Αν και πέρασαν περίπου τρεις μήνες, από τότε που η κυβέρνησης αποφάσισε να επαναφέρει την αναγραφή της διαγωγής σε ενδεικτικά και απολυτήρια στη μέση εκπαίδευση, εξακολουθώ να βλέπω ακόμη ένα σωρό σχόλια στο διαδίκτυο, αντίθετα με την απόφαση.
Βλέπω τα σχόλια και θλίβομαι, γιατί διαπιστώνω ότι κάποιοι όχι μόνο δεν έχουν αντιληφθεί ότι σκοπός της παιδείας είναι και το να διαμορφώσει καλούς χαρακτήρες, αλλά αντίθετα τάσσονται υπέρ της ασυδοσίας, υπέρ της δυνατότητας της κάθε είδους εκτροπής των μαθητών, χωρίς καμιά συνέπεια.
Τι σχολείο θέλουμε επί τέλους; Θέλουμε ένα σχολείο το οποίο απλά θα είναι μεταφορέας γνώσεων και το οποίο αντί να διαπλάθει χαρακτήρες, στις ηλικίες που αυτοί διαπλάθονται, θα αδιαφορεί εντελώς γι΄ αυτό;. Ποιός είναι σε τελική ανάλυση ο σκοπός της παιδείας; Η στεγνή μεταφορά γνώσης; Αρκεί αυτό για τη χτίσιμο καλύτερων κοινωνιών; Δεν βλέπουμε ότι όσο η παιδεία βάζει σε δεύτερη μοίρα την διάπλαση των χαρακτήρων, η κοινωνία μας χειροτερεύει; Δεν βλέπουμε ότι κοινωνίες χωρίς κανόνες καταρρέουν;
Δεν χτίζονται καλύτερες κοινωνίες, χωρίς να προάγουμε τον παράγοντα «ήθος» και ο παράγοντας ήθος υποβαθμίζεται, όταν προάγουμε την ασυδοσία των μαθητών. Σε τελική ανάλυση, ποιοί φοβούνται τι, από την επαναφορά της αξιολόγησης της συμπεριφοράς; Δεν ισχύει εδώ, το «καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται»;
Παπαδόπουλος Γιάννης
