Θέλω να ευχαριστήσω δημόσια τις ιστοσελίδες «Εφημερίδα Κοζάνη» & Kozanimedia
για την δημοσίευση του άρθρου μου της Παρασκευής «Πρόσω ολοταχώς ή όπισθεν».
Ίσως αναρωτηθούν κάποιοι, προς τι οι ευχαριστίες για το αυτονόητο.
Δυστυχώς ακόμα και στις μέρες μας, το αυτονόητο, δεν είναι αυτονόητο για όλους.
Κάποια ιστοσελίδα, δεν το δημοσίευσε, θεωρώντας το μεροληπτικό υπέρ του δημάρχου και υποψήφιου εκ νέου, Λευτέρη Ιωαννίδη.
Αρθρογραφώ για αρκετά χρόνια στην σελίδα που «λογοκρίθηκα».
Γνωρίζουν οι αναγνώστες και ο ίδιος τις απόψεις μου, το στυλ γραφής μου, την προσέγγιση των γεγονότων όπως γνωρίζουν επίσης, πως η κριτική και οι σχολιασμοί μου ήταν πάντα προς όλες τις κατευθύνσεις και αφορούσαν μόνο συμπεριφορές, πρακτικές, αποφάσεις ή ενέργειες που είχαν άσχημες παρενέργειες στην χώρα και στις κοινωνίες, μικρές η μεγάλες.
Σαφώς και οι απόψεις, οι κριτικές και οι σχολιασμοί είναι προσωπικές και δεν επιβάλλονται ούτε διά νόμου, ούτε διά της βίας και κυρίως κρίνονται και από τους αναγνώστες.
Επί τη ευκαιρία να ευχαριστήσω τους πολλούς ή λίγους αναγνώστες των άρθρων μου, που κάποιοι μπορεί να συμφωνούν ή να διαφωνούν μαζί μου, αλλά η κριτική τους, στην συντριπτική πλειοψηφία ήταν κόσμια και ευπρεπής απέναντί μου.
Σφίγγω το χέρι στους γνωστούς αλλά και πολλούς άγνωστους αναγνώστες για τα τιμητικά σχόλιά τους.
Είναι η μεγαλύτερη τιμή και η μεγαλύτερη πληρωμή θα έγραφε ο ποιητής.
ΣΧΟΛΙΟ. Να που και στις μέρες μας γίνονται θαύματα. Αναστήθηκαν πολιτικές, πρακτικές, συμπεριφορές που τραυμάτισαν σοβαρά και τη χώρα και τους πολίτες ακόμα πιο σοβαρά.
Όμως το σύστημα εξουσίας εκμετάλλευσης των κοινωνιών είναι πολύ σκληρό για να πεθάνει. Λουφάζει για λίγο και αντεπιτίθεται πολύ πιο άγρια. Ο πανικός κι ο φόβος ναρκώνει δυστυχώς κρίση και μνήμη στις κοινωνίες.
Πανηγυρίζουν οι αυτουργοί και θύτες της κοινωνικής αιμορραγίας και δυστυχώς μαζί τους πανηγυρίζουν και τα θύματα!
Οι πρώην μονομάχοι της εξουσίας που χρέωνε ο ένας στον άλλον την κατάντια της χώρας και της κοινωνίας, ενώθηκαν και πανηγυρίζουν.
Πρώην στενός συνεργάτης, πρώην πρωθυπουργού, που δέχτηκε μύδρους καταγγελιών και κατηγοριών, πριν ξεσπάσει η κρίση των μνημονίων, η παράταξη του, όχι μόνο δεν τον κάλυψε, ούτε αυτόν ούτε τον πρωθυπουργό του, αλλά συνεργάστηκε και συγκυβέρνησε μαζί τους, πανηγύριζε σε ένα πάνελ παραφράζοντας μια φράση του Ελύτη: «Θεέ πόσο μπλε ξοδεύεις (για να μην σε βλέπουμε) για να μην φαίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ!
Ναι! οι πολιτικοί χρησιμοποιούν κάπου – κάπου ποιητικές ατάκες. Ο ίδιος ποιητής όμως έγραψε και πολλά άλλα: «Στην κακή μοιρασιά πάντα ο Θεός ζημιώνεται» ή πιο απλά και κατανοητά για το τι θέλει να πει ο ποιητής: «Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος να ‘ν’ ήμερος να ‘ναι άκακος- Μα ‘ρθαν αλλιώς τα πράματα- τονε ξυπνάν χαράματα-τον παν τον φέρνουν πίσω μπρος- του τρώνε και το λίγο βίος- κι από το στόμα την μπουκιά πάνω στην ώρα τη γλυκιά-του τηνε παίρνουνε κι αυτή- Χαρά στους που ‘ναι οι Δυνατοί»!
Αχ αυτοί οι ποιητές που ξαναγεμίζουν τους κάλυκες (με την πένα τους) και ξαναπυροβολούν, σε αντίθεση με την άοπλη, ανημέρωτη και ευάλωτη στην προπαγάνδα της εξουσίας των ισχυρών, κοινωνία.
Ο άμεσος χρόνος θα δείξει την πορεία που είναι προσχεδιασμένη, αλλά τι νόημα θα έχουν τότε οι κραυγές οδύνης.
Κοντός ψαλμός αλληλούια…
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ -και μυρσίνη συ δοξαστική-μη παρακαλώ σας μη-λησμονάτε τη χώρα μου!
Ποιοι άραγε τρώνε τη σάρκα της
Ποια είναι η απάντηση και η στάση της κοινωνίας;