Η ταχύτητα των εξελίξεων ήταν τόσο μεγάλη που δύσκολα μπορέσαμε να την δούμε και να την αναλύσουμε στις σωστές της διαστάσεις..
Πρόκειται για την αιώνια αντιπαλότητα μεταξύ της γνώσης και της άγνοιας
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει την μελλοντική δύναμη της τηλεόρασης και τον ρόλο της στην διαμόρφωση της κοινωνίας …
Τον δημόσιο λόγο στα πάνελ των συζητήσεων της τότε δημόσιας τηλεόρασης τον είχαν οι άνθρωποι των γραμμάτων, των τεχνών, του πολιτισμού, της επιστήμης και γενικότερα της προσπάθειας..
Ένα ποσοστό… όπως τότε έτσι και σήμερα ισχνής κοινωνικής μειοψηφίας αλλά το πέρασμα των μηνυμάτων είχε θετικά αποτελέσματα… γιατί δημιουργούσε πρότυπα και γενικότερα πρόσθετε στην γνώση.. μέχρι που ήρθαν τα ιδιωτικά κανάλια με προγράμματα της Ρούλας… της Πάνιας.. της Τάνιας κλπ.. αλλάζοντας την ποιότητα των θεμάτων αλλά και την σύνθεση στα πάνελ, με την παρουσια απαίδευτων ανθρωπων του φθηνού και ασήμαντου λόγου.
Έφταναν λίγες δεκαετίες για να αλλάξουν τα πάντα. Η νίκη της άγνοιας εναντια στην γνωσης ήταν σαρωτική.
Σήμερα από το πρωί μέχρι το βράδυ κυριαρχούν εκπομπές του ρηχού λογου και του κουτσομπολιού.
Αυτή η κοινωνία δεν έχει κανένα μέλλον … καμιά προοπτική..
Είναι καταδικασμένη σε θάνατο …!!!
Η εκδίκηση της άγνοιας. Γράφει ο Κώστας Πουτακίδης
71