Πόσοι συμμετείχαν τελικά στο συλλαλητήριο της Κοζάνης για τη Μακεδονία (5.7.2018); Μερικές εκατοντάδες, 5.000, 7.000; Πόσοι συμμετείχαν στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης ή της Αθήνας; Μπορεί στην Αθήνα να ήταν είτε 140 είτε και 500 χιλιάδες, μπορεί στην Κοζάνη να ήταν είτε 2 ή 7 χιλ. Δεν είναι εκεί όμως το πρόβλημα. Δεν θα παίζουμε την κολοκυθιά με τους αριθμούς. Πάντως, δεν είδαμε κάποιο συλλαλητήριο υπέρ της συμφωνίας, πλην μιας «μάζωξης» από δήθεν αναρχικές ομάδες στην Αθήνα.
Το βασικό είναι ότι έχουν διοργανωθεί δεκάδες συλλαλητήρια κατά της συμφωνίας των Πρεσπών, ενώ έπονται και άλλα, σχεδόν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος. Κάτι τέτοιο δεν έχει ξαναγίνει. Αυτό δείχνει αφενός τη μαζικότητα του λαού κατά της συμφωνίας της κυβέρνησης, αφετέρου την αποφασιστικότητα του λαού να υπερασπιστεί την ιστορία μας, αποφασιστικότητα που είναι διαρκής. Με άλλα λόγια, η βούληση της πλειονότητας του λαού είναι ξεκάθαρη, όμως και ξεκάθαρη είναι η αντιδημοκρατική συμπεριφορά της κυβέρνησης, η οποία δεν προχωρά σε δημοψήφισμα. Κυβέρνηση εναντίον λαού, λοιπόν! Χειρότερα ακόμη: Η Κυβέρνηση κατέστησε τη γείτονα ρυθμιστή του χρόνου των εθνικών εκλογών!
Η Κοζάνη άργησε να οργανωθεί, αλλά έχω την αίσθηση ότι διοργάνωσε ένα από τα πιο ειρηνικά και δημοκρατικά συλλαλητήρια. Προφανώς ακούστηκαν και κάποια ανάρμοστα συνθήματα, ενώ υπήρξαν και κάποιες κορώνες, αλλά ο τόνος που έδωσαν οι διοργανωτές ήταν ξεκάθαρος, πατριωτικός, ακομμάτιστος και δημοκρατικός. Μου έκανε εντύπωση πως ακόμη και ο Δήμος Κοζάνης συμμετείχε έμμεσα (κατά δήλωση των διοργανωτών), πέρα από τον σύλλογο υπαλλήλων του Δήμου αλλά και της Περιφέρειας Δυτ. Μακεδονίας: ο Οργανισμός Αθλητισμού, Πολιτισμού και Νεολαίας του Δήμου έστησε την εξέδρα, ενώ η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου διέθεσε τους ηλεκτρολόγους της!
Θα μείνω στους διοργανωτές: Το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο ανέλαβε τον συντονισμό μιας εκδήλωσης στην οποία συμμετείχαν ή συνέδραμαν συνολικά 117 σύλλογοι, ακόμη και το Εκθεσιακό Κέντρο Κοίλων, το ΚΤΕΛ Κοζάνης αλλά και το ΕΚΑΒ. Η έρις περί των αριθμών είναι άνευ ουσίας. Το σημαντικότερο είναι το ποιοτικό στοιχείο: Οι Κοζανίτες, χωρίς καμία κομματική εμπλοκή, απέδειξαν δημοκρατικό πολιτισμό και πατριωτισμό, πέραν των ελάχιστων παραφωνιών.
Θα υπογραμμίσω και τον ρόλο του μητροπολίτη και των κληρικών. Η εκκλησία (υπό την έννοια της ιεραρχίας και όχι του σώματος των πιστών) ούτε γράφει την ιστορία ούτε πρέπει να ασχολείται με τα πολιτικά, εκτός αν βάλλεται η χριστιανική πίστη και ζωή. Θα περίμενα μάλιστα από ιερείς και μητροπολίτες να απέχουν της ψήφου και να είναι ακομμάτιστοι. Όταν όμως ό λαός αγωνίζεται για την ιστορία του και τα δημοκρατικά πιστεύω, δεν μπορεί να απουσιάζει η εκκλησία. Δεν χρειάζεται βέβαια να τραβά μπροστά και να σείει τα λάβαρα, όπως πάλαι ποτέ ο μακαριστός Χριστόδουλος, αλλά να ακολουθεί τον λαό. Μπροστάρηδες πρέπει να είναι οι κληρικοί μας στον πνευματικό αγώνα. Έπαινος λοιπόν στον μητροπολίτη και τους κληρικούς.
Όσον αφορά τους διαφωνούντες με τα συλλαλητήρια: Κανείς δεν είναι προδότης και κανείς δεν είναι περισσότερο πατριώτης από κανέναν. Αλλά και καμία συμφωνία δεν θα με ψυχράνει με φίλους που έχουν αντίθετη άποψη. Προσωπικά, θεώρησα τη συμφωνία εθνική προδοσία, και δεν το παίρνω πίσω. Άλλο η πράξη όμως και άλλο τα πρόσωπα. Οι υποστηρικτές της συμφωνίας απλώς θεωρούν ότι έτσι εξυπηρετούνται καλύτερα τα εθνικά συμφέροντα. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί τόσο μένος από την κυβέρνηση και τους οπαδούς της κατά των δημοκρατικών και ακομμάτιστων συλλαλητηρίων. Εκτός αν 117 σύλλογοι της Κοζάνης, η Ιερά Μητρόπολη, οι υπάλληλοι του Δήμου και της Περιφέρειας είναι όλοι εθνικιστές φασίστες!
Υπάρχει και συνέχεια: Οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου θα προχωρήσουν σε αποτίμηση. Δεδομένου ότι οι περισσότεροι σύλλογοι είναι πολιτιστικοί, προωθούν δηλ. την τοπική παράδοση και ιστορία, θα ήταν ίσως μια καλή ιδέα να δημιουργηθεί ένα άτυπο δίκτυο συλλόγων, όχι μόνον για το τρέχον ζήτημα, αλλά και για συντονισμό δράσεων σε σχέση με την ιστορία και την παράδοση. Πέρα από δημοψηφίσματα, προσωπικές συμφωνίες πρωθυπουργών και υπογραφές υπουργών, ο λαός δεν πρόκειται να αποδεχθεί στην πράξη παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αυτό δείχνουν τα συλλαλητήρια, αυτό δείχνει και η έντονη δράση, χρόνια τώρα των πολιτιστικών συλλόγων, που κρατούν ζωντανή την παράδοσή μας και συμβάλλουν στη διαμόρφωση του ιδιαίτερου χαρακτήρα της Κοζάνης.
ΥΓ. Οφείλω να ομολογήσω, χωρίς να είμαι κομουνιστής, ότι οι θέσεις του ΚΚΕ σήμερα (πέραν από τις παλαιότερες συγκυριακές αντεθνικές απόψεις και δράσεις, καθώς και της έλλειψης καθαρής αυτοκριτικής) είναι οι πλέον πατριωτικές. Αναφέρω μόνον μια καίρια θέση του ΚΚΕ, όπως το αντιλαμβάνομαι: «Εντός ΕΕ και ΝΑΤΟ μην περιμένετε λύση προς όφελος των λαών». Η πάγια πολιτική των δυνατών είναι το «διαίρει και βασίλευε…».
