Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πως νιώθουν όσοι μετακινούνται και ζουν τη ζωή τους πάνω σ’ ένα αναπηρικό αμαξίδιο ενώ οι γύρω τους συμπεριφέρονται, οδηγούν, παρκάρουν σαν να μην τους βλέπουν καν? Υπάρχουν πολίτες που σέβονται το αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να μετακινείται με αναπηρικό αμαξίδια και να μπορεί να έχει πρόσβαση στο δρόμο μέσω της ειδικής ράμπας. Δυστυχώς όμως υπάρχουν και μερικοί ασυνείδητοι που σταθμεύουν μπροστά στις ράμπες ή παρκάρουν σε θέσεις αναπήρων. Υπάρχει έλλειψη παιδείας και αυτό είναι πασιφανές. Τα άτομα με αναπηρία είναι άνθρωποι που έχουν τις ίδιες ανάγκες με όλους εμάς. Είναι άνθρωποι που έχουν δικαίωμα να βγουν στο δρόμο, να κοινωνικοποιηθούν, να μορφωθούν, να εργαστούν, να διασκεδάσουν. Οφείλουμε να είμαστε αλληλέγγυοι απέναντι σε ανθρώπους που δεν έχουν τη δυνατότητα να βελτιώσουν μόνοι τους τη ζωή τους. Οι άνθρωποι με αναπηρία δεν ζητούν τον οίκτο μας αλλά το σεβασμό μας. Ο Μοντεσκιέ έλεγε: “για να κάνεις μεγάλα πράγματα δεν χρειάζεται να είσαι μεγαλοφυία. Δεν είναι ανάγκη να είσαι πάνω από τους άλλους ανθρώπους. Πρέπει να είσαι μαζί τους”
