Μας κουφαίνουν καθημερινά οι πολιτικοί και οι πολιτικολογούντες. Πολιτικοί αναλυτές, οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι και πολίτες, όσοι τέλος πάντων τους δίνεται η δυνατότητα να εκφέρουν δημόσιο λόγο, ασταμάτητοι είναι.
Μπουχτίσαμε από διαπιστώσεις βαρύγδουπες αναλύσεις και συμπεράσματα. Άλλοι τώρα καμώνονται τους δικαιωμένους, άλλοι νίπτουν τας χείρας ως άλλοι σύγχρονοι Πόντιοι Πιλάτοι. Όλοι είχαν εγκαίρως κάνει τις επισημάνσεις τους, αλλά ο όχλος – λαός δεν τους άκουγε! Αυτό από μόνο του, είναι περισσότερο ανησυχητικό και από την ίδια την αβεβαιότητα που βιώνουμε. Δείχνει πως τίποτα δε διδαχθήκαμε απ’ τα μέχρι τώρα παθήματα, γι αυτό και ακάθεκτοι συνεχίζουμε να φλυαρούμε. Όλοι έχουν κατασταλαγμένη άποψη για το αύριο, αλλά κανείς δε συμφωνεί με κανέναν.
Αυτό έμαθαν καλά τόσα χρόνια να κάνουν, έτσι πορεύονται. Κάποιοι μάλιστα με πιο επαναστατικό ύφος και ανατρεπτική ρητορεία έχασαν κάθε μέτρο γιατί ξεπέρασαν ακόμα και τους εαυτούς τους. Λες και δε γνωριζόμαστε όλοι σε τούτο τον τόπο για το πώς διάγουμε. Κάποιοι που ίσως φωνάζουν περισσότερο, αυτά που λένε τα εννοούν για τους άλλους. Λάστιχο ξεχειλωμένο κατάντησε το περί δικαίου αίσθημα. Όσα προτείνουν κάποιοι δεν τα εφαρμόζουν οι ίδιοι, ούτε στα στενά πλαίσια του οίκου τους. Στο περιβάλλον τους (κομματικό- εργασιακό- συντεχνιακό- οικογενειακό) είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα απ’ ό,τι είναι στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα των ανέργων και των νεόπτωχων.
Πρέπει την αλήθεια της κοινωνικής πραγματικότητας να την κοιτάξουμε κατάματα. Όλοι φωνάζουν πως δεν τους φτάνουν αυτά που έχουν για να ζήσουν, αλλά κάποιοι δε έχουν ούτε αυτά τα λίγα για να μπορούν να λένε ότι δεν τους φτάνουν. Κι όσοι απλά δείχνουν να κατανοούν το πρόβλημα στα λόγια μόνο, συμπεριφέρονται ως θεατές ενός δράματος με απρόβλεπτο τέλος. Άλλοι που εκπροσωπούν θεσμούς, οργανώσεις, συλλόγους κλπ και εκφράζονται δημόσια με γραπτό ή προφορικό λόγο, νομίζουν πως κάποια μέρα θα έρθει το μάννα εξ ουρανού. Καλός και παρηγορητικός ο λόγος τους, αλλά αυτό φτάνει τάχα;
Κάποιοι ονειρεύονται πως το 2018, μετά το καλοκαίρι, όλα θα είναι αλλιώς. Όλα θα μοιάζουν φωτεινά και αισιόδοξα, αλλά δεν μπορούν να επιχειρηματολογήσουν για την υπερφίαλη αυτή αισιοδοξία τους, και αυτογελοιοποιούνται. Οι πολιτικοί αν όχι όλοι οι περισσότεροι, δείχνουν πως δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των στιγμών. Το ενδιαφέρον τους εξαντλείται, απροκάλυπτα πλέον, στο ό,τι πρέπει να εξασφαλίσουν πρώτα την πολιτική τους επιβίωση και μετά να κοιτάξουν του λαού τις ανάγκες και την πατρίδα ΕΛΛΑΔΑ. Δεν ομονοούν ακόμα και μπροστά στον κίνδυνο της εθνικής περιπέτειας εξαιτίας της τρικυμίας που σηκώνεται στην περιοχή του Αιγαίου και της Μεσογείου.
Η πολύχρονη λαίλαπα της πολυεπίπεδης κρίσης μαρτυρεί πως ξεπέρασε τη φαντασία αυτών που μας κυβερνούν, αλλά κι αυτών που ετοιμάζονται να μας κυβερνήσουν. Οι καιροί φανερώνουν πως μας λείπουν τα πρόσωπα εκείνα, τα πολιτικά αναστήματα, που θα σηκώσουν το βάρος της εθνικής ανάτασης και ανάπτυξης στην πλάτη τους, γι΄αυτό και δεν είναι μενετοί. Τώρα, όσο ποτέ άλλοτε, αυτό που λέει ο λαός μας «ο Θεός να βάλει το χέρι του» δεν είναι απλά μια ευχή και μόνο, είναι και επιτακτική ανάγκη.
Ηλίας Κ Μάρκου