Σχετικά με τα όσα λέχτηκαν και γράφτηκαν για την παρουσία μου στη θρησκευτική εκδήλωση-τρισάγιο στη μνήμη του Νικόλαου Γκαντώνα αναφέρω τα εξής:
Είναι προφανής η προσπάθεια εκμετάλλευσης μίας καθαρά ιδιωτικής και όχι θεσμικής παρουσίας και συμμετοχής σε ένα γεγονός με οικογενειακά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά.
Παρουσία που απορρέει από την φιλική σχέση που είχα αναπτύξει σε προσωπικό επίπεδο με τον αείμνηστο Ταξίαρχο από την περίοδο της στρατιωτικής μου θητείας πέραν και έξω από οποιαδήποτε άλλα γεγονότα και καταστάσεις.
Προσωπικές σχέσεις που επίσης ανέπτυξα και διατήρησα με τους απογόνους του όλα αυτά τα χρόνια, επομένως η παρουσία μου στο τρισάγιο της περασμένης Κυριακής ήταν απόλυτα φυσιολογική στο πλαίσιο της σχετικής πρόσκλησης που αποδέχθηκα και των επαφών που διατηρώ με μέλη της οικογένειας Γκαντώνα.
Όσον αφορά την επίμαχη φωτογραφία, το κάλεσμα της συντροφιάς για μία φωτογράφιση όπου ξεδιπλώθηκε η σημαία με τα αντίστοιχα σύμβολα σίγουρα δεν ήταν απόφαση δική μου αγνοώντας το περιεχόμενο που εμφανίζεται. Ο σεβασμός όμως στους νεκρούς είναι πάνω από σύμβολα και γεγονότα.
Η ταύτιση με άλλα γεγονότα και θεωρίες από όλους εκείνους που εμφανίζονται σήμερα ως υπερασπιστές διαχρονικών αξιών, τις οποίες εν αντιθέσει με αυτούς υπηρέτησα και συνεχίζω να υπερασπίζομαι, έχει να κάνει μόνο με πολιτικά κίνητρα και παιχνίδια στα οποία βέβαια δεν θα εμπλακώ.
Η ιστορία έκρινε και συνεχίζει να κρίνει την πορεία του καθενός.