Καλημέρα στην Κορυφιώτικη παρέα. Χτες η ταβέρνα ήταν γεμάτη κόσμο, κανείς από την παρέα δεν ήθελε να μιλήσει για τις εκλογές, τσουγκρίσαμε τις παγωμένες μπίρες και λέγαμε για παλιότερα καλοκαίρια, θάλασσες και διακοπές. Κανείς δεν σκεφτόταν την πολιτική, παρόλο που οι εθνικές εκλογές βρίσκονται προ των πυλών και όπως μπορεί κάποιος να πει απέχουν δυο τσιγάρα δρόμο
Σε μια ταλαιπωρημένη κοινωνία από την οικονομική κρίση,μέσα στο κατακαλόκαιρο με το θερμόμετρο στα υψη και μια τηλεόραση να σ΄ανεβάζει το άιμα στο κεφάλι θέλεις να βγείς και να ξεχάσεις τους “σωτήρες” που σε κάνουν να
νιώθεις μόνος. Ανίσχυρος. Και αυτό σε κουράζει.
Μιλούν ακόμη και σήμερα με έπαρση και αναρωτιέσαι για το πόσο εύκολα οι πολιτικοί ξεχνούν!
Έχουν ένα εμπαικτικό, υπεροπτικό χαμόγελο, με εγωισμό και εμφανίζονται στις πολιτικές συνάξεις και στα πολιτικά
πάνελ επιλεκτικά διαβασμένοι για να έρθουν να σώσουν τον φτωχό λαό από τις αποκοτιές και τις επιπολαιότητες.
Μας χτυπούν φιλικά στον ώμο λέγοντας «ελάτε, ελάτε, δεν πειράζει, νομίζατε πως θα αλλάξουν τα πράγματα!
Βλέπετε, τα καλοκαιρινά βράδια είναι όμορφα. Είναι πιο ευχάριστο να μιλά κανείς για οτιδήποτε άλλο, παρά για πολιτική.
Η πολιτική, όταν προκύπτει στις κουβέντες των παρεών, σκοτεινιάζει το καλοκαίρι με πυκνή ομίχλη. Τα πρόσωπα αλλάζουν, σκληραίνουν.
Η πολιτική «μοιάζει γυναίκα κουρασμένη από τον δρόμο», δίχως κάλλη, εξαπατημένη και ταλαιπωρημένη από τους εραστές της. Αποπνέει μοναξιά και την ίδια μοναξιά εμπνέει και στους ψηφοφόρους.
Χθες το βράδυ τα μαγαζιά όλα ήταν γεμάτα κόσμο, κανείς από την παρέα δεν ήθελε να μιλήσει για τις εκλογές, τσουγκρίσαμε τις παγωμένες μπίρες και λέγαμε για παλιότερα καλοκαίρια, θάλασσες και διακοπές. Κανείς δεν σκεφτόταν… τις εκλογές…
Βασίλης Παπαδημούλης
