Η γερμανική στάση στο «Ουκρανικό» υπό το φως της ιστορίας, το «Σχέδιο Μοργκεντάου» και ο ρόλος της Ελλάδος στον αστερισμό της PaxGernanica. (Διαμαντή Βαχτσιαβάνου)
Τα όσα συμβαίνουν από την έναρξη του ουκρανικού πολέμου, μεταξύ Ρωσίας – Γερμανίας, θυμίζουν σκηνές από ένα διαλυμένο γάμο. Πολλοί απορούν με την ακραία μεταστροφή της Γερμανίας, από οικονομικός σύμμαχος με τη Ρωσία σε κήρυκα της απόλυτης σύγκρουσής. Πόσο πείθει η επίκληση της σύγκρουσης στην Ουκρανία για την ακραία αυτή μεταστροφή;
Την ειρηνική συνύπαρξη στην Ευρώπη την είχαν εγγυηθεί σειρά Γερμανών καγκελάριων Χέλμουτ Σμιθ, Χέλμουτ Κολ, Γκρέχαρντ Σρέντερ, Άντζελα Μέρκελ. Η ειρηνική συνύπαρξη είχε ως αποτέλεσμα την οικονομική ισχύ και την πολιτική πρωτοκαθεδρία της Γερμανίας στην Ευρώπη.
Τη Συμφωνία του Μινσκ την είχε εγγυηθεί η Άντζελα Μέρκελ και γνώριζαν πως την καταστρατήγησή της δεν θα την ανέχονταν οι Ρώσοι.
Πώς εξηγείται μια τέτοια, εκ πρώτης όψεως, αυτοκαταστροφική συμπεριφορά;
Για να κατανοήσουμε την αυτοκαταστροφική συμπεριφορά της Γερμανίας, θα πρέπει να ανατρέξουμε πίσω στην ιστορία. Στο τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου, όταν τα συμμαχικά στρατεύματα προήλαυναν προς το Βερολίνο και τη συμφωνία του Πότσνταμ μεταξύ ΗΠΑ-ΕΣΣΔ-Ηνωμένου Βασιλείου, για τη μελλοντική αντιμετώπιση της επιθετικότητας της Γερμανίας.
Αποφάσισαν οι τρεις αυτές δυνάμεις ότι «θα προέβαιναν σε αποβιομηχάνιση, αποστρατικοποίηση, επανορθώσεις και σε ελεγχόμενες εξαγωγές» με το ρητό στόχο «να εμποδιστεί η Γερμανία να αναπτύξει εκ νέου πολεμική δυνατότητα».
Ο Χένρυ Μοργκεντάου, στενός συνεργάτης του Ρούσβελτ, είχε εκπονήσει ένα σχέδιο για μια «ποιμενική Γερμανία», μια χώρα αποβιομηχανοποιημένη και χωρίς στρατό. Το Σχέδιο Μοργκεντάου υιοθετήθηκε επισήμως στις 25 Απριλίου 1945 και ενσωματώθηκε στη Συμφωνία του Πότσνταμ, μεταξύ ΗΠΑ-ΕΣΣΔ και Ηνωμένου Βασιλείου.
Ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ του New Deal είχε μια φυσική απέχθεια προς τους Γερμανούς, «Ούννους» τους αποκαλούσε, και πίστευε πως μια βιώσιμη ειρήνη δεν ήταν δυνατόν να επιτευχθεί, αν πρώτα δεν «ξεριζωθεί ο γερμανικός καρκίνος από το σώμα της ανθρωπότητας».
Από το καλοκαίρι του 1944, όταν πια ο πόλεμος είχε κριθεί, ο Ρούσβελτ είχε διαμορφώσει άποψη για τη μεταπολεμική τύχη της Γερμανίας. «Πρέπει να είμαστε σκληροί με τη Γερμανία και εννοώ με το λαό της, όχι μόνον με τους Ναζί. Είτε θα πρέπει να τους ευνουχίσουμε, είτε να βρούμε άλλο τρόπο να διασφαλίσουμε ότι δεν θα είναι σε θέση να αναπαράγουν απογόνους, πρόθυμους να επαναλάβουν τέτοιες συμφορές…». Αυτά τα είπε στον Μοργκεντάου στις 19 Αυγούστου 1944!
Για την ιστορία να σημειώσουμε ότι ο νεότερος Μοργκεντάου ήταν γιος του πρεσβύτερου Χένρυ Μοργκεντάου, γνωστός στην Ελλάδα για τη φιλελληνική του δράση στους Έλληνες της Ιωνίας, κατά τους διωγμούς του 1922. Ο πατέρας Μοργκεντάου υπήρξε ο Αμερικανός διπλωμάτης που αποκάλυψε τις λεπτομέρειες της Αρμενικής και Ποντιακής γενοκτονίας, με αθέατους ενορχηστρωτές τους Γερμανούς. Ίσως είναι η σημαντικότερη ξένη μαρτυρία για τη γερμανοτουρκική διαπλοκή εκείνης της περιόδου. Αυτός που κατήγγειλε ως φυσικούς – ως ένα βαθμό – αυτουργούς των διωγμών Αρμενίων και Ποντίων, τους Γερμανούς. Έλληνες και Αρμένιοι τα πρώτα θύματα αυτής της γερμανοτουρκικής συνεννόησης.
Ο νεότερος Μοργκεντάου επί Φραγκλίνου Ρούσβελτ τώρα, έχει γνώση της γερμανικής δολιότητας από τον ίδιο τον πατέρα του. Οι προτάσεις που συνόψισε στο χαρτί ως «Σχέδιο Μοργκεντάου» βρήκαν ανοιχτά αυτιά στους τρεις μεγάλους της εποχής. Στην πράξη το Σχέδιο Μοργκεντάου προνοούσε για τη δραστική μεταμόρφωση της οικονομικής φυσιογνωμίας του τρίτου Ράιχ και ιδιαίτερα των τομέων που επέτρεψαν τη λειτουργία της πολεμικής μηχανής του Χίτλερ με την παράλληλη διάλυση των πανίσχυρων γερμανικών καρτέλ. Η ηττημένη Γερμανία θα απογυμνωνόταν από κάθε βιομηχανική δραστηριότητα, ενώ τα μεγάλα εργοστάσια και ορυχεία θα μοιραζόταν στους νικητές. Μεταξύ αυτών και εκείνες που είχαν λεηλατηθεί από τους Ναζί, όπως η Ελλάδα και η Πολωνία.
Η λογική του Σχεδίου Μοργκεντάου ήταν η απογύμνωση της Γερμανίας από τη βιομηχανία και η μετατροπή της σε αγροτο-κτηνοτροφική χώρα. Άφθονη τροφή στους κατοίκους με γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα, αλλά δεν θα της επιτρεπόταν ποτέ ξανά να αναπτύξουν φιλοδοξίες ηγεμονίας στην Ευρώπη. Η γερμανική βιομηχανία κατεδαφιζόταν και μαζί η δημιουργία ενός νέου Ράιχ.
Ο Ρούσβελτ εγκρίνει το Σχέδιο Μοργκεντάου και προσθέτει τρεις ακόμη όρους. Οι Γερμανοί δεν θα ξαναφτιάξουν αεροπλάνα (ούτε ανεμόπτερα), δεν θα ξαναφορέσουν στολή και δεν θα ξανακάνουν στρατιωτικές παρελάσεις.
Αν αυτά είχαν εφαρμοστεί, η Γερμανία δεν θα ξαναγινόταν ηγετική δύναμη στην Ευρώπη. Στην πράξη κάτι τέτοιο δεν έγινε και οι Γερμανοί πολύ γρήγορα ξαναφόρεσαν τα πηλίκια, απλά αφαιρώντας τη σβάστικα.
Στο διάστημα αυτό πέθανε ο Ρούσβελτ. Πρόεδρος των ΗΠΑ τώρα ο Τρούμαν, που έβλεπε τη Γερμανία με άλλο μάτι. Μπαίνουμε στην εποχή του ψυχρού πολέμου και στοχοποιείται η ΕΣΣΔ ως εχθρός πλέον. Ο νέος Αμερικανός πρόεδρος και οι αμερικανικές στρατιωτικές αρχές αποφάσισαν ότι η γερμανική οικονομική ελίτ πρέπει να εξαιρεθεί της αποναζιστικοποίησης και τα εργοστάσιά της να μην απαλλοτριωθούν. Το Σχέδιο Μοργκεντάου με απόφαση Τρούμαν μπήκε στο περιθώριο.
Η Γερμανία πλέον αναπτύχθηκε όπως ήθελαν οι ΗΠΑ και έγινε ένα πιόνι στο ψυχροπολεμικό σκάκι, ισχυρό πιόνι βέβαια, αλλά πάντα πιόνι των Αμερικανών. Αυτή η κατάσταση ισχύει μέχρι σήμερα και δεν άλλαξε τίποτα. Η Γερμανία είναι βέβαια μια μεγάλη χώρα, αλλά δεν είναι ανεξάρτητη δύναμη. Είναι δορυφόρος των ΗΠΑ. Γι’ αυτό και στο «Ουκρανικό» εκτελούν εντολές των ΗΠΑ, παρόλο που καταστρέφονται οικονομικά. Αν όποιος καγκελάριος διαφωνήσει με τις εντολές των ΗΠΑ, αμέσως θα εξαερωθεί.
Η τύχη της Γερμανίας κρίθηκε από μια στροφή της ιστορίας. Αν ο Ρούσβελτ δεν εγκατέλειπε τα εγκόσμια σε ηλικία 63 ετών, η μεταπολεμική Γερμανία θα ήταν πολύ διαφορετική. Ο Χάρι Τρούμαν «καθάρισε» τον Μοργκεντάου, άλλαξε τη ρότα, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον στη σοβιετική απειλή. Η αρχή του ψυχρού πολέμου. Με πρόσχημα την κόκκινη απειλή πέτυχαν τη γερμανική αμνήστευση, με αιχμή του δόρατος τα πανίσχυρα αμερικανικά οικονομικά συμφέροντα, επιχειρηματικά και τραπεζικά, που διαπλέκονταν προπολεμικά με τη γερμανική άρχουσα τάξη και τη Γερμανία πάντα ως το πιόνι των Αμερικανών.
Ο ρόλος της Ελλάδας στον αστερισμό της Pax Germanica; Όπως γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς στο βιβλίο του «ΓΙΑΒΟΛ – ΑΙΜΑ, ΛΗΘΗ και ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ»: Στον θαυμαστό καινούριο κόσμο της Pax Germanica, ο ρόλος της Ελλάδας είναι αυτός της αποικίας μαζικού τουρισμού, των εύφορων κάμπων με τα φωτοβολταϊκά και των γιγάντιων αιολικών πάρκων, που σύντομα θα καλωσορίσουμε και στο Αιγαίο. Αυτό είναι το μονοσήμαντο μοντέλο «ανάπτυξης» που μας επιφυλάσσουν στην ενωμένη Ευρώπη, αυτό είναι και το μοντέλο που υπηρετούν ευπειθώς οι ελληνικές κυβερνήσεις. Καλό είναι να το έχουμε υπόψη μας, για να μην καλλιεργούνται ψευδαισθήσεις…».
ΠΗΓΗ: * ΕΣΤΙΑ της Κυριακής 31/3/2024 (Του Αντώνη Αγγελόπουλου)
- «ΓΙΑΒΟΛ – ΑΙΜΑ, ΛΗΘΗ, ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ» (Γιώργου Χαρβαλιά)
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος
