Σε εφημερίδα της Αυστραλίας για την Θεοδώρα Λειψιστινού
Η εφημερίδα “Καρφίτσα” 15 Νοεμβρίου 2016 για τη Θεοδώρα Λειψιστινού
«Η Θεσσαλονικιά που έχει φάει τη ζωή της στη φυλακή, χωρίς να είναι φυλακισμένη»
«Έχει περάσει δεκατέσσερα χρόνια στη φυλακή, χωρίς να έχει διαπράξει κάποιο έγκλημα ή κάποιο αδίκημα.
Από μικρή ηλικία περνούσε τον ελεύθερό της χρόνο στα σωφρονιστικά καταστήματα, παράγοντας κοινωνικό έργο και δίνοντας μια ζεστή αγκαλιά σε ανήλικους κρατούμενους αλλά και γυναίκες φυλακισμένες. Όχι γιατί της το ζήτησε κανείς, ούτε επειδή ήταν η δουλειά της. Το κάνει επειδή αυτό την ευχαριστεί, όπως δηλώνει χαρακτηριστικά. Ο λόγος για την φιλόλογο από τη Θεσσαλονίκη, Θεοδώρα Λειψιστινού η οποία από το 2002 μέχρι σήμερα κάθε Πέμπτη μεσημέρι, είτε πρόκειται για γιορτές και αργίες είτε για καθημερινές, περνά το κατώφλι των φυλακών Διαβατών και είναι η καλύτερη φίλη για καθεμία από τις περίπου 30 φυλακισμένες».
Η Θεοδώρα Λειψιστινού δεν χρειάζεται συστάσεις.
Εθελόντρια από φύση, πατριώτισσα από θέση, με κείνη την λαχτάρα για τον τόπο της που την κάνει ασυγκράτητα …τοπικίστρια παθιασμένη δυτικομακεδόνισα, που φεύγοντας από τον Πελεκάνο κράτησε ανέπαφη κάθε μνήμη, κάθε πρόσωπο για να το κάνει μετά από χρόνια βιβλίο, έκθεση, λαογραφική αναφορά, ολόκληρο Συνέδριο, γιορτές θεσμό. Οι γιορτές Πέλεκον είναι μια δική της ιδέα και φέρνουν ανθρώπους που αγαπούν τη λαογραφία και την παράδοση κοντά στα χωριά της Δυτικής Μακεδονίας.
Ως Πρόεδρος του Βαφοπούλειου, άφησε εποχή. Για την άοκνη προσπάθειά της, για τον εμπλουτισμό των δραστηριοτήτων του, για το ανοιχτό και ατίθασο πνεύμα της.
Για κάποιον που κυκλοφορεί στους δρόμους της Θεσσαλονίκης η κ. Λειψιστινού είναι μια γνώριμη φυσιογνωμία. Ακόμα και να μην την γνωρίζει κανείς, η ενασχόλησή της με τα κοινά τα τελευταία χρόνια την έχει κάνει πρόσωπο αναγνωρίσιμο στους Θεσσαλονικείς. Άλλωστε προέρχεται από την κοινωνία και ζει προσφέροντας σε αυτή.
Πριν πάει στις… φυλακές, την περίοδο 1996- 2004 η κ. Λειψιστινού βρέθηκε στα σύνορα του Πακιστάν στην φυλή Καλάς (με την ελληνική καταγωγή) προκειμένου να χτίσει στα βουνά των Ιμαλαΐων σχολεία και, κέντρα υγείας, ύδρευσης και νοσοκομείο μαζί με άλλους Έλληνες εθελοντές** (από το ίδιο ρεπορτάζ της εφημερίδας Καρφίτσα)
Γεννημένη στο χωριό Πελεκάνο Κοζάνης ήρθε στη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσει φιλολογία. Όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές της εργάστηκε ως φιλόλογος σε δημόσια σχολεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Από το δημόσιο παραιτήθηκε και στη συνέχεια αφοσιώθηκε στο κοινωνικό της έργο.
Ασχολείται με την τοπική αυτοδιοίκηση ενεργά από το 2006 και είναι Πρόεδρος της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Ελλήνιον» .Μιας ομάδας που χωρίς καμία κρατική υποστήριξη, επιχορήγηση ή επιδότηση κατάφερε να φτάσει μέχρι τα απομονωμένα χωριά των Καλάς στο Πακιστάν, μέχρι τους έλληνες της Αιθιοπίας , τα χωριά των Πομάκων, τους καταυλισμούς των Ρομά στην Μακεδονία και τη Θράκη και να υποστηρίξει εκπαιδευτικές και πολιτιστικές δράσεις.
Όχι η Θεοδώρα Λειψιστινού δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι κομμάτι της πόλης, ενεργός πολίτης, άνθρωπος με ενθουσιασμό για την Ελλάδα και τον πολιτισμό της και ταυτόχρονα πολίτης του κόσμου.
Διεκδικεί μια θέση στην ζωή μας, στην καθημερινότητά μας, όπως κάνει χρόνια τώρα και προσωπικά πιστεύω πως το προνόμιο αυτό της αξίζει.
Κι επειδή ποτέ η ίδια δεν θα τολμούσε, δεν θα ήθελε να γράψει για τον εαυτό της, το κάνω εγώ η φίλη της και είμαι σίγουρη πως συνυπογράφουν οι εκατοντάδες μαθητές της –πολλοί από τους οποίους είναι σήμερα συνάδελφοι-, τα ελληνόπουλα από την Αιθιοπία που σπούδασαν στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο χάρη και στις δικές της προσπάθειες, οι γυναίκες που βίωσαν τον εγκλεισμό στις φυλακές στα Διαβατά, όλοι εμείς που γλεντήσαμε μαζί της, που φιλοξενηθήκαμε στο σπίτι της, οι φίλοι της , οι γνωστοί της και τόσοι, τόσοι άλλοι.
Καλή επιτυχία Θεοδώρα
Στελίνα Μαργαριτίδου , δημοσιογράφος
