Διανύοντας τον 21ο αιώνα και ενώ έχουν γίνει τεράστια άλματα προόδου σε πολλούς τομείς της ζωής και της επιστήμης, το ζήτημα της ισότητας των δύο φύλων εξακολουθεί να παραμένει άγνωστο σε πολλές χώρες του πλανήτη. Τα καθημερινά φαινόμενα ανισότητας μεταξύ των ανδρών και των γυναικών και τα πολλαπλά περιστατικά βίας, κάθε είδους, που παρατηρούνται, αποδεικνύουν ότι ακόμη και τα κράτη που θεωρούνται προοδευτικά έχουν πολύ δρόμο ακόμη μπροστά τους.
Στις Δυτικές χώρες υπάρχει η πεποίθηση ότι η ισότητα των δύο φύλων έχει επιτευχθεί, εξαιτίας των νομοθετικών ρυθμίσεων που έχουν γίνει από τις κυβερνήσεις και παρεμβάσεων από διεθνείς οργανισμούς.
Η πραγματικότητα, δυστυχώς, είναι διαφορετική και πολλές φορές πιο σκληρή και από τα στερεότυπα που επέβαλαν οι ανδροκρατούμενες κοινωνίες για αιώνες, οι οποίες αρνούνται πεισματικά να υποχωρήσουν, δίνοντας την εντύπωση ότι είναι θέμα επιλογής. Σε καμία χώρα του κόσμου δεν υπάρχει ουσιαστική ισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Αυτή η θεμελιώδη αξία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχει κατοχυρωθεί με την συνθήκη της Ρώμης (1957), πρέπει να γίνει πλέον σεβαστή και εφαρμοστέα.
Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Κομισιόν και του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών στην Ε.Ε., η χώρα μας εμφανίζει τη χειρότερη βαθμολογία. Με άριστα το 100, η Ελλάδα βαθμολογείται με 50, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος διαμορφώνεται στο 66,2, δείχνοντας ότι η πρόοδος έχει σταματήσει σε ορισμένους τομείς, με τις γυναίκες να εξακολουθούν να αναλαμβάνουν τα περισσότερα καθήκοντα φροντίδας εντός των οικογενειών, το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των φύλων να παραμένει στάσιμο και το χειρότερο απ’ όλα, η βία κατά των γυναικών να εξακολουθεί να αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα της εποχής.
Η φύση των δύο φύλων είναι διαφορετική. Η ισότητα συνεπάγεται και δίκαιη μεταχείριση σε πολλούς τομείς της ζωής, όπως στην εργασία, την ασφάλιση, την συνταξιοδότηση, την εκπαίδευση, την κοινωνική ένταξη και ανέλιξη.
Η γυναίκα καταπονείται πιο εύκολα και περισσότερο σε σχέση με τον άνδρα. Αναλαμβάνει παράλληλα περισσότερους ρόλους. Ψυχικά και σωματικά καταβάλλεται πιο γρήγορα, στην προσπάθειά της να φέρει εις πέρας με επιτυχία όλα όσα τις αναλογούν. Να είναι εργαζόμενη, σύζυγος, μητέρα, να φροντίζει τους ηλικιωμένους της οικογένειας, να έχει την φροντίδα του σπιτιού, την ευθύνη ανατροφής των παιδιών, και παράλληλα να βρίσκει χρόνο να ασχοληθεί και με τον εαυτό της.
Το νέο οικονομικό – κοινωνικό διαμορφούμενο τοπίο απαιτεί δυναμική συμμετοχή και των δύο φύλων, κυρίως στην εργασία, ώστε να μπορέσει μία οικογένεια να ζήσει αξιοπρεπώς, με τη γυναίκα να εκτελεί παράλληλα καθήκοντα στο σπίτι και στην οικογένεια. Σε αυτόν τον τομέα δεν αρκεί μόνο η ισότητα αλλά απαιτείται και δίκαιη μεταχείριση.
Αυτό που πρέπει όμως να μας προβληματίσει έντονα είναι η κακοποίηση που υφίσταται η γυναίκα και η σεξουαλική εκμετάλλευση στη σημερινή εποχή της εξέλιξης και της προόδου. Οι βίαιες συμπεριφορές και όλων των ειδών οι παρενοχλήσεις που υφίσταται μία γυναίκα την υποβαθμίζουν ως άτομο και τις στερούν το δικαίωμα για αξιοπρεπή διαβίωση. Η γυναίκα δεν είναι αντικείμενο βίας και εκμετάλλευσης. Έχει δικαίωμα να ζει και να δραστηριοποιείται στην κοινωνία ελεύθερα, χωρίς να κινδυνεύει και να καταπιέζεται. Έχει δικαίωμα στην εργασιακή απασχόληση, την κοινωνική αποδοχή και συμμετοχή σε αξιώματα, ικανότητες και προσόντα που πρέπει να αξιοποιηθούν για την κοινωνική πρόοδο και συνοχή.
Αν θέλουμε να θεωρούμαστε προοδευτικοί, πρέπει και να το εφαρμόσουμε. Όχι μόνο στα χαρτιά, στις συνθήκες και τους νόμους, αλλά κυρίως στην πράξη. Μέσα από συγκεκριμένες ενέργειες να κάνουμε ουσιαστικά βήματα που θα εφαρμοστούν και θα έχουν αποτέλεσμα.
Μέχρι να γίνει όμως αυτό το «ωραίο» φύλο θα εξακολουθεί να παραμένει «ασθενές».
