Προς:
Το ευσεβές εκκλησίασμα του Ιερού Ναού Αγίου Νικάνορος Κοζάνης.
Είμαι υποχρεωμένος προς το ευσεβές εκκλησίασμα του Ιερού Ναού Αγίου Νικάνορος, να δημοσιεύσω εν ολίγοις τις παρακάτω διευκρινίσεις για το όλο θέμα της υποβολής της παραίτησής μου από το Δεξιό αναλόγιο του ως άνω Ι. Ναού, καθ’ ότι επί 18 ( δέκα οκτώ ) και πλέον έτη προσφέρω τις ψαλτικές μου υπηρεσίες εις τον Ι. Ναό εις τον οποίον εκκλησιάζονται.
Λέγεται ότι υπέβαλλα την παραίτησή μου με κίνητρο την οικονομική μου αμοιβή.
«Για τα λεφτά» όπως εύκολα ακούγεται.
Όχι βέβαια!
Τα αίτια είναι εντελώς διαφορετικά. Το οικονομικό είναι η αφορμή.
Δεν είναι του χαρακτήρος μου να ζητιανεύω την ψαλτική μου αμοιβή. Σε όλη την ψαλτική μου πορεία δεν το έπραξαν ποτέ και ούτε θα το πράξω. Αυτό ήταν θέμα της εκάστοτε εκκλησιαστικής επιτροπής των Ιερών Ναών που υπηρέτησα, η οποία αξιολογούσε την ψαλτική μου προσφορά, εξαιρουμένης εσχάτως της εκκλησιαστικής επιτροπής του ως άνω Ι. Ναού, η οποία επέλεξε τη φθίνουσα πορεία αυτής της αμοιβής.
Η επιλογή αυτή της επιτροπής έγινε με γνώμονα τις παρακάτω απόψεις αυτής, με συνέπεια η ιεροψαλτικη μου αμοιβή να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός απαξίωσης της ψαλτικής παρουσίας στον Ιερό Ναό.
Όπως θα γίνει αντιληπτό από τα παρακάτω γραφόμενα οι Ιεροψάλτες δεν είναι απαραίτητοι για τους Ιερούς Ναούς όπως συνάγεται το συμπέρασμα, σύμφωνα με τα επιχειρήματα της επιτροπής.
Πρώτον: « Η εκκλησιαστική επιτροπή δεν αμείβεται !!! Γιατί να αμείβονται οι ψάλτες;»
Δεύτερον: « Ε και τι κάνουν οι ψάλτες; Ο καθένας μπορεί να ανέβει στο αναλόγιο και να ψάλλει. Δεν είναι και κάτι που χρειάζεται κάποια ικανότητα!!!»
Όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας δημιουργείται μείζον ηθικόν ζήτημα! Άρα οι ψάλτες καταχρώνται και αυτήν έστω την οποιαδήποτε αμοιβή; Εκεί κατάντησε η τάξις των Ιεροψαλτών;
Αυτά απεστάλησαν γραπτώς και συστημένως υπ’ εμού από την 19η Ιανουαρίου 2019 προς την εκκλησιαστική επιτροπή. Δυστυχώς σιγή ασυρμάτου, ούτε έστω συζήτησις επί του θέματος έγινε.
Τελεία απαπαξίωσις; Ίσως!
Αντιθέτως μου υπεδείχθη από την εκκλησιαστική επιτροπή γραπτώς ο δρόμος της παραίτησης.
Βέβαια θα ήτο πιο ειλικρινές να μου ανακοινωθεί ότι υστερώ ως ψάλτης και δεν ανταποκρίνομαι στις απαιτήσεις του αναλογίου. Τοιαύτη όμως αξιολόγησις απαιτεί ορισμένες προϋποθέσεις! Οι οποίες δεν υφίστανται!
Απομένει η μία και μόνη προϋπόθεσις και αυτή είναι η κρίση του εκκλησιάσματος καθ’ ότι έχει την εμπειρία πολλών Ναών, λόγω της εκεί παρουσίας του, όταν εκκλησιάζεται εις αυτούς για διαφόρους λόγους.
Εν κατακλείδι η επιλογή της υποβολής της παραίτησης δεν έγινε «ελαφρά τη καρδία». Αντιθέτως εγένετο με μεγάλη λύπη. Διότι ο ψάλτης δεν παραιτείται από το αναλόγιο. Συνεχώς επιμορφώνεται μελετώντας τη θεία εκκλησιαστική μουσική και μέχρι την ύστατη ικμάδα του προσφέρει!!! Η παραίτησις είναι μορφή διαμαρτυρίας. Διότι και την φιλοτιμία η εκκλησία την διδάσκει και την εκτιμά! Όπως και τον αυτοσεβασμό!
Όμως στον ιερό χώρο της εκκλησίας «ουδέν άλυτον»! Πόσο μάλλον «ανθρώπων πράξεις» οι οποίες στερούνται παντός αναστήματος απέναντι αυτής!
Και η εκκλησία γνωρίζει τις λύσεις με τις οποίες τεκμηριώνει την ανωτερότητα της και την αγιοσύνη της!
Γεώργιος Θαθαρόπουλος
Καθηγητής Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής – Ιεροψάλτης.
