖς ὀρθόδοξοι γεννηθήκαμε καὶ ὀρθόδοξοι θὰ πεθάνουμε».
19. Τώρα, ὅμως, οἱ καταχθόνιες σκοτεινὲς δυνάμεις, διὰ τῶν ὀργάνων των, προσπαθοῦν νὰ ἐκμαυλίσουν μὲ τὰ αἰσχρότατα θεάματα καὶ ἀκροάματα τὸν ἑλληνικὸ λαό. Ἄλλοτε μὲν τοῦ προσφέρουν ἀφθονώτατο ἄρτο μὲ τὸ «χρήματα ὑπάρχουν» καὶ «Τσοβόλα δῶστα ὅλα» καὶ τὸν ὁδηγοῦν στὴν ὑπερκαταναλωτικὴ κοινωνία γιὰ νὰ μὴ ἔχῃ δυνάμεις ἀντιστάσεως, ἄλλοτε δὲ αὐτοῦ τοῦ δύσμοιρου ἑλληνικοῦ λαοῦ τοῦ στεροῦν καὶ τὸν ἄρτιον τὸν ἐπιούσιον καὶ τὸν ὁδηγοῦν στὶς αὐτοκτονίες.
20. Ὅμως ἀνάγκη νὰ διαφωτισθοῦν καὶ οἱ ἐκμαυλισθέντες ὀρθόδοξοι. Νὰ ἐπιστρέψουμε στὶς ρίζες μας καὶ νὰ ἀναγεννηθοῦμε πνευματικὰ καὶ νὰ ἐπικαλούμεθα τὴν μεσιτία τῆς Ὑπεραγίας ἡμῶν Θεοτόκου καὶ τὸ ἔλεος τοῦ ἐνανθρωπισθέντος Χριστοῦ γιὰ νὰ λυτρωθοῦμε ἀπὸ τὸν πλήρη καταποντισμὸ στὴν ἄβυσσο, ποὺ μᾶς ὡδήγησαν οἱ ἰθύνοντες, οἱ γενίτσαροι τοῦ πνεύματος, τὰ πειθήνια ὄργανα τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων.
ΑΜΗΝ
Τὰ Διοικητικὰ Συμβούλια τῶν φορέων μας :
Ἵδρυμα Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν,
Σωματεῖο οἱ Φίλοι του Τάματος τοῦ Ἔθνους,
Διορθόδοξος Σύνδεσμος «Ἀπόστολος Παῦλος»,
Περιοδικὸ Φωτεινὴ Γραμμή.
